ผมมีเพื่อนอยู่คนนึงเป็นผู้ชายนะครับ เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ และเป็นเพื่อนคนเดียวของผมด้วย เค้าเป็นคนที่น่ารักมากครับ หน้าตาดี นิสัยดี ตัวหอมมากด้วย อยู่ใกล้แล้วรู้สึกดี ช่วยเหลือผมมาตลอด ดูแลเอาใจใส่ดีมาก เป็นเพื่อนสนิทกันมาได้ 9 ปีแล้ว ตั้งแต่ประถมยันมหาลัย ผมกับเค้าก็เรียนที่ดียวกันมาตลอดด้วย เพราะครอบครัวผมค่อนข้างสนิทกับที่บ้านเค้า รู้จักกันมานาน บ้านก็อยู่ใกล้กันมากด้วย ผมกับเค้ามีอะไรก็ปรึกษากันตลอด แล้วก็ชอบไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ คงเพราะที่บ้านไม่ค่อยมีเวลา(สนใจ) เลยชอบทำอะไรด้วยกัน
ช่วงหลังๆมานี้ผมเริ่มรู้สึกแปลกไป แทบจะทุกครั้งที่ผมอยู่ใกล้เค้า ใจมันเต้นแรงมากเลย โดยเฉพาะเวลาที่เค้ามาโดนตัวผม(เราชอบ Skinship กันอยู่แล้ว กอด จับมือกันเป็นเรื่องปกติ) และทุกครั้งที่เลิกเรียนกลับมาบ้าน ผมก็มาช่วยตัวเองตลอด และทุกครั้งก็นึกถึงแต่หน้าเค้า หนักสุดเลยคือ ครั้งนึง เค้ามานอนค้างบ้านผม เค้าเป็นคนที่อาบน้ำนานมาก แล้ววันนั้น ตอนเค้าอาบน้ำก่อนนอน ผมไปแอบหยิบเสื้อผ้า(ขอไม่บอกว่าส่วนไหน) มาดมแล้วช่วยตัวเองไปด้วย ตอนนั้นผมก็พยายามจะห้ามใจตัวเองนะ แต่สุดท้ายผมก็ทำ ผมก็รู้สึกผิดมากเหมือนกัน เพราะผมก็รู้ตัวว่ามันเป็นการกระทำที่น่ารังเกลียด และก็ชอบคิดว่า ถ้าเค้ารู้เรื่องพวกนี้ขึ้นมา เค้าจะเกลียดผมมั้ย หรือทุกคนจะผิดหวังมากแค่ไหน
คือจริงๆผมก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันแน่ มันจะเรียกว่าความรักได้หรือเปล่า หรือมันเป็นแค่ความอยากของตัวผมเอง ผมรู้สึกว่าเค้าดีเกินไปสำหรับคนแบบผม เค้าชอบบอกว่าผมเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเค้า เป็น safe zone ของเค้า ยิ่งเค้าพูดว่าเค้าไว้ใจมากผมมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกผิดมากเท่านั้น ผมเป็นเพื่อนที่แย่มาก ผมรู้สึกเหมือนผมหลอกเค้า จนตอนนี้ผมมองหน้าเค้าไม่ได้เลย เค้าเป็นคนที่ซือ และอ่อนโยนกับผมมาก ผมไม่เคยได้รับความรู้สึกแบบนี้จากใครเลยมาทั้งชีวิต เค้าสำคัญกับผมมากจริงๆ แต่ผมกลับไปทำลายความใว้ใจของเค้า ผมรู้สึกผิดจริงๆ และอยากจะออกไปจากชีวิตเค้า เค้าจะได้ไม่ต้องมาจมปลักอยู่กับคนแบบผม แต่ผมก็ขาดเค้าไปไม่ได้ ความรู้สึกมันตีกันไปหมด บางทีผมก็รู้สึกว่ารักเค้ามาก บางที่ผมก็คิดว่าผมมันเห็นแก่ตัวที่ยังอยู่กับเค้า และยังหน้าด้านไปเจอเค้าทุกวัน แต่ถึงยิ่งเจอยิ่งรู้สึกละอายใจ ผมก็ยังมีอารมณ์ทุกครั้งที่ผมอยู่ใกล้เค้า แถมหนักขึ้นเรื่อยๆอีก จนบางที่ผมอยากจะจับเค้ากดพื้นแล้ว....ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
ผมเองก็ยังตกใจเลยที่มีความคิดแบบนี้ในสมอง
ผมควรทำยังไงดีครับ เครียดมากจริงๆ ยิ่งล่าสุดเขามานอนบ้านผม ปกติเค้าจะนอนเตียงเดียวกับผม ตอนนอนผมคิดมากจนร้องไห้เลยครับ เค้าถามผมว่าเป็นอะไร ผมก็ไม่รู้จะตอบอะไร ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก เค้าก็มากอดผม คือตอนนั้นผมทั้งรู้สึกเวทนาตัวเอง ต้องการที่เพิ่ง ไม่อยากเสียเค้าไป แล้วก็ทั้ง รู้สึกเกลียดตัวเอง คิดแต่ว่าถ้าผมรักเค้าจริงผมคงไม่ปล่อยให้เค้ามาอยู่ใกล้ๆกับคนแบบผม อีกใจหนึ่งก็รู้สึกขาดเค้าไปไม่ได้
ผมไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงจริงๆครับ
ปล.ผมใช้ account สร้างใหม่นะครับ เพราะถ้าใช้ account หลักเดียวจะรู้กันหมด
ผมมีอารมณ์กับเพื่อนตัวเอง ควรทำไงดีครับ
ช่วงหลังๆมานี้ผมเริ่มรู้สึกแปลกไป แทบจะทุกครั้งที่ผมอยู่ใกล้เค้า ใจมันเต้นแรงมากเลย โดยเฉพาะเวลาที่เค้ามาโดนตัวผม(เราชอบ Skinship กันอยู่แล้ว กอด จับมือกันเป็นเรื่องปกติ) และทุกครั้งที่เลิกเรียนกลับมาบ้าน ผมก็มาช่วยตัวเองตลอด และทุกครั้งก็นึกถึงแต่หน้าเค้า หนักสุดเลยคือ ครั้งนึง เค้ามานอนค้างบ้านผม เค้าเป็นคนที่อาบน้ำนานมาก แล้ววันนั้น ตอนเค้าอาบน้ำก่อนนอน ผมไปแอบหยิบเสื้อผ้า(ขอไม่บอกว่าส่วนไหน) มาดมแล้วช่วยตัวเองไปด้วย ตอนนั้นผมก็พยายามจะห้ามใจตัวเองนะ แต่สุดท้ายผมก็ทำ ผมก็รู้สึกผิดมากเหมือนกัน เพราะผมก็รู้ตัวว่ามันเป็นการกระทำที่น่ารังเกลียด และก็ชอบคิดว่า ถ้าเค้ารู้เรื่องพวกนี้ขึ้นมา เค้าจะเกลียดผมมั้ย หรือทุกคนจะผิดหวังมากแค่ไหน
คือจริงๆผมก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันแน่ มันจะเรียกว่าความรักได้หรือเปล่า หรือมันเป็นแค่ความอยากของตัวผมเอง ผมรู้สึกว่าเค้าดีเกินไปสำหรับคนแบบผม เค้าชอบบอกว่าผมเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเค้า เป็น safe zone ของเค้า ยิ่งเค้าพูดว่าเค้าไว้ใจมากผมมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกผิดมากเท่านั้น ผมเป็นเพื่อนที่แย่มาก ผมรู้สึกเหมือนผมหลอกเค้า จนตอนนี้ผมมองหน้าเค้าไม่ได้เลย เค้าเป็นคนที่ซือ และอ่อนโยนกับผมมาก ผมไม่เคยได้รับความรู้สึกแบบนี้จากใครเลยมาทั้งชีวิต เค้าสำคัญกับผมมากจริงๆ แต่ผมกลับไปทำลายความใว้ใจของเค้า ผมรู้สึกผิดจริงๆ และอยากจะออกไปจากชีวิตเค้า เค้าจะได้ไม่ต้องมาจมปลักอยู่กับคนแบบผม แต่ผมก็ขาดเค้าไปไม่ได้ ความรู้สึกมันตีกันไปหมด บางทีผมก็รู้สึกว่ารักเค้ามาก บางที่ผมก็คิดว่าผมมันเห็นแก่ตัวที่ยังอยู่กับเค้า และยังหน้าด้านไปเจอเค้าทุกวัน แต่ถึงยิ่งเจอยิ่งรู้สึกละอายใจ ผมก็ยังมีอารมณ์ทุกครั้งที่ผมอยู่ใกล้เค้า แถมหนักขึ้นเรื่อยๆอีก จนบางที่ผมอยากจะจับเค้ากดพื้นแล้ว....ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
ผมเองก็ยังตกใจเลยที่มีความคิดแบบนี้ในสมอง
ผมควรทำยังไงดีครับ เครียดมากจริงๆ ยิ่งล่าสุดเขามานอนบ้านผม ปกติเค้าจะนอนเตียงเดียวกับผม ตอนนอนผมคิดมากจนร้องไห้เลยครับ เค้าถามผมว่าเป็นอะไร ผมก็ไม่รู้จะตอบอะไร ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก เค้าก็มากอดผม คือตอนนั้นผมทั้งรู้สึกเวทนาตัวเอง ต้องการที่เพิ่ง ไม่อยากเสียเค้าไป แล้วก็ทั้ง รู้สึกเกลียดตัวเอง คิดแต่ว่าถ้าผมรักเค้าจริงผมคงไม่ปล่อยให้เค้ามาอยู่ใกล้ๆกับคนแบบผม อีกใจหนึ่งก็รู้สึกขาดเค้าไปไม่ได้
ผมไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงจริงๆครับ
ปล.ผมใช้ account สร้างใหม่นะครับ เพราะถ้าใช้ account หลักเดียวจะรู้กันหมด