คือผมมีคนคุยอยู่คนนึงครับ เราไม่ได้อยู่ใกล้กัน เราอยู่ห่างกันประมาณ 60-80 กิโล เราคุยกันแค่ 3 เดือนเองครับ แฟนผมเค้าไม่ค่อยว่างที่จะตอบผมสักเท่าไหร่ เธอไปไหนมาไหนจะบอกบ้างไม่บอกบ้าง (เราเคยนั่งคุยกันแบบจริงจังเราอยู่ไกลกันควรจะสนใจกันให้มากกว่าปกติเราไม่ได้เจอกันทุกวัน) เธอจะมีธุระเยอะครับ ไปโน้นนี่ ผมสังเกตตลอดเธอ (ปล.แต่เฟสเธอออน หรือค้างออน 5-20 นาทีตลอด) แต่เค้าไม่ว่างจริงๆก็มี แต่มีบางครั้ง เราต่างคนต่างทำงานวันไหนผมเหนื่อยๆมาไม่มีเลยครับที่จะซัพพอร์ตกันบ้าง เวลาเหนื่อยๆผมต้องหาอะไรทำให้ดีขึ้น ทั้งที่มันคสรตะเป็นเราที่ซัพพอร์ตกันมากกว่า บางครั้งเธอดูหนังติดหนังจนลืมผมไปเลยว่าผมกำลังรอเธออยู่ ผมที่กำลังรอที่เธอจะตอบกลับไม่มีเลย เวลาคุยของเราแทบไม่มีเลยครับ คุยกันน้อยมากแต่ละวัน ผมรัสึกเหมือนผมไม่สำคัญเลยครับ (เธอเป็นคนเฟรนลี่พี่เพื่อนคนรักเยอะ และ เธอไม่มีเรื่องคนอื่นมาให้ผมคิดเลยครับระยะเวลาตอนนี้) เธอเป็นคนที่ไม่ค่อยได้จับทรศ. ครับ สังเกตหลายๆครั้ง เธอไม่ได้จับจริงๆ ฟิลเหมือนคบกันมาหลายปีแล้วที่วันนึงคุยกันไม่กี่ประโยค นี่ 3 เดือนเองครับ มันทำให้ผมดูเหงามากๆเลย การที่ผมคิดแบบนี้มันถูกแล้วจริงๆหรือป่าวครับ ผมควรแก้ความคิดตัวเองยังไงดีครับ ผมคิดมากจนเหนื่อยเหลือเกิน รบกวนพี่ๆที่มีประสบการณ์ช่วยแนะนำ minset ให้ผมเปลี่ยนความคิดตัวเองหน่อยครับ หรือผมจะคุยกับเค้าแบบจริงๆจังๆดีครับ เหนื่อยมากๆเลย