สวัสดีครับผมคือวัยรุ่นคนนึงในวัยเรียน ที่มีความรักกับผู้หญิงคนนึง (งั้นผมขอเข้าเรื่องเลยนะครับ) คือว่าในวันเปิดภาคเรียน ผมได้พบผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งย้ายมาจากต่างจังหวัด ซึ่งตอนนั้นผมยังไม่ทราบว่าเขาย้ายมาเพราะอะไรนะครับ แล้วในตอนนั้นผมก็ได้รับรู้ตัวเองได้ว่าผมนั้นชอบเธอแน่ๆ แล้วผมก็แอบมองเขาอย่างห่างๆ แล้ววันต่อมาผมก็ได้เจอ ig ของเขา ผมก็ฟอลไปครับ แล้วก็ทักไป เขาก็ดูยอมคุยกับผมนะครับ แต่ผมก็ทักไปเรื่อยๆ คุยกันได้1เดือน ผมก็ตัดสินใจคบหาดูใจกัน แต่พอเริ่มเดือนแรกผมก็ได้พบปัญหาเรื่อยๆเกี่ยวกับผมและเขา ปัญหามันค่อนข้างที่จะเยอะครับสำหรับเดือนแรก (อ้อ ผมลืมบอกไปนี่เป็นรักแรกของผมนะครับ) เดือนที่2ปัญหาเริ่มเข้ามาเรื่อยๆความสุขก็เช่นกัน ผมจำได้ว่าช่วงนั้นเธอชวนผมเลิกบ่อยมาก เธอขี้น้อยใจเหลือเกิน เดือนที่3และเดือนที่4ก็เช่นกันครับ ปัญหามาทุกวัน ไปโรงเรียนเราเจอหน้ากันก็ไม่น้อยใจกันหรอกครับ แต่พอกลับบ้านไปเมื่อเราเริ่มบทสนทนากันในช่องทางออนไลน์ ก็มีปากเสียงกันทุกที เป็นอย่างนี้ทุกรอบ ผมพยายามนั่งปรับความเข้าใจกับเขา แต่กลายเป็นการชวนทะเลาะซะอย่างนั้น ผมไม่รู้ควรปรับอย่างไรให้พอใจเธอ เธอเป็นอะไรเธอจะชอบไม่บอกผม เธอเลือกที่จะเงียบ เพราะผมพูดกับเธอเสมอว่า คุณเป็นอะไรผมก็อยากให้พูดกับผมบอกกับผม แต่เธอปฏิเสธ แล้วเธอตอบกลับมาด้วยประโยคที่ว่า 'ถ้าฉันพูดฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วฉันจะพูดแทงใจดำคุณ' ผมรู้นะครับว่าผมขี้น้อยใจเรื่องคำพูดของเธอ แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะผมไม่เคยคิดจะขึ้นอารมณ์ร้อนใส่เธอนอกจากผมหมดความใจเย็นของผมไป แต่พอผมไม่อยากให้เธอพูด ผมก็กลายเป็นคนที่หลับหูหลับตาไม่รับรู้ปัญหาของเธอ ก็จบที่การชวนเลิก ผมจะเป็นฝ่ายยื้อซะมากกว่าฝ่ายบอกเลิก ไม่รู้ว่าผมดีพอสำหรับเธอรึเปล่า แต่มีอะไรผมจะชอบให้เธอเสมอ ถึงผมไม่มีผมก็จะทำให้มี เธอไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมเธอช่างดีเหลือเกิน เธอเคยบอกผมว่าเธอเคยเจอรักเก่าที่แย่กว่านี้ เจอความสำพันธ์ที่toxic เธอเลยไม่อยากขออะไรกลัวจะเหมือนคนเก่า ผมชอบเวลาเธอยิ้ม เวลาเธอมีความสุข แต่เธอขี้น้อยใจต่อคำพูดผมมากๆๆๆ ผมพยายามไตร่ตรองคำพูดที่จะพูดออกไป แต่เธอก็น้อยใจคำพูดของผมเวลาทะเลาะ เช่น ผมต้องการให้เธอพูดเวลาน้อยใจ เธอก็บอกว่าไม่บอกนู่นนี่นั่น สรุปผมเองที่ไม่รู้อะไร แต่เธอก็กลับมาน้อยใจผมอีกว่าผมไม่เคยรู้อ่ะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลย จำได้มั้ยที่ผมบอกว่าเธอมาจากต่างๆจังหวัด เวลาที่เธอทะเลาะกลับผม เธอชอบจะบอกว่าจะกลับบ้าน เพราะถ้ากลับเธอจะไม่มีโอกาสได้กลับมาที่นี่อีก ผมเสียใจมากๆ ถ้าเธอไปจากที่นี่ มันใกลจากผมจริงๆ เพราะเวลาที่ผมอยู่ตอนนี้ผมสามารถอยู่กับเธอคนนี้ได้แค่เพียง1เทอมเพียงเท่านั้น ผมเคยบอกเธอว่าไม่อยากให้เราทะเลาะกันบ่อยๆ อยากให้มีความสุขมากกว่าทุกข์ แต่เธอก็กลับน้อยใจ เธอบอกกับผมว่าเธอทำอะไรก็ผิด น้อยใจก็ไม่ได้ จะให้ไม่มีทุกข์เลยหรอ เธอก็ตีไปอีกความนึงซะอีก ผมหนักใจจริงๆครับ ใจนึงผมก็อยากที่จะปรับและอยู่กับเธอในเวลาที่ยังเหลือ แต่ผมไม่สามารถปรับได้อะไรให้เธอได้เลยเช่น ตอนเย็นผมชอบนอน แต่เธอน้อยใจที่ทิ้งเธอไว้คนเดียว เธอไม่ชอบให้ผมสูบบุหรี่ไฟฟ้าผมก็เลิกให้เขาได้แต่ไม่ขาด คำพูดผมก็ไม่รู้ว่าแย่ขนาดไหน แต่เธอนั้นน้อยใจง่ายมาก ไม่รู้ว่างี่เง่าใช้กับคนๆนี้ได้รึเปล่า
ผมอยากจะถามความคิดเห็นพี่ๆน้องๆที่เป็นหญิงและชายนะครับว่าถ้าพวกคุณเจอแบบผม คุณจะมีการตัดสินใจแบบไหน เพราะผมไม่รู้จะไปต่อยังไงจริงๆครับ หวังว่าเธอจะมากระทู้ของเค้าบ้างนะ สรธ ขอบคุณครับ