ก็คือเราเดินคิดไรเรื่อยเปื่อย ดันเหลือบไปเห็นเพื่อนคนนึงที่ปกติแทบไม่เคยเห็นหน้ากันเราก็อยู่ๆเราก็พูดไปประมาณว่าบุญตาจริงๆเห็นมาเรียน แล้วเขาก็ตอกกลับมาว่าเรื่องของกูอะไรประมาณนี้ ซึ่งตอนนั้นเราไม่ได้ขอโทษไป มานึกคิดก็ตอนเดินผ่านมาแล้วรู้สึกผิดแบบสุด แต่ไม่กล้าไปขอโทษเขาเราแทบไม่กล้าสู้หน้า จนตอนนี้ไม่รู้ว่าเขาเกลียดเราไปรึยัง เราพยามจะแก้นิสัยงี้มาตลอด จนไม่รู้จะพยายามไงแล้ว คอยเตือนตัวเองว่าพูดงี้อาจไม่ดีดีต่อตัวเราและเขา สุดท้ายมานั่งนอยสิ่งที่พูดไป😭😭😭😭😭😭😭😔😔😔