รู้สึกโดดเดี่ยวมากค่ะ เหนื่อยและเบื่อทุกอย่าง ไม่อยากทำอะไรแต่ฝืนตัวเองให้ทำตลอด พยายามหาอะไรทำให้ตัวเองไม่คิดมาก ปกติก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว
แต่เวลาอยู่กับคนรอบข้างทำตัวปกติร่าเริง
พยายามเข้มแข็ง พยายามทำตัวปกติเป็นคนที่เก่งในสายตาคนอื่นตลอดเลยค่ะ
แต่เมื่อวานอยู่กับพี่แล้วรู้สึกดิ่งค่ะ
น้ำตาไหลเองเลย เลยแกล้งทำเป็นเอามือปิดหน้าไว้ ไม่รู้จะห้ามไม่ให้น้ำตาไหลยังไง
ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยต่อหน้าคนอื่น
อยากหายจากการเป็นแบบนี้
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร้องให้เพราะอะไร
คิดมากจนเอาทุกเรื่องมารวมกันสับสนไปหมดเลย T-T เวลานี้ที่อยู่คนเดียวก็คิดมากสับสนไม่มีจุดหมายปลายทางเลยค่ะไม่รู้ว่าตัวเองต้องใช้ชีวิตยังไงต่อ รู้สึกจุกอยู่ในอกแต่ไม่รู้เลยว่าเพราะอะไร เรื่องอะไรกันแน่

อยากหายจากการเป็นแบบนี้ค่ะ
ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ใครมีวิธีช่วยบอกหน่อยได้ไหมคะ ทรมาณค่ะไม่รู้จะหันไปทางไหน