ขอใช้นามสมมุติว่า "ต" นะครับ ต เป็นคนตัวเล็กพูดง่ายๆตัวเตี้ยแหละครับ แรกๆที่ผมรู้จัก ต ต ป็นคนที่กันเองมากกกกก ดูมีความรู้แบบโชว์ภูมิแบบผิดๆ พูดง่ายๆคืออวดเก่งแหละครับทั้งที่รู้ไม่จริง แรกๆก็เฮฮากันครับไม่คิดไร แต่พอขึ้นม.4เริ่มสนิทกันครับ แล้วทางโรงเรียนมีแข่งกีฬานักเรียน ต ก็ลงแข่งกับพวกผม มันไม่มีรองเท้า ผมมีหลายคู่เลยให้มันยืมไป พอรายการแข่งเสร็จพวกผมได้แชมป์จังหวัด ^^ เก่งปะละ 😊 พอผ่านไปสักเดือนมันก็ไม่ยอมคืนรองเท้า ผมก็ไปทวงบ้างมันก็ เออๆ เดี๋ยวเอามาให้ เป็นอย่างงี้อีกเดือนกว่าๆแล้วโค้ชที่คุมการแข่งของผมก็ได้ติดต่อกับโรงเรียนชื่อดังในจ.นครนายกเพื่อจะแข่งกระชากมิตร555 พอถึงวันแข่งผมได้เห็นรองเท้าผมอีกครั้งนึง แต่...มันเละมาก ถลอกหมด พื้นสึกมากจากเมื่อก่อน ผมเห็นแล้วปวดใจมากครับ เพราะผมเป็นคนรักรองเท้ามาก แต่ยังไม่จบแค่นั้น พอแข่งเสร็จมันทำพื้นรองเท้าผมหลุดดดด!!!!! ไอ้เหี้ยม พ่อแม่ผมยังไม่เคยให้มายุ่งกับรองเท้า แต่มุงไอ้ ต ไอ้เพื่อนรัก มุงเป็นใครวะ ไม่พอเท่านี้ฉีกออกอีก ไอ้สาด ผมโกรธมาก แต่ก็ไม่ทำอะไร ก็รอจนกว่าจะคืนมันก็ไม่คืน จนผมต้องไปคุยกับมันตรงๆจนมันเอามาให้แล้วผมต้องเก็บตังจากมันอีก1200บาทเพราะต้องมีค่าชดเชยผมบอกมันตรงๆ มันก็ไม่พอใจ แต่ผมไม่พอใจกว่า โอเคถือว่าหายกันแต่ มีอีกเรื่องที่มันเห็นแก่ตัวมากๆคือ
ช่วงมาซ้อมกีฬา ค่าเดินทางจากพวกผมจะช่วยกันหาร ผมก็หารกันคุยกันคนละเท่าไหร่บ้าง แต่ ต เพื่อนรักจะทำตัวเงียบไม่พูดละเดินเข้าโรงยิมโดยไม่พูดอะไร แรกๆไม่เท่าไหร่นานๆเข้าพวกผมก็ไม่ไหวแล้วมีแอบนินทาบ้าง 55555
อีกเรื่องที่ขี้โม้ คือมันโม้ว่าเคยเป็นแฟนกับคนสวยๆที่พวกผมรู้จักแต่มันไม่รู้ว่าพวกผมรู้จักกับเขา ผมก็ไปถาม เธอบอกว่าเธอไม่เคยคบ 555555
มันนิสัยเสียคือ ชอบแย่งของคนอื่น เช่นโทรศัพพ์ เพื่อนผมโดนมันแย่งเล่นจากมือโดยไม่ขอซึ่งโดยที่กระชากออกไปเลย หลายคนก็พูดเหมือนกันหมด *ผมก็ไม่รู้มันอยู่รอดในสังคมได้ไง*
พวกผมควรจะจัดการกับมันยังไงดีครับ