เราเหนื่อยและท้อกับอุปสรรคต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นตอนสวดมนต์และนั่งกรรมฐานมาก

เมื่อก่อนตอนไม่ปฏิบัติธรรม ชีวิตสบายกว่านี้มาก นอนขี้เกียจกี่ชั่วโมงก็ได้ มีเวลาว่างเยอะ อยากไปไหนก็ได้ไป ไม่ค่อยเจ็บป่วย 

พอมาปฏิบัติธรรม มันทุกข์สารพัด ถ้าจะบอกว่ามันคือบททดสอบ เราก็ทนและผ่านมาได้หลายอย่างแล้ว ไม่ว่าจะป่วยโรคอะไร กี่โรคต่อกี่โรค หายจากโรคนึงก็ป่วยอีกโรค เดี๋ยวนี้เราไม่ดีใจเลยที่หายป่วย เพราะรู้ว่าหายจากโรคนี้เดี๋ยวก็เป็นโรคอื่น 

เราก็ว่าเราอดทน อึดและถึกแล้วนะ แต่อย่างเดียวที่เราแพ้คือความง่วง ง่วงขึ้นมาแต่ละทีทรมานมาก นอนกี่ชั่วโมงก็ง่วง ดื่มกาแฟ ดื่มเครื่องดื่มชูกำลัง ก็ยังง่วง สวดมนต์หรือนั่งกรรมฐานต่อไปไม่ได้ ต้องเลิกไปอย่างน่าเสียดาย 

หาวิธีแก้ง่วง แก้ถีนมิทธะ จาก internet ก็ไม่มีวิธีไหนได้ผล 

เราควรทำยังไงดี  ท้อเหลือเกิน จนไม่อยากปฏิบัติต่อไปแล้ว ใครเจออุปสรรคทุกข์ทนอย่างเราบ้าง ถึงไม่มีคำแนะนำแต่อย่างน้อยมาเล่าประสบการณ์ก็ยังดี