ปรึกษาปัญหาชีวิต

เราเหมือนมีความรู้สึกมากเกินไปเลยค่ะ แบบขี้เกียจมากๆ เฉื่อยชิวมากๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ สงสัยมาตลอด เรามีเป้าหมายและทำมันหายไปในทุกๆวัน ทำอะไรก็ไม่ต่อเนื่อง ปรึกษากับครอบครัวก็ไม่คืบหน้าเท่าไหร่ เหมือนปรึกษาไม่ได้ ชีวิตเหมือนมีเป้าหมายแต่ก็ไม่ได้ทำ ทำไม่ได้ เรื่องใหญ่ที่สุดคงเป็นการทำในสิ่งที่ปกติทำไม่ได้ แบบบังคับตัวเองไม่ได้ แม้ว่าพยายามอยู่ก็เถอะ ถ้าด้านการใช้ชีวิตก็พอถูๆไถต่อไปได้ ด้านการศึกษาก็ไม่ค่อยคืบหน้าเลยแม้ว่าจะต้องอ่านหนังสือสอบก็ตาม ไม่เข้าใจเลย รู้สึกว่าปัญหานั้นก็ดูเล็กน้อยเมื่อลองฟังปัญหาใหญ่ของคนอื่นแท้ๆเลย เหมือนถอยหลังอยู่เลย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่