หนูพึ่งอายุ17ปีค่ะอยู่ม.6เทอม1กำลังจะสอบปลายภาค ตอนนี้ยังลังเลกับตัวเองอยู่ว่าจะเลือกทางไหนดี หนูเป็นตัวปัญหาของที่บ้านและเพื่อนค่ะ ทุกอย่างมันเริ่มจากเปิดเทอมค่ะ หนูติดผู้ชายมาก รร.ไม่ไป จนเลิกกัน หนูมูฟออนไม่ได้เลยไม่อยากทำอะไรสักอย่าง บวกกับคำพูดของครอบครัวที่แรงมากๆ เลยทำให้เป็นเด็กใจแตกไปใหญ่ หนูเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง นอนเช้าตื่นค่ำเป็นแบบนี้มานาน หนูทะเลาะกับแม่หลายครั้ง แต่ครั้งนี้แรงที่สุดค่ะ หนูโดนตบกระทืบจนเป็นเรื่องปกติเพราะไม่ไปเรียน ขอบอกก่อนค่ะว่า แม่หนูมีหนูตอนอายุ20 ตอนนั้นพ่อแท้ๆของหนูแอบไปมีเมียน้อยค่ะ แม่เลยเลิกกับพ่อ แต่หนูตอนนั้นอยู่ป.2-3 อายุสัก7-8ขวบ ยังไปมาหาย่ากับปู่ตลอดเลยเจอพ่อบ่อยๆ ตอนป.3พ่อแท้ๆล่อลวงหนูด้วยแท็บเล็ตให้หนูยอมให้เขาทำอะไรกับช่วงล่างของหนูค่ะ จนหนูเป็นปัสวะอักเสบต้องไปรพ.ย่าเลยเค้นถามว่าใครทำอะไรหรือป่าว หนูเลยบอกความจริงไป แต่ย่าบอกว่าห้ามบอกแม่หรือใครเด็ดขาดเพราะเดี๋ยวพ่อติดคุก มันเป็นปมในใจหนูมาตลอดค่ะ และไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลยจนผ่านไปเป็นสิบปี เรื่องนี้หลุดจากปากหนูตอนทะเลาะกับแม่ แม่ดูเฉยชาสะอย่างงั้น  หนูโดนเลี้ยงมาโดยยายค่ะ ยายเป็นคนชอบกินเหล้ามากๆ กินมาตลอดจนทุกวันนี้ เวลายายเมาจะชอบโมโหร้าย ด่าทุกอย่างได้ด้วยคำพุดแรงๆ ตอนเด็กๆฟังมาตลอดค่ะ เสียใจมาตลอดด้วย ตอนนี้หนูกลายเป็นเด็กนิสัยเสียอย่างที่บอกตอนต้นไปแล้วค่ะ 
 ถึงหนูจะรู้ตัวแล้ว เหมือนมันสายไปแล้วค่ะ ตอนนี้ปัญหาการเรียนของหนูแย่มาก จนคิดว่าไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว อยากตายไปให้มันจบ ไม่มีความรู้สึกอยากจะแก้ไขอะไรเลยค่ะ หนูเคยระบายให้เพื่อนฟัง เพื่อนรำคาญไม่อยากฟังอีกแล้วค่ะ หนูหาเหตุผลให้ตัวเองอยู่ต่อไม่ได้เลย ต้องทำยังไงถึงมีไฟอยากจะใช้ชีวิตอีกครั้งคะ