สวัสดีครับเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปี2555ผมมีเพื่อนตั้งแต่เข้าโรงเรียนหนึ่งผมมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อนะมนที่ผมจําได้ว่าตอนนั้นผมไม่มรเพื่อนและเหงามากผมจะชอบโดนเพื่อนรังแกเป็นประจําผมจําได้ว่าตอนขึ้นป.2ตอนที่เข้าห้องครั้งแรกมีคนหนึ่งที่มาถักผมคือนะมนต์เป็นคนที่ร่าเริงแต่บางครั้งก็แรงไปมากชีวิตผมก็เหมือนคนที่พึ่งมีเพื่อนเป็นครั้งแรกพอป.6ผมต้องสอบเข้าโรงเรียนผมต้องอ่านหนังสืออย่างหนักจนไม่มีเวลาคุยกับเพื่อนพอตอนหลังผมสอบผมได้คุยกับนะโมแฝดน้องเพราะทั้งสองเป็นแฝดน้ำมนต์เป็นแฝดพี่นะโมเป็นแฝดน้องทั้ง2ได้อยู่อีกโรงเรียนหนึ่งแต่ผมคนละโรงเรียนเวลาเลิกเรียนผมต้องเรียนพิเศษเพิ่มเพราะผมเรียนไม่เก่งเลยต้องหาความรู้เพิ่มเลยไม่มีเวลาคุย พอรายวันรายเดือนเค้าก็โทรมาหาผมมันจะมีวันที่ผมต้องหยุดเรียนพิเศษผมเลยมาหาเค้า น้องนะโมก็คุยจนสนิทกับผมวันหนึ่งตอนเวลา00.00นะโมโทรหาผมตอนที่รับสายผมก็ด่ามันว่าโทรทําไมว่ะกูจะนอนด้วยความตอนนั้นผมโคตรอารมณ์เสียที่โทรมาตอนกลางคืนนะโมบอกว่าช่วยน้ำมนต์หน่อยน้ำมนต์เป็นไรไม่รู้พอผมได้ยินนะผมก็ตกใจมากผมก็เลยบอกว่าจะมาเดี๋ยวนี้ผมรีบขับขับมอเตอร์ไซค์พร้อมกับวิลเลี่ยมหมาเยอรมันเชพเพิร์ดขับรถพาไปที่บ้านของน้ำมนต์ขนท้ายน้ำมันก็ตั้งมืดเพราะว่าบ้านของน้ำมนต์อยู่คนละอำเภอทางดึกมากพอผมถึงบ้านผมได้ยินเสียนํ้ามนต์ร้องเสียงดังมากผมเข้าไปในบ้านข้าวของกระจัดกระจ่ายผมเห็นพ่อกับแม่ล๊อกตัวนํ้ามนต์เพราะสถานการณ์มันชุลมุนนรถพยาบาลก็มารับผมขับรถตามรถพยาบาลเสียงวิลเลี่ยมเห่าดังมากผมให้มันเงียบมันไม่เงียบผมเลยให้หยุดมันหยุดเพราะผมเข้าใจว่าหมาเยอรมันเชพเพิร์ดเป็นหมาที่ดุและเห่าใส่คนแปลกหน้าเพราะตอนนั้นผมตามรถพยาบาลพอมาถึงโรงพยาบาลหมอได้ให้น้ำมนต์เข้าห้องฉุกเฉินผมก็ต้องกลับบ้านเพราะมันดึกแล้ววันต่อมาระหว่างที่ผมกำลังกินข้าวนะโมได้โทรมาแล้วบอกข่าวร้ายว่าน้ำมนต์ได้เสียชีวิตแล้วเพราะหัวใจวายเฉียบพลันวันที่ผมเข้าร่วมงานศพของน้ำมนต์ผมทำพิธีอยู่ผมก็ได้ยินเสียงตะโกนเสียงผมดังๆผมกลัวมากในวันแรกเป็นไปด้วยดีแต่เรื่องมันจะเกิดมาวันก่อนเผาที่ผมต้องเฝ้าสมน้ำมนต์เป็นวันสุดท้ายหรือเรียกง่ายๆว่านอนกับน้ำมนต์เป็นครั้งสุดท้ายแต่วันนี้มันจะดูแปลกไปเพราะสัปเหร่อไม่เฝ้าเพราะว่าลูกสาวเขาป่วยวันนี้ผมเลยต้องเหงาเพราะต้องเฝ้าศพน้ำมนต์คนเดียวตอนผมนอนผมรู้สึกแปลกๆได้ยินเสียงดังเหมือนเสียงเค๊าตอนแรกคิดว่าเป็นเสียงหนูหลังวันเผาผมได้เข้าบ้านไปนอนผมได้ยินเสียงเรียกชื่อผมเสียงนั้นเป็นเสียงคุ้นเคยคือเสียงน้ำมนต์และหัวเราะผมนอนไม่หลับผมเลยขอร้องให้เขาอย่ามายุ่งผมเพราะผมกลัวหลังจากที่ผมได้ยินเสียงนั้นผมก็ไม่ได้ยินเสียงน้ำมนต์อีกเลยปัจจุบันผมทำงานเป็นวิศวกรที่ประเทศอังกฤษผมก็ยังคิดถึงน้ำมนต์ตลอดไป     จบ