แม่เราเป็นคนใช้เสียงแก้ปัญหาทุกอย่าง   เราปวดหัวมาก  เช้ามาต้องมาได้ยินเสียงโวยวาย  

อีกอย่างเรารู้สึกเจ็บปวดที่ไม่มีเงินให้พ่อแม่  แต่ถึงให้เราก็เดือดร้อน แล้วเขาก้อไม่ได้แคร์อะไร ไม่อยากคุยกับใคร   

เราเกลียดพ่อแม่ เกลียดคนที่บ้าน  เราพึ่งใครไม่ได้เลย  ไม่มีใครให้กำลังใจ หรือไม่ให้ก็ไม่ต้องบั่นทอนก็พอ  

เราไม่มีความสุขเลย อยู่กับคนที่บ้าน

ห้องน้ำที่บ้านก็สกปรกมาก  ใครไม่รู้ชอบฉี่ใส่พื้นห้องน้ำ  ถึงจะเอาน้ำล้าง ก็ยังมีกลิ่นติดอยู่

เบื่อ รำคาญคน เวลาเจอคนดีๆก็รู้สึกดี แต่น้อยนักที่จะได้เจอ

เรามีโอกาสออกไปอยู่ข้างนอกหลายครั้ง แต่ก็ไม่ยอมไปสักที 

ใจนึงก็อยากมีแฟน แต่กลัวว่ามีแล้วจะเหมือนตกนรก

อยู่บ้านก็เหมือนตกนรกเหมือนกัน

หาอะไรทำให้จิตใจมีความสุข ทำอะไรดี เพราะเหนื่อยละและหมดแรง