พ่อชอบดื่มเหล้า ดื่มบ่อยดื่มเก่ง ไม่เคยเคารพ พ่อตาแม่ยาย ของแม่เลย อะไรนิดหน่อยที่แม่ทำให้ไม่พอใจ ก็ขึ้นเสียงโวยวายใส่ พูดจาหยาบคาย แม้แต่ลูกตัวเองก็ไม่เคยพูดเพราะพูดกับคุณตาคุณยายก็ไม่มีความเคารพยำเกรงตอนเด็ก เรา เป็นคนเรียนหนังสือไม่เก่ง ตอนนั้นให้พ่อสอนการบ้าน เราทำไม่ได้ พ่อสอนเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจ เลยเอาหนังสือเล่มใหญ่3เล่ม วางซ้อนกัน แล้วนำมาตบหัวเรา จนเราร้องไห้ บางครั้งก็เอาแซ่ฟาดบ้าง แล้วก็ทะเลาะกับแม่ ชอบมาวนเวียน ใกล้ตัวเราตอนแม่ไม่อยู่ พอแม่มาก็รีบเดินหนี  ไม่เคยพูดดีกับแม่ มีแต่ดุด่าใส่ ขี้โมโห ขี้หงุดหงิดเจ้าอารมณ์ ขี้เหล้าเมายาเราเป็นคนที่ติดแม่มากเพราะอยู่กับแม่มาตั้งแต่เด็กแล้วแม่ก็จะเลี้ยงเราแบบทะนุถนอมไม่เคยทำร้าย เราเลยไม่โอเคที่พ่อมาทำแบบนี้ใส่ แล้วก็ไม่ขอโทษแม่สักครั้ง ทะเลาะกันแทบจะทุกวัน เคยทำความเข้าใจกับพ่อ แต่แกก็ไม่เปลี่ยนตัวเองสักครั้ง ทำตัวแบบเดิม  แม้แต่คำพ่อก็ไม่อยากจะเรียก  จะรักก็รักไม่ได้ เพราะข้อดีน้อยมาก แทบไม่มีเลย มีแต่ส่วนเสีย แต่พอเราจะเกลียดก็ได้แค่คิดกับรู้สึก แต่พอเห็นหน้าพ่อกลับด่าว่าไม่ลง ชนิดที่แบบว่า รักไม่ได้เกลียดไม่ลง เพราะพ่อจะเป็นยังไงก็คือพ่อ แต่โดยรวมก็ไม่ชอบอยู่ดี