นอยอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา เรากำลังเรียน เรากำลังเรียนอยู่มหาลัย ว่างว่างเลยทำ ว่างว่างเลยทำพาร์ทไทม์อยู่ที ช็อปค่ายมือถือ ณ ห้างแห่งหนึ่ง ลงพัดไทม์ไปแค่เดือนเดียว และตอนนี้เราจบงานเรียบร้อยแล้ว ช่วงแรกๆของการทำงานช่วงแรกๆของการทำงานถูกกดดัน และโดนพี่ที่ทำงานและโดนพี่ที่ทำงานมองแรงมองหน้าเหมือนไม่ชอบพอทำได้ไปซักสองสัปดาห์สถานการณ์ก็ดีขึ้นเริ่มชิน และพี่พี่ที่ร้านก็น่ารักกันมากขึ้นแต่จะมีพี่อยู่คนนึงที่เรารู้สึกว่าเค้าทำ และพี่พี่ที่ร้านก็น่ารักกันมากขึ้นแต่จะมีพี่อยู่คนนึงที่เรารู้สึกว่าเค้าทำพฤติกรรมแปลกแปลกแต่ว่าน่ารักนะ เค้าชอบมองเรา ทุกครั้งที่เราหันไปรอบรอบ 1,000,000 เราก็จะเจอเขามองเราอยู่ตลอดมองแล้วก็ทำหน้า ทุกครั้งที่เราหันไปรอบรอบ 1,000,000 เราก็จะเจอเขามองเราอยู่ตลอดมองแล้วก็ทำหน้าเหมือนอยากคุยด้วยทำหน้าทะเล้นทะเล้นเหมือนอยากให้เราไปถามว่าพี่มองหน้าหนูทำไมพี่มองหน้าหนูมีรัยป่าวเราก็ทำน่าสงสัยใส่ว่ามองทำไมนักวะ แต่ไม่ได้มองแบบแย่นะมองแบบน่ารักมองทำ  แต่ไม่ได้มองแบบแย่นะมองแบบน่ารักมองทำหน้าขลุกขลิกพอเดินผ่านกันในที่ทำงานก็จะมองแล้วก็เดินผ่านกันไปเฉยเฉยงงมากเราก็ชอบทักว่าเราก็แกล้งเค้าไปทั่วแต่ก็ไม่กล้าแกล้งพี่เค้าสักทีเพราะว่าเราปลื้มและเค้าก็เป็นคนที่ใจดีกับเราที่สุดเวลาอยู่ในที่ทำงาน เวลาคุยกับเราเค้าทำ  เวลาคุยกับเราเค้าทำเสียงสองจนเราฟังไม่รู้เรื่องเราจนเราต้องถามว่าพี่พูดอะไรนะคะรู้สึกดีที่ชอบอยู่ใกล้เขาและเค้าก็ชอบมาเดินใกล้ใกล้เราฟินมากทีแรกไม่อยากไปทำงานแต่ตอนนี้อยากกลับไปทำอีกเพราะว่าเราอยากเจอพี่เขาทุกวัน โอ้ยนี่หัวใจเราเป็นอะไรเนี่ยเฮ้อแต่คงไม่ได้เจอแล้วเพราะว่าเราไม่ได้ทำงาน โอ้ยนี่หัวใจเราเป็นอะไรเนี่ยเฮ้อแต่คงไม่ได้เจอแล้วเพราะว่าเราไม่ได้ทำงานตรงนั้นแล้วแต่พี่เค้าก็อยู่ช็อปนั้นมานานแล้วแหละคงจะต้องแฝงตัวเข้าไปเป็นลูกค้าเพื่อที่จะเจอพี่เค้าแล้วเราไม่ได้มีความรักมานานแล้วด้วยเราก็เลยรู้สึกว่าเป็นอะไรที่น่ารักและพิเศษมากๆสำหรับเรา ไม่รู้ว่าคิดไปเองไหมแต่พี่เค้ามองเราบ่อยจริงๆหรือว่าพี่เค้าจะชอบเราโอ้ยไม่จริงหรอกอย่าคิดไปเองเลยเราเราว่าจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปนั่นแหละถ้ารู้จักมากกว่านี้มันอาจจะเสียใจก็ได้ปล่อยให้มันเป็นเรื่องราวดีดีของการทำงาน  ไม่รู้ว่าคิดไปเองไหมแต่พี่เค้ามองเราบ่อยจริงๆหรือว่าพี่เค้าจะชอบเราโอ้ยไม่จริงหรอกอย่าคิดไปเองเลยเราเราว่าจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปนั่นแหละถ้ารู้จักมากกว่านี้มันอาจจะเสียใจก็ได้ปล่อยให้มันเป็นเรื่องราวดีดีของการทำงานไปดีกว่าเนอะ หรือว่าเราจะหางานที่ช็อปนั้นอีกแต่มันก็จะชัดเกินหรือเปล่าว่าเราชอบวันที่เราทำงาน หรือว่าเราจะหางานที่ช็อปนั้นอีกแต่มันก็จะชัดเกินหรือเปล่าว่าเราชอบวันที่เราทำงานวันสุดท้ายเรากลับมานอนยิ้มทั้งวันเลยเพราะว่าหัวใจมันกระชุ่มกระชวยมากวันถัดมาเราก็เลยแวะไปที่ช็อปอ้างหัวใจตัวเองว่าจะไปหาเพื่อนที่ที่ช็อปสรุปเราก็ไม่กล้าเดินเข้าไปเพราะเราไม่ใช่พนักงานของที่นั่นแล้วเดี๋ยวเราก็เขินมากด้วยกลัวเค้าจับได้ว่าเราแอบมาหา เสียทั้งค่ารถค่ากินค่าของที่ต้องซื้ออป็นพร๊อพ เราหงุดหงิดตัวเองมากๆว่าทำไมเราหงุดหงิดตัวเองมากๆว่าทำไมเราถึงไม่กล้าแม้แต่ที่จะเดินเข้าไปในช็อปเขินอะไรก็ไม่รู้ทั้งทั้งที่จริงๆพี่เค้าอาจจะไม่คิดอะไรเลยก็ได้และเราก็ทำงานที่นั่นมาตั้งเดือนนึงแต่เรากลับไม่กล้าเดินเข้าช็อปนั้นไปอีก สรุปคือเราก็จะปล่อยให้มันเป็นแบบนั้น ปล่อยให้มันเป็นเรื่องราวดีดีของการทำงานปล่อยให้มันเป็นเรื่องราวดีดีของการทำงานนึกถึงทีไรก็ยิ้มแก้มแตกและคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วแต่ถ้ามีโอกาสได้ทำงานที่นั่นอีกเราก็คงมีความสุขนะ อีกอย่างเรากำลังเรียน อีกอย่างเรากำลังเรียนมหาลัยอยู่ส่วนพี่เค้าน่าจะอายุ 30 ต้นต้นแล้วเราชอบคนทำงานเก่งแหละ🥰