ที่บ้านมีลูกเขยเข้ามาอยู่ที่บ้าน ของ พ่อตา แม่ยาย เเต่ไม่เคยพูด ,หรือ เรียก พ่อตา แม่ยายเลยสักครั้ง ตั้งแต่ที่ย้ายเข้ามาอยู่บ้านเป็นเวลา สิบ สิบปี.
แม้กระทั่ง งานซ่อมแซม. งานสวน ก้อไม่เคยช่วยเลยแม้แต่น้อย ที่บ้านมีอาชีพค้าขาย แต่ลูกเขยก้อได้ช่วยแม้กระทั่งยกของตั้งร้าน มีหน้าที่แค่ตื่นเช้าเตรียมตัวไปทำงาน. งานทุกอย่างเป็นของภรรยา. แม้ภรรยาตั้งท้อง แต่ก่อยังต้องทำงาน คนที่เป็นพ่อ แม่ ย่อมเสียใจที่ลูกสาวตัวเองอยู่ในภาวะแบบนี้ใช่ไหมคะ  แล้วผิดไหม ที่พ่อตา แม่ยายจะเกลียดคนที่ทำให้ลูกสาวตัวเองลำบากไม่เคย แม้จะค่าซ่อมแซมบ้านก้อไม่เคยจ่ายสักบาท คือ แบบว่าอยู่โดยไม่มีค่าใช้จ่ายเลย
ถ้า พูดกันเรื่องปัญหานี้ ลูกสาวก้อออกรับแทน มันยิ่งทำให้พ่อตา แม่ยายยิ่งเสียใจ
พ่อตา แม่ยายควรทำอย่างไรดี