เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นนักศึกษาที่พึ่งจบใหม่ไม่มีงานทำมาหลายเดือนจนมาเจอที่นึงใกล้บ้านที่เขากำลังขาดคน
เลยรับทันที เจ้านายใจดีมาก หัวหน้ารักและเอ็นดูเรามาก จนให้เราไปทำงานอื่น
แต่ว่าเพื่อนร่วมงานไม่พอใจเราหนักมาก
จากดีก็กลายเป็นร้าย เขาคอยแซะ นินทาตลอด เราจิตตกหนักมากจนอยากจะตายทุกวัน พอตื่นมารู้ว่าต้องไปทำงานก็หมดแรงเหนื่อยล้าไปทั้งตัว เพราะต้องเจอหน้ากันทุกวัน(ทำเจ็ดวันบวกโอทีบังคับ) นิยายหรือเกมที่ชอบก็ไม่มีสมาธิอ่านหรือเล่น
จนเพื่อนมาชวนไปทำงานด้วยกัน
เราเลยว่าจะไปสัมภาษณ์ เพราะทำงานหกวันแถมมีวันหยุดด้วยแต่ติดที่อยู่ไกลบ้าน
และตั้งใจจะบอกหัวหน้าว่าจะออกหลังจากสัมภาษณ์จบถ้าได้ก็จะออกเพราะไม่อยากเจอเพื่อนร่วมงานเพราะเราไม่ไหวจริงๆ
แต่พี่หัวหน้าเขาให้กำลังใจบอกไม่มีอะไรหรอก พี่เอ็นดูหนูมากนะถึงให้งานนี้ไปทำ
คิดว่าที่นี่เป็นอะไรทำไมถึงคิดจะออกแป็บไรก็ไป คือเขาดูผิดหวังมาก เราเองก็เสียใจมากจนอยากร้องไห้แต่บอกไม่ได้ว่าต่อหน้าพี่กับลับหลังมันต่างกันมาก
งานใหม่ก็ยังไม่ได้สัมภาษณ์ซึ่งไม่รู้จะผ่านไหม
ตอนนี้รู้แค่ว่าอยากหนี ไม่รู้จะเลือกอะไรดีระหว่างที่เก่าหรือใหม่ที่ไม่รู้จะรับไหม
ถ้าออกเลยแล้วไม่มีงานพ่อแม่ก็ผิดหวังที่ตกงานอีก