เหตุเกิดจากที่เรานั่งทบทวนตัวเองค่ะ เรื่องสิ่งที่เราชอบ ผลสรุปว่า.. มันไม่มีอะไรที่พิเศษสำหรับเราเลยค่ะ เราไม่มีสีที่ชอบเป็นพิเศษ ไม่มีอาหารที่ชอบ ของหวานของคาวก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษไปกว่ากัน ไม่มีสิ่งของที่ชอบเป็นพิเศษ ไม่มีของที่เราทำแล้วรู้สึกเหมือนเวลามันผ่านไปไว เราทำได้ทุกอย่างแต่มันไม่สุดอะค่ะ เหมือนมันตันแค่นั้น แต่มันก็ทำได้ แทบจะไม่สนุกสุดๆกับอะไรเลยค่ะ เกรดก็ไม่ได้ดี พอขึ้นมหาลัยก็รู้สึกว่ายังไม่ตรงสายเพราะไม่ได้สนุกกับมัน งานง่ายๆยังรู้สึกเหมือนกำลังฝืน ก็บอกตัวเองว่า เอออ อาจจะขี้เกียจก็ได้ เลยลองย้อนดูสิ่งที่ชอบทำตอนเด็กๆ แต่ก็พบว่าตอนเด็กก็ทำไปเรื่อยเหมือนกัน จำได้ว่าตอนเด็กเห็นเพื่อนมีสีที่ชอบเลยยัดเยียดให้ตัวเองชอบสักสี แต่สุดท้ายก็พบว่าไม่ชอบมันเป็นพิเศษอยู่ดี เวลาเพื่อนถามว่าชอบกินอะไรเราก็ตอบไม่ได้เพราะกินได้ไปหมดทุกอย่าง ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ปัจจุบันก็ไม่มีคนที่เราแอบชอบหรือแอบปลื้มเลย มันไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองมีความรักด้วยซ้ำ
เอาล่ะ.. มันต้องมีสักอย่างที่เรารู้สึกว่าพิเศษสำหรับเราได้ แต่มันหายังไงหรอคะ?? รู้สึกเบื่อไปกับทุกอย่างเลย