---

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

- กลับมาปัจจุบัน 

ฮิรุฮิโกะ : ฉันคือคนเดียวที่เข้าใจนายนะ เพราะงั้นมาเป็นเพื่อนกันเถอะ
จิฮิโระ : ก็เหมือนกับเมื่อกี้นี้ ... นายต้องการสื่ออะไร ทำไมไม่พยายามฆ่าฉันซะล่ะ
ฮิรุฮิโกะ : นายพูดถูกแล้ว ... อันที่จริงฉันอยากฆ่านาย แต่ก็อยากเป็นเพื่อนด้วย แล้วฉันก็คิดว่าเราน่าจะเป็นเพื่อนกันได้จริง ๆ นะ แม้จะเริ่มต้นด้วยการพยายามฆ่ากันเอง ไม่รู้สิ ไม่เคยมีเพื่อนมาก่อนด้วย สิ่งนี้เรียกว่าเพื่อนหรือเปล่า?
จิฮิโระ : แกมันไม่เข้าใจอะไรสักอย่างเลย 
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

- ฮิรุฮิโกะสร้างกำแพงกระดาษมากมายล้อมตัวจิฮิโระ 
- จิฮิโระสบถออกมาว่า ฮิรุฮิโกะหนีอีกแล้ว 
- ฮิรุฮิโกะบอกว่า เขาต้องสู้กับดาบอาคมถ้าไม่รักษาระยะห่างไว้ เขาคงตายไปแล้ว 
- มีคนปรากฏตัวด้านหลังจิฮิโระ พร้อมเศษกระดาศษมากมายลอยไปทั่ว จิฮิโระจะฟัน แต่เขาลงเล

- ถึงเวลาที่ฮิรุฮิโกะจะหยิบอะไรมาสู้เท่าที่หาได้แล้ว
- ผู้ชมละครในโรงละคร บินว่อนไปพร้อมกับกระดาษที่ฮิริฮิโกะใช้ 
- จิฮิโระ คิดในใจว่า ฮิรุฮิโกะจับพวกผู้ชมไว้ แล้วเจ้าตัวหายไปไหน ฮิรุฮิโกะจับสัมผัสระยะไกลได้จากกระดาษพวกนี้ และโจมตีคนด้วยกระดาษที่เป็นรูปคล้ายนก ซึ่งชัดเจนว่ามันรุนแรงพอที่จะเจาะเนื้อมนุษย์ได้ง่าย ๆ เลย 
จิฮิโระไม่สามารถแทงค์ทุก ๆ ดาเมจได้ 

- ฮิรุฮิโกะ คิดในใจว่า การดูดซับของจิฮิโระจะสามารถลบวัตถุทางกายภาพไปได้หรือไม่ แต่ที่รู้ ๆ จิฮิโระไม่ได้ทำแบบนั้น ... ถ้าเกิดว่าจิฮิโระใช้ "คุโระ" จิฮิโระจะได้พื้นที่การมองเห็นที่เปิดกว้างมาก แต่จะเสี่ยงทำดาเมจให้กับสาธารชน และถ้าใช้ "นิชิกิ" จิฮิโระจะเคลื่อนที่ได้เร็วขึ้น แต่ฮิรุฮิโกะก็ยังสามารถโจมตีสาธารณะชนด้วยพลังของเขาได้อยู่ดี 
- ฮิรุฮิโกะเดาว่า ตอนนี้จิฮิโระกำลังลำบากใจ และไม่สามารใช้ดาบอาคมได้ตามต้องการ เพราะการแกว่งดาบของเขาจะทำความเดือดร้อนให้คนทั่วไป 

- จิฮิโระถอยไปชนโดนตัวผู้ชมคนนึงแต่กลับได้รับคำสบถกลับมาว่า 'อย่ามาแตะตัวฉัน'
- ประโยคที่ฮิรุฮิโกะเคยบอกไว้ดังเข้ามา  :สำหรับคนเหล่านี้ นายไม่ใช่มนุษย์ด้วยซ้ำ:
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

- ฮิรุฮิโกะ กล่าวอีกว่า ในการแสดงละครที่ถูกขัดจังหวะเมื่อกี้นี้ มีฉากที่ศัตรูจับตัวประกัน ในฉากนั้น "ซาสึเกะ" ตัวละครหลักถูกหยุดการเคลื่อนไหวทันที และศัตรูก็หลบหนีไปได้ แม้ว่าสถานการณ์จะแค่ขั่วคราว แต่ซาสึเกะไม่มีค่าอะไรเลย ณ ตอนนั้น

กล้าที่จะกังวลกับตัวประกันหนึ่งคน, สองคนได้ยังไง ในสถานการณ์ที่กำลังวิกฤต ในความเป็นจริงคุณตายไปแล้วด้วยซ้ำถ้ามัวลังเลแบบนั้น ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดยังมาทำตัวเหมือนเป็นฮีโร่ หยุดแสร้งทำเป็นว่านายยังเป็นมนุษย์อยู่เถอะ ตอนนี้ โรคุฮิระ จิฮิโระ ฉันต้องการความเห็นของนายในเรื่องนี้ นายเป็นคนเดียว .. ที่ควรอยู่ข้างเราสิ ประเด็นคือ .. ใครคือคนที่นายเต็มใจจะเสียสละ?

- จิฮิโระสังเกตเห็นกระดาษนกด้านล่าง 
- จิฮิโระมองไปที่เหยื่อที่ติดอยู่กับกระดาษของฮิรุฮิโกะ
และเปิดใช้งาน "นิชิกิ" และต้านทานการโจมตีจากนกกระดาษนับสิบตัว ซึ่งฮิรุฮิโกะไม่พอใจอย่างมาก

ฮิรุฮิโกะ : งั้นนายก็เป็นแบบซาสึเกะงั้นสิ!
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

[แฟลชแบค]

- จิฮิโระนึกถึงตอนที่ซามูระเคยพูด

ซามูระ : ครั้งแรกที่ฉันฟันเนื้อคน...
ฉันไม่อาจทนเห็นชิ้นเนื้อที่ถูกตัดออกมาสด ๆ ได้ นั่นเป็นอีกเหตุผลที่ข้าต้องตาบอด แต่ภาพเนื้อที่โดนฟันนั่นมันสลักลงไปในเปลือกตา ไม่สามารถที่จะหยุดมองเห็นมันได้ มันเป็นความรู้สึกที่แบบว่า ... ฉันไม่เหมือนคนอีกตอไปแล้ว 
จิฮิโระ : แต่ถึงอย่างนั้นคุณก็ยังเลือกใช้ดาบอาคมปกป้องพวกเขาไม่ใช่หรอครับ 
ซามูระ : ใช้ เพราะแบบนั้นฉันถึงดิ้นรนอยู่ในความมืดมิดนี่ไงละ 
จิฮิโระ : แล้วมันเป็นยังไงบ้างครับ
ซามูระ : มันไม่ใช่สถานที่ที่ควรดิ้นรนน่ะสิ เหมือนกำลังตกนรกอยู่เลย 

- จิฮิโระจึงกล่าวว่างั้นเขาก็จะหยุดคิดถึงเรื่องของซามูระ และซามูระก็ตอบว่า ให้จิฮิโระทำเท่าที่ทำได้ เดิมทีจิฮิโระไม่ได้จะมาเป็นนักดาบไม่ใช่หรอ จิฮิโระตอบว่าตัวเองเป็นนักดาบ 

[กลับมาปัจจุบัน]

- จิฮิโระพูดกับตัวเองว่า 
"พ่อ...และผู้ครองสัญญาดาบอาคมทุกคน พวกเขาทุกคนต่อสู้เพื่อปกป้อง ถ้านั่นไม่ได้เรียกว่าฮีโร่ แล้วจะให้เรียกอะไร? แต่พวกเขาทั้งหมดไม่ได้ยกยอตัวเองด้วยคำนั้น และรู้สึกผิดมากเสมอกับสิ่งที่ทำลงไป พวกเขาบอกกับเราด้วยคำเดียวกัน 'อย่าเป็นแบบฉัน , นายมีทางเป็นของตัวเอง' , 'อย่ามาลงนรกกับพวกเราเลย'."

จิฮิโระ : โทษที มาสู้กันให้ตายไปข้างเถอะ 'คุโระ'

- จิฮิโระใช้พลังไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม ละตัดแขนของฮิรุฮิโกะออก
- ฮิรุฮิโกะ งงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น 

จิฮิโระ : ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันก็เลือก :ทางที่ผิด: เหมือนกัน ฉันยอมรับมาตั้งแต่แรกแล้วว่าฉันไม่ใช่มนุษย์เมื่อครั้งตอนที่ฟันคนครั้งแรก และนั่นคือเหตุผลที่ฉันจะลากองค์กรอัครอัคคีทุกตัวไปลงนรกกันฉัน เพื่อไม่ให้ใครเดือดร้อนอีก