เรามีความคิดนี้ในหัวมาตั้งแน่นคือ เราไม่อยากมีชีวิตต่อไปแล้ว เราอยากหายไปโลกนี้ เรามีหนี้ลุมเล้าไปหมด ทำงานหาคืนก็ไม่หมดเป็นเพราะว่าเราต้องหาไปปิดหลายๆคนจนไม่มีเงินกิน ครอบครัวไม่ช่วยแถมตัดขาด เราดิ่งมากทำงานไม่มีความสุขแต่ถ้าไม่ทำก็ไม่มีเงินจะให้เขาต้องแบกสังขารตัวเองมาทุกวัน เราไม่อยากไปหายืมที่ไหนอีกเพราะกลัวมันจะเป็นดินพอกหางหมู แต่ก็โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเราเอง มีแฟนแต่แฟนก็ไม่อยากจะอยู่กับเราแล้วเป็นเพราะตัวเรามันแย่เองไม่มีเพื่อนคบ ไม่มีครอบครัว ครอบครัวไม่สนใจแม้แต่คนเดียว เราเหนื่อย เรามาทำงานไม่มีเงินแม้แต่จะกินข้าว ไม่มีกำลังใจจะทำงาน เรามีแฟนกแต่ก็เหมือนไม่มีแต่เราเข้าใจเขา ใครจะอยากมีแฟนที่เป็นตัวปัญหาขนาดนี้ ใครๆก็อยากเจอคนดีๆ คนที่เขามีพร้อมทุกอย่างมีครอบครัวซัพพอร์ตเขา เจาโชคดีมากๆต่างจากเรา ที่เรามาพิมพ์ระบายแบบนี้เป็นเพราะว่าไม่มีที่ระบายแล้วเราไม่เหลือใครแล้ว เราอยากจบชีวิตไว้ เราคิดว่าถ้าการที่เราไม่มีชีวิตต่อมันก็คงจะจบเพราะต่อให้เราตายไปก็ไม่มีใครมาสามารถรับผิดชอบแทนเราได้เพราะขนาดเรายังมีชีวิตอยู่ยังไม่มีใครรับผิดชอบได้ แต่ก็คงดูเห็นแก่ตัวไปแต่ไม่มีทางไหนแล้วเราไม่เหลือใครเลยตอนนี้แม้แต่เพื่อน พี่ แฟน ครอบครัว ทุกอย่างตอนนี้เรามีแค่ตัวเรา แต่เราไม่ไหวแล้วจริงๆ คนที่เขาผ่านทุกช่วงไปได้เขาเก่งมากๆต่างจากเราตอนนี้มากเราดิ่งจริงๆ เราไม่ไหวแล้วทุกคน ขอบคุณที่ทนอ่านนะคะ 🥺