สัพเพเหระ พุทธแท้

กระทู้สนทนา

https://youtu.be/sa591V73TqI?si=J-VfaBr70VD4TQJv

นาที 24.0 น

หนังสือก็อยู่มาโดยที่ไม่มีการพิมพ์ใหม่ และก็ไม่มีการพิมพ์เติมส่วนที่ขาด และอาตมาใช้หนังสือนั้นก็ผุหมดแล้ว นี่คือสภาพการศึกษาพุทธศาสนาในเมืองไทย

นาที 44.0 น

ครั้งหนึ่งเสด็จไปทางใต้ แล้วก็มีพระราชหัถเลขาถึงสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพญาวชิญาณวโรรสซึ่งเป็นประมุขฝ่ายสงฆ์สมัยนั้น

ทรงปรารภว่าเสด็จไปในที่ต่างๆได้ยินพระสอนชาวบ้านก็มีแต่เรื่องของ นิทานชาดก และ ก็เรื่องอานิสงค์ สมัยก่อนตอนอาตมาบวชใหม่ๆ

ก็ยังนิยมเรื่องเทศน์อานิสงค์ ..... ทรงปรารภให้สมเด็จพระมหาสมณเจ้า รวบรวมหลักธรรมะที่ง่ายๆ ให้พระเอาไปสอนชาวบ้านก็ยังดี

....เมืองไทยห่างเหินจากพระพุทธศาสนามาเหลือเกิน

พอฟังจนจบ คิดเล่นๆว่านี่เราเกิดในยุคจะเรียกว่ายุคทองก็ว่าได้ การศึกษาพระพุทธศาสนาเข้าขั้นง่ายๆมากๆ (เทียบกับสมัยนั้นแล้ว สู้พวกม้ชชันนารี่ไม่ได้เลย)

สมัยนั้นการศึกษาถ้าให้เดา คือเข้าขั้นขาดแคลน การศึกษาพุทธศาสนาผู้ได้รับการศึกษามีวงจำกัดเฉพาะกลุ่ม

หรือลองเดาเล่นๆต่อว่า หรือ พุทธวจนะ หลับใหลมาหลายร้อยหรือพันปี? (ในแง่ความแพร่หลายจากที่พระคุณเจ้าท่านเล่ามา)

จึงลองเดาต่อว่า พวกคาถากรรมฐานต่างๆ ก็มาจากยุคสมัยนั้นทั้งนั้นหรือนี่คือเหตุ เพราะการศึกษาปริยัติ ยังไม่แพร่หลายนี่เอง

(ก็ค่อยๆเข้าใจจะการปะติดปะต่อภาพ)

พอคิดแบบนี้ก็รู้สึกขอบคุณพวกท่าน ที่อุตสาหะเมตตา แบกรับพระศาสนาเพื่อส่งต่อมาถึงรุ่นหลังอย่างยากลำบาก ด้วยข้อจำกัดต่างๆ
สาธุแด่พระคุณท่านทั้งหลาย (หากข้าพเจ้าเคยล่วงเกิน กราบขอขมาไว้ ณ ที่นี้)

ดังนั้นพอเข้าใจแล้ว พุทธแท้เป็นแค่วาทะกรรมจริงๆ สมัยก่อนการศึกษาลำบากกว่าเรามาก
คิดแล้วก็ เราก็มีบุญเหมือนกันนะเนี่ย อยากรู้ธรรมอะไรก็แค่จิ้มจอเอามันก็ขึ้นมาแล้ว
แค่คิดก็ปลื้มปลิ่ม

สัพเพเหระ เบา เบา