- ตอนเริ่มต้นด้วยแฟลชแบคตอนที่จิฮิโระ คุยอยู่กับฮิยูกิ จิฮิโระบอกกับฮิยูกิว่า ข้อมูลเดียวที่เขารู้คือ องค์กรอัครอัคคีก่อตั้งเมื่อประมาณสี่ปีก่อน 

- ฮิยูกิบอกว่า มีเหตุการณ์เกิดขึ้นและจบไปแล้ว คือเหตุการณ์ลอบสังหารครอบครัวโรคุฮิระ (พ่อพระเอก) และคดีของโชโจ ผู้ทำสัญญากับดาบคุเรกุโมะ 

ฮิยูกิ : องค์กรอัครอัคคีหายตัวไปในเงามืดหลังจากที่มันรู้ตัวว่า แดนเทวา ตอบโต้การกระทำของพวกมันอย่างเอาจริงเอาจัง หลังจากนั้นองค์กรแดนเทวาก็ตามหาโดยใช้สติปัญญาทั้งหมดที่มี ก็ยังไม่พบว่าอัครอัคคีต้องการจะทำอะไรกันแน่ และก็ยังไม่เข้าใจว่าพวกมันเป็นยังไง เพราะแบบนั้นพวกเราจึงมายืนอยู่ตรงนี้ไงล่ะ 

กลับมาปัจจุบัน --- 

จิฮิโระ (พูดในใจ) : เราต้องผ่านไปให้ได้ .... เราจะแย่งชิงอิสรภาพของพวกมัน เปิดเผยแผนการ บรรดาสมาชิก และเป้าหมายทั้งหมดของมันให้หมด  

- ก่อนจะเริ่มสู้กันจริงจัง ทางด้านของฮิรุฮิโกะได้เอ่ยปากว่าเขาดีใจมากที่จะได้สู้กับจิฮิโระ

ฮิรุฮิโกะ : ฉันล่ะดีใจสุด ๆ ในที่สุดนายก็มีพละกำลังมากพอที่จะต่อสู้แล้ว ... หัวใจ และจิตวิญญาณของฉันเฝ้ารอที่จะได้สู้กับนายแบบนี้มาโดยตลอด

จิฮิโระ : ?

ฮิรุฮิโกะ : ฉันก็อายุ 18 เหมือนกัน เราเหมือนกันแทบทุกอย่างเลยนะ

จิฮิโระ : แล้วมันทำไม  

ฮิรุฮิโกะ : 'ฆ่าคน' หรอ ..... มันเป็นทางเลือกที่ฉันได้เรียนรู้เมื่อตอนอายุ 3 ชวบ เนื้อหนัง และเลือดเนื้อของฉันถูกสร้างขึ้นมาจากการฆ่าฟัน แต่ดูเหมือนว่าเด็ก ๆ ในวัยเดียวกันฉันจะไม่เหมือนฉันเลยในเรื่องนี้ จนถึงวันนี้ก็ยังหาคนที่คิดว่า  'เท่าเทียมกับฉัน' ไม่ได้เลยสักคน แต่ทว่า...

- ฮิรุฮิโกะ กล่าวต่อว่า ในที่สุดเขาก็ได้พบกับเขา โรคุฮิระ จิฮิโระ โดยเขาคาดหวังว่า ตัวเขากับจิฮิโระจะเป็นเพื่อนรักกันได้ เพราะเป็นเด็กที่ถูกสร้างขึ้นมาจากการฆ่ากัน  

- จิฮิโระปฏิเสธมิตรภาพที่เขายื่นให้ และบอกว่า อย่านับรวมเขากับพวกอัครอัคคี การกระทำมันตรงกันข้ามกับเขาโดยสิ้นเชิง 

- จู่ ๆ ฮิรุฮิโกะ ก็โปรยกระดาษมากมายปกคลุมไปทั่วตัวจิฮิโระ รู้ตัวอีกทีฮิรุฮิโกะก็หายไปจากสายตาแล้ว
- ประโยคสุดท้ายที่จิฮิโระได้ยินจากฮิรุฮิโกะคือ "หน่วยรบพิเศษที่ต่อต้านเอ็นเท็น นั่นหมายความว่าเราฆ่านายได้" จิฮิโระคิดในใจว่านี่เป็นการบลัฟกันเฉย ๆ หรือเปล่า 

- ฮิรุฮิโกะที่จู่ ๆ หายไปจากสายตาของจิฮิโระ ก็ไปโผล่อีกสถานที่หนึ่งที่ดูจากรูปแล้วคงเป็นโรงละคร ซึ่งการแสดงกำลังจะเริ่มพอดี 

- ฮิรุฮิโกะเข้าไปนั่งดูแล้วก็คิดไปพลาง ๆ ว่าเขาจะปล่อย อุรุฮะ กับ กลุ่มเซ็นคุสึจัดการกันเองไปก่อน 

- ฮิรุฮิโกะนั่งดูละครเวทีเรื่องนี้ และก็คิดว่าน่าเบื่อมาก เพราะตัวละครหลักทำตัวไม่เต็มที่ และการดวลดาบก็ไม่ค่อยสร้างแรงบันดาลใจเท่าไหร่

- ในขณะเดียวกันจิฮิโระก็กำลังสู้อยู่กับนักอาคมประมาณ 3 คนที่สามารถใช้อาคมจากหิน Datenseki ได้ 

- ฮิรุฮิโกะอธิบายว่าหิน  Datenseki เป็นอาวุธที่ทรงพลัง แต่ก็ขึ้นอยู่กับทักษะด้วยว่าจะต้องใช้มันตอนไหนให้ได้ประสิทธิภาพที่สุด ถ้ามีพวกมือใหม่ไปกระตุ้นพลังมัน แต่ไม่รู้วิธีใช้ พลังอาคมที่ปล่อยออกมาจะอ่อนมาก และเนื่องจากนักอาคมที่สู้กับจิฮิโระตอนนี้เป็นเพียงบุคคลธรรมดาที่ฮิรุฮิโกะเลือกมาเอง

ความสามารถมีไม่เพียงพอ และไม่ใกล้เคียงกับความสามารถของแดนเทวาเลยสักนิด 

จิฮิโระ (คิด) : กระดาษพวกนี้ ถูกควบคุมจากระยะไกลจากที่ไหนสักทีโดยเขาหรอ ? ดูไม่ได้น่ากลัวเท่าไหร่ แต่แม่นยำมากเลย 

เบี่ยงเบนความสนใจหรอ พยายามขวางทางเราหรือไง ?  

ฮิรุฮิโกะ : "หมายความเราฆ๋านายได้" ไม่ใช่การบลัฟสักหน่อย 

- ละครเวทีที่กำลังเล่น เล่นไปจนถึงบทสุดท้าย ในละครจะเป็นฉากที่ตัวร้ายกำลังจะปรากฏตัว 

- แต่แล้วจิฮิโระก็ปรากฏตัวลงมาจากด้านบนพอดิบพอดี รอยเลือดสาดกระจายไปทั่วทุกมุมโถงละคร 

- ฮิรุฮิโกะ อธิบายในใจเพิ่มเติมว่า ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของหินดาเทนเซกิในฐานะอาวุธอาคม 

คือใช้ได้แค่ครั้งเดียว และนั่นคือช่องว่างอันใหญ่หลวงเมื่อเทียบกับดาบอาคม ดาบอาคมเป็นอาวุธที่ยิ่งใช้เท่าไหร่ มันยิ่งทรงพลังขึ้น

กล่าวอีกนัยหนึ่ง หินธรรมดา ๆ ทีใช้พลังได้แค่ครั้งเดียว ไม่สามารถเข้าถึงความลึกซึ่งในพลังของตัวเองได้ 

ฮิรุฮิโกะ : ดูเหมือนนายจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลยถูกไหม ? .... 

[อย่างที่คาดไว้ นี่คือบุคคลที่มีความรู้เรื่องดาบอาคมมานานสามปี] 

- จิฮิโระจ้องมองผู้คนในโรงละคร ทุกคนมีสีหน้าตกใจมาก 

ฮิรุฮิโกะ : รู้สึกใช่ไหม สำหรับคนธรรมดาแล้ว นายไม่ใช่มนุษย์ 

- จิฮิโระคิดไปถึงตอนที่พ่อตายและกล่าวออกไปว่า แล้วใครกันที่ทำให้เขากลายเป็นแบบนี้ 

- ฮิรุฮิโกะได้เห็นสีหน้าของจิฮิโระก็ยิ่งดีใจที่รู้สึกว่าตัวเองนั้นเข้าใจจิฮิโระ 

ฮิรุฮิโกะ : มีแค่ฉันคนเดียวที่เข้าใจนาย 

จิฮิโระ : ฉันไม่สน เรื่องที่นายพูด 

- จบตอน ฉบับหน้ามีหน้าเปิดสี