สวัสดีค่ะ ทุกคนย่อมมีปัญหาเป็นของตัวเองใช่ไหมคะ?? เราก็เป็นคนนึงที่คิดว่าตัวเองไม่มีปัญหาอะไร จนกระทั่งได้ออกมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับผู้อื่น แล้วคนรอบข้างบอกว่า มันไม่ใช่....

จากอดีตบ้านไม่ใช่เซฟโซนที่ดี ไม่อยากอยู่บ้าน ออกมาอยู่ข้างนอกตั้งแต่อายุ15 และเคยมีบางเรื่องที่กระทบจิตใจอย่างแรงมาด้วย หลายๆอย่างในชีวิต เลยทำให้กลายเป็นคนที่....

ชอบอยู่ตัวคนเดียว ไม่ชอบสุงสิงกับใคร ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย และก็ไม่เคยไปวุ่นวายกับใคร ไม่มีสังคม ทำงานเช้าเย็นกลับห้องมานอน วันหยุดก็อยู่แต่ห้อง ใช้ชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่อายุ15 จนถึงปัจจุบันจะ30แล้ว จนกระทั่งวันนึง....

เรามีแฟน และได้มาอยู่กับทางบ้านแฟน งานที่เราทำกันมันเป็นงานที่ทำร่วมกับเขา เป็นธุรกิจครอบครัว เรากับแฟนมาเรียนรู้งานกับเขาค่ะ เก่งแล้วถึงจะแยกมาทำเอง ที่อยู่เป็นห้องเช่า2ห้อง ห้องพ่อแม่แฟนห้องนึง ของเรากับแฟนห้องนึง ต่างคนต่างอยู่ค่ะ กินใครกินมัน ไม่ยุ่งกัน แต่ก็มีบ้างก็อยู่ร่วมกันเวลาไปรับงานต่างจังหวัด และกินรวมกับเขาโดยที่แม่เป็นคนทำอาหารและเราเป็นลูกมือคอยช่วย ก็อยู่มาเรื่อยๆ แต่ปัญหาครั้งแรกมันเริ่มเกิดคือ น้องแฟนทำงานอยู่ กทม. นานๆจะกลับมา ด้วยความที่น้องแฟนอายุน้อยกว่าเราแค่2ปี น้องเป็นผู้หญิงนะคะ พอกลับมาก็จะชอบเข้ามาอยู่ในห้องเรา มาที3-4วัน ชอบมานอนเล่นโทรศัพท์ บนที่นอนเรา คุยกับพี่ชายเขา ดึกๆสัก3ทุ่มถึงกลับไปนอนห้องแม่เขา เป็นคนอื่นมอง มันคงปกติใช่ไหมคะ แต่สำหรับเรารู้สึกหงุดหงิดค่ะ ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย นอนทำไมไม่นอนเล่นห้องแม่ตัวเอง และเราไม่ชอบให้ใครมานอนบนที่นอนเราค่ะ มันคือที่นอน น้ำก็ยังไม่อาบแต่มานอน มันจะสกปรกอะไรแบบนี้ค่ะ เราแสดงอาการจนแฟนรับรู้ แม่เขาก็รับรู้ จนหลังๆมาน้องเขาไม่เคยมาห้องเราอีกเลย แฟนก็ด่าเราค่ะ

และจะมีเหตุการณ์อีกเรื่อยๆ มากมาย เช่น เวลาเราเปิดแอร์ แม่แฟนเขาชอบมานั่งด้วยในห้อง ตากแอร์สักแปป แล้วก็ไป เราก็หงุดหงิดเหมือนเดิมค่ะ ข้าวของเราเขาไม่เคยมาแตะต้องนะคะ คงรู้ว่าเราเป็นคนแบบนี้ หลังบ้านเวลาเอาข้าวของอะไรที่ไม่ใช่ของเรามาวาง เราก็จะบอกเขาและว่ามันเกะกะ เอาไปไว้ที่อื่น ก็มันห้องเรามีสิทธิ์นะคะ และอีกหลายๆเรื่อง หลายๆอย่าง ที่เกิดภายในระยะเวลา4-5ปีที่มาอยู่กับเขา สรุปว่า ในครอบครัวแฟนไม่มีใครกล้ายุ่งกับเราค่ะ ไม่กล้ามาวุ่นวาย ทุกอย่าง เราชอบนะคะ ชอบมากๆๆๆ

และบางครั้งเราเป็นคนเหมือนเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำค่ะ ต้องเป๊ะทุกอย่าง สะอาดทุกอย่าง ใครอย่ามาโดนของ ของเรา แม้กระทั่งแฟน จะหยิบจับเสื้อผ้าต้องทำตามที่วางไว้ ชอบกวาดซ้ำๆ ชอบถูซ้ำๆ เพราะคิดว่ามันไม่สะอาด รื้อห้องจัดใหม่ทุกครั้งที่ว่าง จนคนรอบข้างบอกว่าเราโรคจิต ไม่มีใครกล้าเข้าห้องเรา ไม่มีใครกล้าแตะของเราค่ะ

แต่ปัญหามันเกิดตรงที่ แฟนเราด่าค่ะ ด่าทุกครั้งที่เราแสดงอาการ คำพูดก็จะประมาณว่า....

มันโรคจิต อยู่กับใครเขาไม่ได้หรอก แบบนี้ต้องอยู่คนเดียว ชีวิตมันต้องอยู่คนเดียวจริงๆ เห็นแก่ตัว ไม่ใช่แค่กับเขา แต่ไม่ว่าจะไปอยู่กับใคร ครอบครัวไหน ถ้าเป็นแบบนี้อยู่ก็คงจะอยู่ไม่ได้ อะไรประมาณนี้ค่ะ จนมีคำนึงที่ทำให้เราคิดได้ว่า....

น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า เวลาเรามีปัญหาบางเรื่องก็ได้เขาช่วย เวลาไม่มีตังค์ ไม่มีของกิน เขาก็ช่วย แต่เวลาเขาเดือดร้อน บางเรื่อง เรากลับเห็นแก่ตัวใส่ มันเลยทำให้เราคิดได้....

เราเลยพยายามปรับตัวเข้าหาเขาค่ะ พยายามเลิกเป็นคนนิสัยแบบนี้ ก็ดีขึ้นบ้าง แต่แก้ไม่หายหรอกค่ะ เลยอยากจะขอคำแนะนำค่ะ ว่าเราจะทำยังไง หรือเปลี่ยนความคิดแบบไหน ถึงจะอยู่ร่วมกับเขาได้

ทางเขาก็ดีนะคะ ไม่ใช่ว่าไม่ดี รู้ว่าลูกสะใภ้นิสัยแบบนี้ก็ตัดปัญหาด้วยการไม่ยุ่งวุ่นวาย โดนด่าก็มีบ้างแหละค่ะ เจอแบบนี้ใครจะไม่ด่า แต่กลับเป็นเราซะมากกว่าที่ยังไปยุ่งวุ่นวาย และไปรบกวนเขาบ่อยๆ

อยากถามความคิดเห็น คำแนะนำต่างๆ ว่าถ้าเราอยากเลิกเป็นคนนิสัยแบบนี้เราต้องมองโลกแบบไหน โลกของเรามันแคบค่ะ ไม่ได้กว้างเลย เลยไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร อยากปรับตัวเข้าหาเขาต้องทำยังไง จะเปลี่ยนความคิดตัวเองยังไง ดูแล้วเหมือนจะเป็นโรคจิตจริงๆแบบที่เขาว่าไหมคะ5555

ชีวิตยังต้องอยู่ร่วมกับเขาอีกนานค่ะ แยกออกไปไม่ได้หรอก ยังไปไม่รอด ยังต้องพึ่งพาอาศัยในบางเรื่องกับเขาอยู่ ถ้าปกติก็ดีอยู่นะคะถ้าตัดเรื่องนิสัยแบบนี้เราออกไป เป็นครอบครัวที่สนุกสนาน เฮฮาปาร์ตี้ ไม่ค่อยมีเรื่องเครียด มีแต่เรื่องขำขันค่ะ ขนาดโดนด่ายังขำได้มองเป็นเรื่องตลกได้อ่ะค่ะ ก็เลยไม่อยากให้เขาเกลียดเราไปมากกว่านี้ อยากอยู่ร่วมกับเขาได้ก็เป็นเราที่ต้องปรับตัวเข้าหาเขา เรื่องก็มีประมาณนี้ค่ะ🙏🙏