ตามหัวข้อเลยครับ ผมกับเเฟนคบกันมาได้ปีกว่าๆ อาศัยอยู่ด้วยกัน พ่อเเละเเม่เค้าก็ต่างยอมรับในตัวเรา ยอมรับว่ารักเค้ามากๆเพราะเค้าเป็นผู้หญิงคนเเรกของผม ตอนแรกๆเวลาทะเลาะกันเค้าก็จะกลายเป็นคนนิสัยแรงตลอด จนบางทีทะเลาะกันหนัก เธอเริ่มใช้คำหยาบบ้าง ถึงบางทีตอนผมคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ก็มีพูดหยาบสวนไปบ้าง แค่นั้นผมก็รู้สึกผิดแล้วครับที่ด่าผู้หญิงที่ผมรัก จนมันหนักเข้า ก็มีโดนเธอตบหน้าบ้าง มีดึงผมบ้าง มีทุบบ้าง แต่ผมก็อดทนมาได้ตลอด เพราะผมเข้าใจเธอว่านิสัยเธอเป็นคนยังไง ผมถึงอดทนมาได้ตลอด จนอยู่ๆผมเหมือนขาดสติสวนกลับเธอไป จนกลายเป็นตีกัน แต่พอผมรู้ตัวว่าได้สวนเธอไป ผมก็รีบหยุดแล้วขอโทษเธอทันที ตอนนั้นผมร้องไห้หนักมากที่ทำเค้าไปแบบนั้น และสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก
แต่สุดท้ายผมต้องมากลืนน้ำลายตัวเอง ผมผิดหวังตัวเองมากๆเลยครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ ทุกอย่างมันหลุดไปหมดมันตัน เค้าเจ็บมาก ร้องไห้หนักมาก ตอนนั้นมัน้ลบทำให้ผมไม่อยากให้เค้ามาเจออะไรแบบนี้อีก ทั้งที่ผมเกลียดอะไรแบบนี้แต่ผมกลับเป็นคนทำสะเอง ผมควรทำอย่างไงดีครับผมรักเค้ามากๆ ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีกเเล้ว รอบนี้อาจเป็นรอบที่3แล้วครับ
เป็นคนที่เกลียดผู้ชายทำผู้หญิงมากๆ ตัวเรากลับเผลอสวนกลับเค้าไปอย่างขาดสติควรทำไงดีครับเกลียดตัวเองมากๆ
แต่สุดท้ายผมต้องมากลืนน้ำลายตัวเอง ผมผิดหวังตัวเองมากๆเลยครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ ทุกอย่างมันหลุดไปหมดมันตัน เค้าเจ็บมาก ร้องไห้หนักมาก ตอนนั้นมัน้ลบทำให้ผมไม่อยากให้เค้ามาเจออะไรแบบนี้อีก ทั้งที่ผมเกลียดอะไรแบบนี้แต่ผมกลับเป็นคนทำสะเอง ผมควรทำอย่างไงดีครับผมรักเค้ามากๆ ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีกเเล้ว รอบนี้อาจเป็นรอบที่3แล้วครับ