เป็นกระทู้ชวนคุยเรื่องอาหารงานครัว โดยเฉพาะคนที่ชอบทำกับข้าวกินเองน่ะค่ะ

บ้านของแอมเน้นทำกับข้าวกินเอง พวกวัตถุดิบต่างๆในการทำอาหารทั่วๆไป จะค่อนข้างครบ ไม่ว่าจะพวกเครื่องปรุงหรือของแห้งก็ตาม
ซึ่งจะมีทั้งของซื้อเอง และของที่ได้รับฟรีฝากมา

และด้วยความที่เป็นคนในครอบครัวเป็นคนต่างจังหวัด และอยู่ต่างจังหวัดกันด้วย เวลาใครไปใครมา ก็จะมีของมาฝากกัน ซึ่งมันก็เป็นของกินของใช้ธรรมดาๆ 

ซึ่งคน ตจว.ด้วยกัน จะเข้าใจกันดีนะคะ ว่าเวลากลับบ้าน หรือมีคนมาหา จะมีของติดไม้ติดมือประจำ พวกข้าวสารอาหารแห้ง หรือพืชผักสวนครัวต่างๆ

วันนี้เลยอยากมาเปิดตู้เย็น แชร์การจัดการกับของ ของแอมค่ะ 😊

แม้จะเก็บได้นานก็จริง แต่ถ้าเราเก็บในอุณหภูมิห้อง เนื้อของเขาจะดำคล้ำขึ้นเรื่อยๆค่ะ ถ้าอยากเก็บได้นานๆ แบบสีสวยไม่เปลี่ยนเลย เราต้องแช่ตู้เย็นไว้
แอมจะแบ่งเนื้อส่วนนึงเก็บแช่เย็นไว้ในถุงซิปล็อกแบบธรรมดา 

แต่อีกส่วนนึง จะทำแบบพร้อมใช้ค่ะ ก็จะได้สะดวกขึ้น รอหมดค่อยทำเพิ่มใหม่

มะนาว อันนี้ย่าส่งมาให้ค่ะ ทุกวันจะคุยกันผ่านทางโทรศัพท์ เผลอคุยเรื่องมะนาวแถวบ้านขายแพงค่ะ ปลีกลูกละ 4-5บาทเลย 

และด้วยความที่ขนส่งมาหลายวัน มันก็จะมีลูกที่เริ่มเหลือง ก็จะทำการคัดค่ะ ลูกเขียวเก็บแบบแช่สด ลูกเหลืองคั้นน้ำฟรีซ (เวลาบีบ อย่าบีบคั้นแรงมากนัก เพราะความขมมันอยู่ที่เปลือกค่ะ เราอาจจะได้น้ำมะนาวติดขมได้)

วิธีนี้แอมทำบ่อยมาก เก็บมะนาวได้นานจริงๆ เพราะที่บ้านไม่เคยซื้อมะนาวกินค่ะ เพราะเวลาหมด ย่าก็จะส่งมาให้ใหม่ แต่มีบ้างที่หมดแล้ว เลยต้องซื้อใช้แบบแก้ขัด ซื้อเป็นลูกๆ มันเลยแพงค่ะ

ถ้าเมนูไหนต้องการความสดใหม่ ความหอมของมะนาว แอมจะใช้มะนาวบีบสด แต่ถ้าเมนูไหนไม่ได้ซีเรียส ก็จะใช้น้ำมะนาวฟรีซ เรื่องรสชาติไม่ได้แตกต่างกันค่ะ เรื่องกลิ่น จริงๆก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก

ตู้เย็นของแอม ขนาด 14คิวนิดๆ ถือว่าไม่เล็กไม่ใหญ่ พอดีๆกับการใช้งานของแอมตอนนี้ค่ะ

ของสด เช่น... เนื้อสัตว์ ผักสดบางชนิด แอมจะซื้อประจำสัปดาห์ละแค่ 1ครั้ง ในวันหยุดเสาร์หรืออาทิตย์

เนื้อสัตว์ เมื่อได้มา ก็จะล้างทำความสะอาด แล้วแบ่งใส่ถุงพอดีมื้อ แช่ฟรีซไว้เลย เวลาหยิบใช้จะได้เอาลงมาแค่พอกิน ละลายเสร็จทำอาหารได้เลย ไม่ต้องเสียเวลาล้างอีกค่ะ 

สำหรับเนื้อสัตว์ จริงๆถ้าตามหลักอนามัย เขาไม่ให้ล้างนะคะ เพราะมันจะเป็นตัวกระจายเชื้อโรคผ่านละอองน้ำ จะทำให้เกิดการปนเปื้อนได้

แต่ส่วนตัว อดล้างไม่ได้ค่ะ เพราะบางทีมีลิ่มเลือดเกรอะมาเลย ถ้าทำอาหารแบบนั้นเลยก็คงไม่น่ากิน 

และภาชนะทุกอย่างที่สัมผัสเนื้อสัตว์ดิบ ไม่ว่าจะมีด เขียง (แอมมีเขียงแยกสำหรับเนื้อสัตว์ต่างหากด้วย) กะละมัง ซิงค์ล้างจาน ทุกอย่างที่สัมผัสเนื้อสัตว์หรือโดนน้ำแล้ว แอมจะล้างด้วยน้ำยาล้างจานทุกครั้งหลังทำเนื้อสัตว์เสร็จค่ะ

ด้วยความที่แอมชอบทำกับข้าวเอง แม้แต่เครื่องแกงแอมก็ชอบทำเอง อะไรที่มันไม่ได้ใช้บ่อย หรือใช้แล้วมันเหลือ แอมจะฟรีซไว้หมดค่ะ ไม่เคยเหลือทิ้งเลย นี่คือเหตุผลที่แอมพร้อมตลอดเลย เวลาทำกับข้าว 😆
แม้แต่พริกสด กระเทียมสด หอมแดงสด แอมยังฟรีซเลยค่ะ แต่แอมจะแบ่งเป็นสองส่วนเสมอ คือสด กับฟรีซ

ที่ทำแบบนี้เพราะแอมซื้อมาแต่ละครั้งเยอะ อย่างหอมแดง แอมก็จะยกเป็นมัดมาเลย

และหอมแดงกับกระเทียม เป็นอะไรที่ขึ้นราง่ายมาก ซื้อมาปุ๊บ แอมชอบเอาไปแขวนผึ่งไว้หน้าคอมเพรสเซอร์แอร์หลังบ้าน ให้มันแห้งขึ้นอีกนิดค่ะ

พริกสดก็เช่นกัน แอมซื้อทีครั้งละครึ่งกิโลเลยค่ะ แช่ช่องธรรมดา มันจะมีเวลาของมัน ก่อนจะเก็บทั้งแบบสดแบบฟรีซ แอมจะทำการล้างน้ำให้สะอาดก่อน แล้วผึ่งให้แห้ง เด็ดขั้วออกทีหลังค่ะ

ที่เก็บสด แอมจะเอาไว้ทำเมนูที่ใช้แบบสด เช่น... หอมเจียว กระเทียมเจียว น้ำยำ กินแกล้ม ฯลฯ

แต่ส่วนที่ฟรีซ แอมจะใช้สำหรับเมนูปรุงสุก เช่น เอามาโขลกตำ ใส่พวกเมนูต้ม เมนูผัด หรือแกงค่ะ


พริกแห้งจริงๆแอมจะมีติดบ้านอยู่สองอย่าง คือพริกแห้งเม็ดใหญ่กับเม็ดเล็ก

อย่างพริกแห้งเม็ดเล็ก อย่างพริกจินดา 
ซื้อมามันยังไม่ได้แห้งดีหรอกค่ะ ถ้าอยากเก็บได้นานๆ เราต้องเอาไปตากแดดเพิ่มและมันจะกรอบขึ้นด้วยค่ะ จะตำง่ายขึ้นแหลกง่าย แค่ใช้นิ้วบี้ พริกก็แตกร่วนแล้วค่ะ 

แต่แถวบ้านแอมฝุ่นเยอะค่ะ เลยตากด้วยเครื่องตากอาหารไฟฟ้าแทน ก่อนเก็บมาใส่กระปุกไว้ พริกก็จะแห้ง กรอบ ตำง่ายค่ะ

ส่วนพริกเม็ดใหญ่ อย่างเช่น พริกหยวก พริกชี้ฟ้า ซื้อมาปุ๊บ แอมจะเอาไส้ในและเมล็ดของมันออกเลย แล้วตากแห้งอีกที มันจะเก็บได้นาน ไส้ในไม่เป็นราค่ะ 

วัตถุดิบทำกับข้าวบางอย่างที่ใช้เหลือ หรือนานๆได้ใช้ แอมก็จะเก็บฟรีซไว้เช่นกัน ไม่ว่าจะกุ้งแห้ง เกล็ดขนมปัง กะทิ ผงปรุงรส ฯลฯ 

พวกผักสด แอมจะใส่ถุงซิปล็อก หรือกล่องไว้ มันจะเก็บได้นานอีกอย่างสะดวกตอนหยิบใช้ด้วยค่ะ มองง่ายดีว่าอะไรเป็นอะไร

ถุงไหนใช้หมด แอมก็จะเอาถุงนั้นๆ มาล้างน้ำเปล่า เอาไม้หนีบตากผ้าหนีบ แล้วผึ่งให้ถุงแห้ง แล้วค่อยเอามาใส่ผักใหม่ วนไปค่ะ