เรามีเพื่อนคนหนึ่งค่ะ เราจะใช้นามสมมุติว่าB นะคะ เป็นเพื่อนกับBตั้งแต่ม.ต้น สนิทกันมาก Bก็คอยช่วยอะไรหลายๆอย่าง พอขึ้นม.ปลายเรากับBเรียนคนละสายกันเลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่นานๆที พอขึ้นม.6เพื่อนในห้องของBมาพูดให้ฟังว่าBเปลี่ยนไปเยอะมาก  แต่ตอนเวลาBมาเล่นกับเรา เราก็มองว่าปกตินะคะไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งสอบติดมหาวิทยาลัยเดียวกัน อยู่หอเดียวกันแต่คนละตึก เราเริ่มรู้สึกว่าBเปลี่ยนไปค่ะตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน Bเริ่มพูดจาข่มเราแปลกๆ เหมือนพยายามจะกดให้เรารู้สึกว่าด้อยกว่าB จากคนที่ดูเป็นเด็กดีในสายตาเรา ในสายตาพ่อแม่B ก็เริ่มเถลไถล พาผู้ชายมาห้องตั้งแต่อาทิตย์แรกที่มา คอแดง Bก็ดูไม่ได้แคร์อะไรนะคะ ออกจะโชว์รอยแดงมากกว่า เริ่มพูดอวดกับเราว่ามีอะไรกับผู้ชายหลายคนแล้ว เริ่มติดเหล้า  ไปเที่ยวกลางคืนกับรุ่นพี่ จนเริ่มมีปัญหาเรื่องเงิน ไปไหนBก็โกหกพ่อกับแม่ว่าเราไปด้วย เริ่มยืมเงิน เราก็ไม่ได้คิดอะไรก็ให้ยืมไปเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อน Bก็บอกพรุ่งนี้เดี๋ยวคืนให้ แต่ไม่เคยมีพรุ่งนี้เลยค่ะ เป็นอาทิตย์ตลอด จนเราต้องทวงเพราะไม่มีตังกินข้าวแล้ว Bก็ขอยืมเรามาเรื่อยๆจนมันเริ่มเยอะขึ้นแปลกๆ เราก็เตือนเพื่อนว่า ใช้ตังให้ประหยัดๆหน่อย ลดเรื่องกินเหล้าบ้าง จะได้มีตังกินข้าวทำอย่างอื่น Bก็บอกโอเค แต่ตกค่ำก็ลงสตอรี่ที่ร้านเหล้าเหมือนเดิม หลายครั้งที่Bโดนพ่อแม่บ่นเรื่องใช้ตังเยอะเกินไป Bก็โทรมาร้องให้กับเรา Bก็พูดๆแต่เรารู้สึกว่าBโทษทุกอย่างโทษพ่อกับแม่ ยกเว้นตัวเอง ทุกวันนี้เราเริ่มรู้สึกอึดอัดกับBมาก รู้สึกBนิสัยไม่เหมือนเดิม ไม่มีความเกรงใจกัน หลอกให้เราโอนตังจ่ายค่าต่างๆให้หลายครั้งแต่โอนคืนไม่เคยครบ พูดถึงเราเสียๆหายๆ  เริ่มทำนิสัยที่เราไม่ชอบขึ้นเรื่อยๆ  เราควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ เราคุยเรื่องนี้กับที่บ้านที่บ้านก็บอกให้ตัดออกไป แต่ว่าเรากับBก็เคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อน ครอบครัวBก็ฝากฝังให้เราดูแลB   หรือว่ามันเป็นนิสัยคนปกติเวลาขึ้นมหาลัยอยู่แล้ว

---