สวัสดีค่ะ หนูอยากได้คำแนะนำและคำปรึกษาจากพี่ ๆ วัยทำงาน ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
แต่ขอเกริ่นก่อนว่าหนูเองเป็นนักศึกษาเพิ่งเรียนจบเมื่อต้นปี ก็คือช่วงเดือน มี.ค.ที่ผ่านมา ซึ่งได้ทำงานมาแล้ว 3 ที่ แต่ทำได้ไม่นานค่ะ และจะยกตัวอย่างการทำงานที่ทำให้หนูรู้สึกว่ากลัวการทำงานไปด้วยนะคะ T-T
เริ่มต้นด้วยงานแรก หนูได้งานที่กทม. ในช่วงเดือนส.ค. เป็นตำแหน่งจัดซื้อ แต่ทำได้แค่ 1 เดือนค่ะ แล้วลาออก
- ซึ่งในส่วนเนื้องาน หนูโอเคนะคะ แต่หนูแอบไปนอยด์กับคำพูดทีเล่นทีจริงของพี่ในทีมด้วยค่ะ โดยพูดประมาณว่า ทำไม (ชื่อหนู) ไม่หาความรู้รอบตัวบ้างล่ะ แล้วก็หัวเราะ ซึ่งพี่ ๆ คนอื่นดีมากเลยนะคะ แต่มีอยู่แค่คนเดียวที่ชอบแสดงสีหน้า ออกลูกรำคาญอยู่บ่อยครั้งค่ะ ทั้ง ๆ ที่หนูก็เข้ามาช่วยแบ่งเบาหน้าที่เขาด้วย เพียงแต่อะไรที่หนูไม่รู้ หาไม่ได้ หนูก็ถามค่ะ เพราะพี่เขามีประสบการณ์มากกว่าหนู น่าจะให้คำตอบในเรื่องที่พี่เขาเคยผ่านมาได้ดี แต่มันรู้สึกเฟลมาก ๆ กลายเป็นว่าไม่กล้าที่จะถาม
- รวมถึงปัญหาอื่น ๆ ที่หนูเจอเกี่ยวกับความคิดของตัวเองคือ หนูกลัวว่าถ้าเกิดหัวหน้าที่เขาสอนงานหนูอยู่ เขาปล่อยงานให้หนูทำคนเดียว อย่างเช่น การตามของจาก Supplier มาประสานงานให้คนที่อยู่หน้าไซต์งานรับของ หนูจะทำไม่ได้ แต่พอลองไล่ย้อนกลับไปในช่วงเวลานั้นหนูก็ผ่านมันมาได้ เพราะบางงานมันเร่งด่วนมาก ต้องเรียกรถจากภายนอกไปรับที่คลังของ Sup ไปส่งไซต์งาน ซึ่งมันมีความย้อนแย้งตรงที่หนูอยากเป็นงานเร็ว ๆ กดดันตัวเอง จนท้ายที่สุด ไม่ให้โอกาสตัวเองได้อยู่ตรงนั้นต่อ
จึงได้กลับมาบ้านที่ (ตจว.) มาพัก 1 เดือน เพราะรองานที่ 2 ซึ่วจะได้ทำงานในเดือนตุลาคมค่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นหนูทำได้ไม่เกิน 1 อาทิตย์ ตำแหน่งจัดซื้อเหมือนเดิม ไกลบ้านเหมือนเดิม แถมอยู่บนเกาะ แต่หนูลาออกมาด้วยเหตุผลที่ตลกมากค่ะ
- ยกตัวอย่างเหตุการณ์ค่ะ แฟนของเพื่อนร่วมงานหึงหวง จนหนูไม่ได้เรียนรู้อย่างเต็มที่ ไม่ให้หนูไปร่วมทำงานด้วย หนูเลยรู้สึกมีคำถามในหัว คือหนูมาทำงานค่ะ มาเอาประสบการณ์ แล้วอีกอย่างต้องบอกก่อนว่าหนูมีแฟนแล้วค่ะ แจ้งไปยังหัวหน้าแล้วด้วย แต่เขารอประเมินให้โอกาส หนูเลยไม่อยู่ต่อ + มองไม่เห็นการเติบโตของที่นั่น
จนสุดท้ายกลับมาตั้งหลัก คิดไตร่ตรอง ว่าทำงานที่บ้านเรานี่แหละ ดีแล้ว จะได้อยู่ยาว ๆ
ซึ่งในระหว่างที่ตั้งหลักก็ไปสมัคร + สัมภาษณ์งานที่หนึ่งค่ะ ซึ่งเป็นที่ที่อยากทำมาก ๆ สืบเนื่องว่า บริษัทมีสวัสดิการดี มีโอกาสเติบโตสูง ตรงสายมากกว่า 2 ที่ ที่ไปทำมา ซึ่งต้องสัมภาษณ์สองรอบ โดยทางบริษัทเรียกสัมภาษณ์รอบสองนานอยู่ค่ะ ราว ๆ เกือบ 1 เดือนคิดว่าไม่ได้แล้วล่ะ (หนูสมัคร 30 ต.ค. ได้สัม 27 พ.ย.)
ดังนั้นพอทิ้งช่วงมานาน หนูเห็นเพื่อนในสาขาจบมาแล้วทำงานไปได้ไกล ผ่านโปรแล้ว หนูจึงเริ่มสงสัยในความสามารถของตัวเอง เริ่มเสียดายงานที่แรก เริ่มคิดว่าตัวเองไม่เก่งอะไร ไม่กล้าเข้าสังคม สื่อสารไม่เก่ง จะไปสมัครงานที่อื่นก็กลัวจะไม่ได้ วิตกกังวลร้องไห้จนคิดว่าตัวเองไม่มีค่า หนูไม่ได้ไปทำงานพาร์ทไทม์ ได้แต้ทำงานฟรีแลนซ์ เขียนนิยายขายเงาอยู่บ้าง รวมทั้งว่าง ๆ ก็ฝึกสกิล ทบทวน Excel จากคอร์สเรียนฟรีของสถาบันต่าง ๆ หรือ ทบทวนความรู้จากสาขาที่เรียนมา ฟังพอสแคส จนดีขึ้นแล้วก็เริ่มไปสมัครงานที่บริษัทใกล้บ้านอีกที่ เป็นที่ที่ 3 ที่หนูได้งาน (เป็นสัญญาจ้าง) แต่ก็ทำได้ไม่กี่วันอีก ลาออกเพราะที่ ๆ หนูสัมรอบสองแจ้งว่าหนูได้งาน
แต่ด้วยความกลัว ความกลัวที่จะทำงานไม่ได้ กลัวรับผิดชอบงานไม่ไหว มันผุดขึ้นมาอีก พยายามกลบมันยังไง มันก็ขึ้นมาทักทายหนูอยู่ดี จึงทำให้หนูคิดว่าหนูทำไม่ได้แน่ ๆ เพราะหนูยังไม่เคยทำงานที่ไหนผ่านโปรเลย หนูเลยรู้สึกว่ามันยาก มันยากกว่าตอนเรียน ตอนที่หนูทำพาร์ทไทม์ระหว่างเรียน แบบนี้หนูควรทำยังไงดีคะ เพราะที่ที่4 นี้ หนูตั้งใจอยากจะทำที่นี่มาก ๆ อยากทำมันให้ได้ แต่หนูขจัดความกลัวไม่ได้เลย กลัวหลาย ๆ อย่าง ทั้งสังคมการทำงาน การเข้าประชุม รวมทั้งงานที่จะได้ทำ กลัวว่าตัวเองจะประหม่าจนไม่สามารถประยุกต์งานให้มีผลงานที่ดีได้
อาจจะอ่านแล้วย้อนแย้งหรือมองว่าหนูเลือกงานหรือตัดสินใจไม่ดีสักหน่อยนะคะ แต่หนูอยากได้คำแนะนำมาก ๆ เลยค่ะ อยากหลุดพ้นช่วงเวลานี้ อยากเติบโตเป็นคนที่เก่ง มั่นใจ กล้าแสดงออก และโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นค่ะ TT
มีปัญหากับการก้าวสู่วัยทำงานที่มีแต่ความกลัวเต็มไปหมด ทำยังไงดีคะ
แต่ขอเกริ่นก่อนว่าหนูเองเป็นนักศึกษาเพิ่งเรียนจบเมื่อต้นปี ก็คือช่วงเดือน มี.ค.ที่ผ่านมา ซึ่งได้ทำงานมาแล้ว 3 ที่ แต่ทำได้ไม่นานค่ะ และจะยกตัวอย่างการทำงานที่ทำให้หนูรู้สึกว่ากลัวการทำงานไปด้วยนะคะ T-T
เริ่มต้นด้วยงานแรก หนูได้งานที่กทม. ในช่วงเดือนส.ค. เป็นตำแหน่งจัดซื้อ แต่ทำได้แค่ 1 เดือนค่ะ แล้วลาออก
- ซึ่งในส่วนเนื้องาน หนูโอเคนะคะ แต่หนูแอบไปนอยด์กับคำพูดทีเล่นทีจริงของพี่ในทีมด้วยค่ะ โดยพูดประมาณว่า ทำไม (ชื่อหนู) ไม่หาความรู้รอบตัวบ้างล่ะ แล้วก็หัวเราะ ซึ่งพี่ ๆ คนอื่นดีมากเลยนะคะ แต่มีอยู่แค่คนเดียวที่ชอบแสดงสีหน้า ออกลูกรำคาญอยู่บ่อยครั้งค่ะ ทั้ง ๆ ที่หนูก็เข้ามาช่วยแบ่งเบาหน้าที่เขาด้วย เพียงแต่อะไรที่หนูไม่รู้ หาไม่ได้ หนูก็ถามค่ะ เพราะพี่เขามีประสบการณ์มากกว่าหนู น่าจะให้คำตอบในเรื่องที่พี่เขาเคยผ่านมาได้ดี แต่มันรู้สึกเฟลมาก ๆ กลายเป็นว่าไม่กล้าที่จะถาม
- รวมถึงปัญหาอื่น ๆ ที่หนูเจอเกี่ยวกับความคิดของตัวเองคือ หนูกลัวว่าถ้าเกิดหัวหน้าที่เขาสอนงานหนูอยู่ เขาปล่อยงานให้หนูทำคนเดียว อย่างเช่น การตามของจาก Supplier มาประสานงานให้คนที่อยู่หน้าไซต์งานรับของ หนูจะทำไม่ได้ แต่พอลองไล่ย้อนกลับไปในช่วงเวลานั้นหนูก็ผ่านมันมาได้ เพราะบางงานมันเร่งด่วนมาก ต้องเรียกรถจากภายนอกไปรับที่คลังของ Sup ไปส่งไซต์งาน ซึ่งมันมีความย้อนแย้งตรงที่หนูอยากเป็นงานเร็ว ๆ กดดันตัวเอง จนท้ายที่สุด ไม่ให้โอกาสตัวเองได้อยู่ตรงนั้นต่อ
จึงได้กลับมาบ้านที่ (ตจว.) มาพัก 1 เดือน เพราะรองานที่ 2 ซึ่วจะได้ทำงานในเดือนตุลาคมค่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นหนูทำได้ไม่เกิน 1 อาทิตย์ ตำแหน่งจัดซื้อเหมือนเดิม ไกลบ้านเหมือนเดิม แถมอยู่บนเกาะ แต่หนูลาออกมาด้วยเหตุผลที่ตลกมากค่ะ
- ยกตัวอย่างเหตุการณ์ค่ะ แฟนของเพื่อนร่วมงานหึงหวง จนหนูไม่ได้เรียนรู้อย่างเต็มที่ ไม่ให้หนูไปร่วมทำงานด้วย หนูเลยรู้สึกมีคำถามในหัว คือหนูมาทำงานค่ะ มาเอาประสบการณ์ แล้วอีกอย่างต้องบอกก่อนว่าหนูมีแฟนแล้วค่ะ แจ้งไปยังหัวหน้าแล้วด้วย แต่เขารอประเมินให้โอกาส หนูเลยไม่อยู่ต่อ + มองไม่เห็นการเติบโตของที่นั่น
จนสุดท้ายกลับมาตั้งหลัก คิดไตร่ตรอง ว่าทำงานที่บ้านเรานี่แหละ ดีแล้ว จะได้อยู่ยาว ๆ
ซึ่งในระหว่างที่ตั้งหลักก็ไปสมัคร + สัมภาษณ์งานที่หนึ่งค่ะ ซึ่งเป็นที่ที่อยากทำมาก ๆ สืบเนื่องว่า บริษัทมีสวัสดิการดี มีโอกาสเติบโตสูง ตรงสายมากกว่า 2 ที่ ที่ไปทำมา ซึ่งต้องสัมภาษณ์สองรอบ โดยทางบริษัทเรียกสัมภาษณ์รอบสองนานอยู่ค่ะ ราว ๆ เกือบ 1 เดือนคิดว่าไม่ได้แล้วล่ะ (หนูสมัคร 30 ต.ค. ได้สัม 27 พ.ย.)
ดังนั้นพอทิ้งช่วงมานาน หนูเห็นเพื่อนในสาขาจบมาแล้วทำงานไปได้ไกล ผ่านโปรแล้ว หนูจึงเริ่มสงสัยในความสามารถของตัวเอง เริ่มเสียดายงานที่แรก เริ่มคิดว่าตัวเองไม่เก่งอะไร ไม่กล้าเข้าสังคม สื่อสารไม่เก่ง จะไปสมัครงานที่อื่นก็กลัวจะไม่ได้ วิตกกังวลร้องไห้จนคิดว่าตัวเองไม่มีค่า หนูไม่ได้ไปทำงานพาร์ทไทม์ ได้แต้ทำงานฟรีแลนซ์ เขียนนิยายขายเงาอยู่บ้าง รวมทั้งว่าง ๆ ก็ฝึกสกิล ทบทวน Excel จากคอร์สเรียนฟรีของสถาบันต่าง ๆ หรือ ทบทวนความรู้จากสาขาที่เรียนมา ฟังพอสแคส จนดีขึ้นแล้วก็เริ่มไปสมัครงานที่บริษัทใกล้บ้านอีกที่ เป็นที่ที่ 3 ที่หนูได้งาน (เป็นสัญญาจ้าง) แต่ก็ทำได้ไม่กี่วันอีก ลาออกเพราะที่ ๆ หนูสัมรอบสองแจ้งว่าหนูได้งาน
แต่ด้วยความกลัว ความกลัวที่จะทำงานไม่ได้ กลัวรับผิดชอบงานไม่ไหว มันผุดขึ้นมาอีก พยายามกลบมันยังไง มันก็ขึ้นมาทักทายหนูอยู่ดี จึงทำให้หนูคิดว่าหนูทำไม่ได้แน่ ๆ เพราะหนูยังไม่เคยทำงานที่ไหนผ่านโปรเลย หนูเลยรู้สึกว่ามันยาก มันยากกว่าตอนเรียน ตอนที่หนูทำพาร์ทไทม์ระหว่างเรียน แบบนี้หนูควรทำยังไงดีคะ เพราะที่ที่4 นี้ หนูตั้งใจอยากจะทำที่นี่มาก ๆ อยากทำมันให้ได้ แต่หนูขจัดความกลัวไม่ได้เลย กลัวหลาย ๆ อย่าง ทั้งสังคมการทำงาน การเข้าประชุม รวมทั้งงานที่จะได้ทำ กลัวว่าตัวเองจะประหม่าจนไม่สามารถประยุกต์งานให้มีผลงานที่ดีได้
อาจจะอ่านแล้วย้อนแย้งหรือมองว่าหนูเลือกงานหรือตัดสินใจไม่ดีสักหน่อยนะคะ แต่หนูอยากได้คำแนะนำมาก ๆ เลยค่ะ อยากหลุดพ้นช่วงเวลานี้ อยากเติบโตเป็นคนที่เก่ง มั่นใจ กล้าแสดงออก และโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นค่ะ TT