เบื่อ เหนื่อย ท้อ เห็นหน้าพ่อแล้วรู้สึกห่อเหี่ยวใจ มีแขนขาครบร่างกายแข็งแรง แต่วันๆเอาแต่นอนดูทีวี  ลุกแค่ตอนมากินข้าว  

พ่อแม่คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าชีวิตเรา  คิดว่าการมอบให้ความรักเราเป็นเรื่องไม่ปกติ  ของคนเป็นพ่อเป็นแม่

เขามาไล่เรา บอกว่าเราอยู่บ้านแล้วไม่มีความสุขก็ออกไป   ทั้งที่เราก็อยู่ของเรา  ปกติ  หางานทำ  ใช้เงินตัวเองมาตั้งแต่ ก.พ.  จากตอนแรกเขาเอาแต่ด่าเราว่าไม่ทำงาน ว่าไร้ค่า ว่าต่างๆนาๆ พอเราดีขึ้น  ก็หาเรื่องมาด่า  มาดูถูกเรา  ไม่รู้ว่าเขามีปัญหาอะไรนะ

บอกเลยว่าเราพยายามกับชีวิตนะ  ้

อยากมีครอบครัวที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุข  ไม่รู้สึกเหมือนเป็นคนนอก  คนในบ้านชอบด่าชอบแช่งเรา ว่าเราอยู่กับใครไม่ได้  มีแต่คนเกลียด คนในบ้านรักเราที่สุด

เราค้นพบแล้วว่าไม่จริง  คนมีรักเรา เกลียดเรา เฉยๆกับเรา  แต่ดีกว่าคนในบ้านเราเยอะ แต่ก่อนเรายังไม่อยากแยกออกมาจากบ้าน ใจมันยังไม่อยากไป  ตอนนี้ก็เจออะไรก็เจอ  เพราะอยู่บ้านมีแต่สุขภาพจิตแย่ลง  ไม่อยากหายใจร่วมกับคนในครอบครัว  แค่เห็นหน้าก็เจ็บปวด เสียใจ  ไมเกรนขึ้น  ห่อเหี่ยวจิตใจ 

เรารู้สึกเศร้า และเจ็บปวด  เพราะโดนคนที่บ้านเมิน แบบคุยกันมีความสุขพอเราเดินลงมา เงียบ เมินเรา

  เราไม่อยากง้อ ไปขอโทษ ไปอ่ะไร  เพราะเราเบื่อหน่ายกับคนแบบนี้  เสียใจที่มีพ่อแม่แบบนี้ มีครอบครัวแบบนี้

อยากให้พ่อมีความเป็นผู้ใหญ่แต่ก้อไม่ทันแล้ว  แก่ขนาดนี้ก็ยังเหมือนเดิม อย่างที่กล่าวไว้ตอนแรก  ว่าไม่ทำอะไรนอกจากนอนดูทีวี  แล้วบอกมีความสุข  เรามองว่าพ่อไม่มีความรับผิดชอบ  รับผิดชอบชีวิตใครไม่ได้  สั่งสอนลูกไม่ได้  ดูแลเมียตัวเองไม่ได้  แต่ก่อนก้อติดบุหรี่มาก   แล้วก้ออารมณ์ร้อน ทำลายข้าวของ 

แล้วเราอกตัญญูไหมที่ไม่ชอบพ่อของเรา  พ่อเราบอกว่า เราเหมือนหมาตัวนึง  เราเป็นผู้หญิงแล้วเรามีสมองไม่ได้หรอ  เราไม่ได้ข่มใครเลย //คือมีน้องชายคนนึง  คนเดียวในบ้าน พ่ออยากมีลูกชายมาก  แต่น้องเราขี้เกียจเรียนมากๆๆๆ และน้องก้อชอบพูดไม่ดีกับเรา  ชอบคุยด่าคนอื่นกับพ่อ เราฟังแล้วรำคาญมาก ต้องมาฟังอะไรที่ไม่มีสาระ 

แต่พ่อแม่ชอบให้กำลังใจน้อง ให้ความรักน้องที่สุด  ตอนเด็กๆก้อบังคับเราทำงานบ้านคนเดียว เพราะเราเป็น ผญ  ตอนโตก้อมีด่าบ้าง มาใส่อารมณ์ใส่เรา ว่าเราไม่ช่วยงานบ้าน ไม่สำนึกบุญคุณ  คือเราไปทำงานมันเหนื่อยมาก  ผ้า เราก้อดูแลเองทั้งนั้น 

เราแทบไม่ได้ใช้น้ำใช้ไฟเลยด้วยซ้ำ  คนที่ใช้ไฟหนักๆก้อพ่อแม่ น้อง แฟนน้อง  เปิดแอร์ พ่อเปิดทีวีทั้งวัน  ทุกวัน

แต่มาด่าเราว่าเราไม่ช่วยออกค่าน้ำค่าไฟ  คือเราออกได้นะ ส่วนที่เราใช้น่ะ  

มันก้อแค่ความรู้สึก เดี๋ยวก่อนทุกข์ เดี่ยวก้อสุข  ประเด็นคือ ทำไมต้องพูดจาให้รู้สึกแย่  ทำไมพูดอะไรดีๆไม่เป็น 

ไม่อยากโฟกัสกับคนพวกนี้  เจ็บปวด  เบื่อ