เมื่อก่อนหนูเป็นคนไม่ตกใจง่ายแล้ววันนึงมีคนมาทำให้หนูเมื่อก่อนหนูเป็นคนไม่ตกใจง่ายแล้ววันนึงมีคนมาทำให้หนูตกใจ เป็นครั้งแรกที่หนูตกใจแรงมากหนูทำอะไร เป็นครั้งแรกที่หนูตกใจแรงมากหนูทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งซึม มันตกใจจนทำ มันตกใจจนทำอะไรไม่ถูกพูดไม่ออกใจสั่นนั่งนิ่งเลยตั้งแต่เห็นเหตุการณ์วันนั้นมามันทำให้หนูเป็นโรคขี้ตกใจเวลาที่มีคนเดินมาข้างหลังหนูตกใจทุกครั้งเวลาที่อยู่กับคนอื่นแล้วคนอื่นพูดขึ้นไหมว่าพูดเสียงเบา หรือเสียงดังหนูก็ตกใจไม่ว่าจะเกิดเหตุอะไรที่เราไม่รู้ล่วงหน้าไม่ว่าจะเห็นอะไรหรือว่าเสียงอะไรบางทีบางทีมันไม่ควรตื่นตกใจแต่มันก็ตกใจ ตัวอย่างเช่นเสียงพุหนูรู้แล้วว่ามันต้องดังหลายหลายครั้งแต่ทุกครั้งหนูก็ตกใจเหมือนเดิมทั้งทั้งที่เตรียมใจไว้แล้วและเวลาเราอยู่กันสองคนกับอีกคนหนึ่งเมื่อเขาพูดขึ้นมาคำแรก ตัวอย่างเช่นเสียงพุหนูรู้แล้วว่ามันต้องดังหลายหลายครั้งแต่ทุกครั้งหนูก็ตกใจเหมือนเดิมทั้งทั้งที่เตรียมใจไว้แล้วและเวลาเราอยู่กันสองคนกับอีกคนหนึ่งเมื่หนูจะตกใจเสมอ ทังเสียงแตรรถตามท้องถนนต่างๆหนูรู้สึกว่า หนูใช้ชีวิตเริ่มลำบากแล้ว และ คนอื่นมองไม่ดีว่าเสแสร้งแกล้งทำหนูไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วคิดแล้วก็ร้องไห้ (ทุกครั้งที่ตกใจใจจะสั่นเต้นเร็วมาก)