วันนี้มือไปโดน ไปทัชของร้อนจี๋ เข้า ด้วยความไม่รู้ว่า จานใบนั้นมันจะเผาไหม้เผ็ดร้อนขนาดนี้ฃ

จึงจับจานนั้นแบบกระชับมือ แน่นปั๊ก

จากความร้อน ที่กายจำได้ มันก็ผลักมือออกมา สะบัดๆ เพราะมันร้อน มันแสบ เลยเดินไปเอาน้ำก็อกล้างมือ
ขณะล้างมือ จนเบา จนเย็น จึงระลึกถึงธรรมนึงขึ้นมาได้ ในพระสูตรเรื่องของเจตนา

เพราะความไม่รู้ ว่าสังขารมันเป็นของเผ็ดร้อน คนหมู่มากจึงหลงไปเอามาของตนซะเต็มที่ จับแน่นจนกระชับมือ ด้วยความหมายมั่น ด้วยความมั่นคง

มันจึงให้ผลเผ็ดร้อน มากกว่า คนที่รู้อยู่แล้วว่า สังขารเหล่านั้น เผ็ดร้อน

ถึงจะคว้ามือไปจับ ก็รู้วิธีสบัดมือออกได้ทันท่วงที

เมื่อนึกถึงธรรมนี้พระสูตรนี้ ขึ้นมา อาการร้อนแสบ ซ่าน ก็บรรเทา

เห็นอาการพวกนี้อยู่ห่างออกไป

แต่จำไม่ได้ว่าเป็นพระสูตรใด

อ่านรอบแรกรูสึกกำกวม จึงปล่อยผ่านบทนี้ไปนานมาก
  พอมือพุพองถึงนึกขึ้นได้ จึงเห็นตามจริง ตามธรรมบทนั้น