ไม่รุ้ทำไมแม่ตั้งแต่จับผิดเราตลอดนิดหน่อย​ก็ด่าด่าตลอดไม่เคยคิดจะน้อยใจมีแต่จะเกลียดแม่เพิ่มขึ้นทุกวัน​     บางคนอาจจะว่าทำไมเกลียดแม่ตัวเองละหากใครโดนแบบนี้ไม่มีใครไม่เกลียดหรอก​  ไม่รักไม่ว่าแต่อย่ามายุ่งกับชีวิตเราได้ไหมแล้วเราก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนด้วยนะในครอบครัว​และไม่ชอบคุยกับคนในครอบครัว​ แม่เป็นคนที่เอะอะไล่เอะอะด่าว่าตลอด​ ไม่ชอบเราก็อย่ามายุ่งดิวะ​ ทั้งที่ไม่พยยามจะเถียงแต่คนที่ขึ้นชื่อว่าแม่ดันพูดแต่คำเดิมประโยคเดิมแทงใจ​ นี่คือสาเหตุทำให้เราไม่รักคนในครอบครัวขนาดทุกคนในครอบครัวยังไม่แคร์​ความรู้สึกเราเลยทำไมเราต้องแคร์เขาด้วยละ  บางครั้งก็ไล่ไปตาย  ถ้าหากเราอยากตายจริงควตายไปนานละ​ ไล่ออกจากบ้านเกือบทุกเดือนหากเรามีที่ไปนะจะไม่กลับมาบ้านอีกเลย​ กลับมาก็เจอแต่คนสันดานเดิมๆแถวบ้าน​ ขนาดแค่เล่มเกมส์​ดึกๆยังด่าทั้งที่ก็ตื่นมานึ่งข่วให้อยู่​ ไม่เคยฟังสิ่งที่เราพูดเลย  เคยเป็นโรคซึมเศร้า​อยู่ช่วงนึงแต่คนในครอบครัวไม่รุ้นะเพราะเราไม่อยากให้คนสันดานแบบครอบครัวเรารู้เรื่องของเรา​ ช่วงนั้นออคือแบบอยากตายมากๆๆ​ บางครั้งเหม่อมองเห็นเชือกก็จับแล้วคิดดูว่าถ้าหากจับเชือกแล้วเดินไปที่ต้นไม้เพื่อฆ่าตัวตายคงจะดีอะจะได้ไม่ต้องรับรุ้อะไรในครอบครัวนี้อีก    แต่ำอมาคิดหากตายไปมีอะไรที่เราฝันไว้ตั้งเยอะแน่นอนไม่เกี่ยวกับ​ ครอบครัวแน่ๆ​ เพราะคนในครอบครัวทำเหมือนเราไม่ใช่คนในครอบครัว​  แต่ก็ไม่แคร์​นะเพราะเราก็ไม่อยากในกับครอบครัวแบบนี้อยู่แล้วครอบครัวทีด่า​ ครอบครัวทึ่ว่า​ ไม่เคยคิดว่าตัวเขาผิด​ อยากหนีไปใช้ชีวิตคนเดียวหากตายไปคงจะดีกว่ายุกับครอบครัวนี้​ คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ไม่เคยคิดหรอว่าบางคำที่เขาพูดมันเกือบจะฆ่าลูกคนนี้ไปแล้วหลายครั้ง​