ฮัลโหลวววววทุกโค้นนนน ธี ดี เอ่า ธาดา ฮัชช่าาาาา (ฮัมเพลงของไดม่อน)
ครบหนึ่งมีแล้วที่ไปเที่ยวอินเดียมา แต่ทำไมยังคิดถึงอยู่เด้ ยังอยากไปอีกกกกกกก
1 ปีผ่านไป ไวเหมือนวานซืน
ให้เล่าอีกกี่รอบก็ยังสนุกเหมือนเดิม
คิดถึงรถไฟอินเดีย อาหารและ เสียงแตรวงที่ดังกัมปนาท แทรกซึมทะลุมัลติเวิร์ส
*** กระทู้นี้ได้รับการสนับสนุน อย่างเป็นทางการโดย คุณป้า คนึงจิต นมัสเต
จู่ๆฉันก็ได้กลิ่นหอมคล้ายเครื่องเทศ มาซาล่า เตะเข้าจมูก กลิ่นแกงนั้นทำให้ฉันคิดถึงประเทศอินเดียที่รัก
ทำให้ฉันหวนคิดถึงวันวานและพอจะระลึกได้ว่า ฉันไปเที่ยวอินเดียมาครบปีแล้ว
ฉันยังคงจำทุกเหตุการณ์และทุกความรู้สึกนั้นได้เป็นอย่างดี
อะไรที่ผ่านเข้ามา แล้วยังคงทำให้เราจดจำ มันจะสวยงามเสมอในแง่ความรู้สึก
ขณะที่ฉันกำลังพิมพ์ข้อความอยู่นี้ อากาศข้างนอกอบอ้าวเหลือเกิน เสียงฟ้าร้องครืนๆ เงาเมฆดำครึ้ม ฝนใกล้ตกเต็มที
มันทำให้ฉันนึกถึงสภาพอากาศตอนไปอินเดีย ที่นั่นไม่มีฝนเลย มีแต่ฝุ่น ท้องฟ้าไร้เมฆเจือปน แจ่มใส ปลอดโปร่ง (คะแนนเชื่อมโยง = 0)
ส่วนเพื่อนๆชาวอินเดียของฉัน เรายังคงติดต่อพูดคุยกันอยู่เนืองๆ ทางไอจี ฉันมีข้อสงสัยบางประการ
นั่นคือ พวกเขามักจะลบภาพในไอจีหมดเกลี้ยง หลังจากอัพโหลดไปได้ไม่นาน บางคนก็เหลือโพสไว้บางส่วน
(เขาอาจจะสะดวกแบบนี้) ส่วนฉันอัพทิ้งอัพขว้าง นับได้สามพันกว่าโพส ถามว่ามีคนติดตามกี่คน ตอบ 300 รายชื่อ
เพื่อนสาวคนนึง งามเหมือนเฮอร์ไมโอนี่มาก ยังกะถอดแบบออกมาจากตัวละครในหนัง
ส่วนคนอื่นๆฉันก็เรียกว่า ปาราวตี หรือ ปัทมา พาติล
เพราะจำง่ายดี ตั้งแต่นั้นมาฉันก็เรียกเธอเหล่านั้นว่า ซิสเตอร์เฮอร์ไม แอนด์เฟรนด์
สาวๆอินเดียแทบทุกคนเต้นเก่ง ฟาดฟันด้วยท่วงท่าแดนซ์ที่อยู่ในสายเลือด
ทุกสเต๊ปการเคลื่อนไหวล้วนมีแบบแผน ปะทะจังหวะเพลงสามช่า สนุกสุดเหวี่ยงไปเล้ยยยย
คิดถึงสหายตัวแสบ แฝดหนุ่มน้อย ชาวร็อค
โดยส่วนตัวฉันรักเด็กและเข้ากับพวกเขาได้ดี นั่นอาจเป็นเพราะอายุที่ไล่เรี่ยกัน จึงทำให้คุยกันได้ง่าย
บางทีรอยยิ้มที่สดใสของเด็กๆบางคนที่เราเห็น อาจจะมีรายละเอียดและดีเทลที่ซับซ้อนในเบื้องหลัง
ชีวิตของคนก็เหมือนๆกันนั่นแหละ.....
ฉะนั้น ฉันจึงเลือกรับสารแห่งความสุขและแบ่งปันรอยยิ้มให้กับเพื่อนๆทุกคนที่พบเจอ ในฐานะทูตวัฒนธรรม (เอิ่ม...อันนี้ฉันแต่งตั้งเอาเอง)
แม้จะพูดกันคนละภาษา ศรัทธาในความเชื่อของตน แต่ฉันก็มั่นใจว่าเธอจะเติบโตมาเป็นสาวรุ่นและผู้ใหญ่ที่มีความสุขและอบอุ่น
เดี๋ยวไว้มาเล่าต่อ .........
>>อินเดียเมื่อปีกลาย ... "กุหลาบจามุน ดอกนี้มิมีเจ้าของ เพิ่งทอดไม่มีใผ๋จอง กลัวเบาหวานเลยได้แต่ดม"
ครบหนึ่งมีแล้วที่ไปเที่ยวอินเดียมา แต่ทำไมยังคิดถึงอยู่เด้ ยังอยากไปอีกกกกกกก
1 ปีผ่านไป ไวเหมือนวานซืน
ให้เล่าอีกกี่รอบก็ยังสนุกเหมือนเดิม
คิดถึงรถไฟอินเดีย อาหารและ เสียงแตรวงที่ดังกัมปนาท แทรกซึมทะลุมัลติเวิร์ส
*** กระทู้นี้ได้รับการสนับสนุน อย่างเป็นทางการโดย คุณป้า คนึงจิต นมัสเต
จู่ๆฉันก็ได้กลิ่นหอมคล้ายเครื่องเทศ มาซาล่า เตะเข้าจมูก กลิ่นแกงนั้นทำให้ฉันคิดถึงประเทศอินเดียที่รัก
ทำให้ฉันหวนคิดถึงวันวานและพอจะระลึกได้ว่า ฉันไปเที่ยวอินเดียมาครบปีแล้ว
ฉันยังคงจำทุกเหตุการณ์และทุกความรู้สึกนั้นได้เป็นอย่างดี
อะไรที่ผ่านเข้ามา แล้วยังคงทำให้เราจดจำ มันจะสวยงามเสมอในแง่ความรู้สึก
ขณะที่ฉันกำลังพิมพ์ข้อความอยู่นี้ อากาศข้างนอกอบอ้าวเหลือเกิน เสียงฟ้าร้องครืนๆ เงาเมฆดำครึ้ม ฝนใกล้ตกเต็มที
มันทำให้ฉันนึกถึงสภาพอากาศตอนไปอินเดีย ที่นั่นไม่มีฝนเลย มีแต่ฝุ่น ท้องฟ้าไร้เมฆเจือปน แจ่มใส ปลอดโปร่ง (คะแนนเชื่อมโยง = 0)
ส่วนเพื่อนๆชาวอินเดียของฉัน เรายังคงติดต่อพูดคุยกันอยู่เนืองๆ ทางไอจี ฉันมีข้อสงสัยบางประการ
นั่นคือ พวกเขามักจะลบภาพในไอจีหมดเกลี้ยง หลังจากอัพโหลดไปได้ไม่นาน บางคนก็เหลือโพสไว้บางส่วน
(เขาอาจจะสะดวกแบบนี้) ส่วนฉันอัพทิ้งอัพขว้าง นับได้สามพันกว่าโพส ถามว่ามีคนติดตามกี่คน ตอบ 300 รายชื่อ
เพื่อนสาวคนนึง งามเหมือนเฮอร์ไมโอนี่มาก ยังกะถอดแบบออกมาจากตัวละครในหนัง
ส่วนคนอื่นๆฉันก็เรียกว่า ปาราวตี หรือ ปัทมา พาติล
เพราะจำง่ายดี ตั้งแต่นั้นมาฉันก็เรียกเธอเหล่านั้นว่า ซิสเตอร์เฮอร์ไม แอนด์เฟรนด์
สาวๆอินเดียแทบทุกคนเต้นเก่ง ฟาดฟันด้วยท่วงท่าแดนซ์ที่อยู่ในสายเลือด
ทุกสเต๊ปการเคลื่อนไหวล้วนมีแบบแผน ปะทะจังหวะเพลงสามช่า สนุกสุดเหวี่ยงไปเล้ยยยย
คิดถึงสหายตัวแสบ แฝดหนุ่มน้อย ชาวร็อค
โดยส่วนตัวฉันรักเด็กและเข้ากับพวกเขาได้ดี นั่นอาจเป็นเพราะอายุที่ไล่เรี่ยกัน จึงทำให้คุยกันได้ง่าย
บางทีรอยยิ้มที่สดใสของเด็กๆบางคนที่เราเห็น อาจจะมีรายละเอียดและดีเทลที่ซับซ้อนในเบื้องหลัง
ชีวิตของคนก็เหมือนๆกันนั่นแหละ.....
ฉะนั้น ฉันจึงเลือกรับสารแห่งความสุขและแบ่งปันรอยยิ้มให้กับเพื่อนๆทุกคนที่พบเจอ ในฐานะทูตวัฒนธรรม (เอิ่ม...อันนี้ฉันแต่งตั้งเอาเอง)
แม้จะพูดกันคนละภาษา ศรัทธาในความเชื่อของตน แต่ฉันก็มั่นใจว่าเธอจะเติบโตมาเป็นสาวรุ่นและผู้ใหญ่ที่มีความสุขและอบอุ่น
เดี๋ยวไว้มาเล่าต่อ .........