พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๔ พระอภิธรรมปิฎกเล่มที่ ๑
ธรรมสังคณีปกรณ์
 
วิโมกข์ ๓
             [๑๘๙] ธรรมเป็นกุศล เป็นไฉน?
             โยคาวจรบุคคล เจริญมรรคปฏิปทาเพื่อเข้าถึงรูปภูมิ เป็นผู้ได้ฌานมีรูปภายในเป็นอารมณ์ 
เห็นรูปทั้งหลาย สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรมทั้งหลายแล้ว บรรลุปฐมฌาน ฯลฯ
อยู่ในสมัยใด ผัสสะ ฯลฯ อวิกเขปะ มีในสมัยนั้น ฯลฯ สภาวธรรมเหล่านี้ชื่อว่า ธรรมเป็นกุศล.
             ธรรมเป็นกุศล เป็นไฉน?
             โยคาวจรบุคคล เจริญมรรคปฏิปทาเพื่อเข้าถึงรูปภูมิ ไม่มีบริกรรมสัญญาในรูปภายใน
เห็นรูปภายนอก สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรมทั้งหลายแล้ว บรรลุปฐมฌาน ฯลฯ
อยู่ในสมัยใด ผัสสะ ฯลฯ อวิกเขปะ มีในสมัยนั้น ฯลฯ สภาวธรรมเหล่านี้ชื่อว่า ธรรมเป็นกุศล.
             ธรรมเป็นกุศล เป็นไฉน?
             โยคาวจรบุคคล เจริญมรรคปฏิปทาเพื่อเข้าถึงรูปภูมิ ผูกใจอยู่ในวรรณกสิณว่า งาม
สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรมทั้งหลายแล้ว บรรลุปฐมฌาน ฯลฯ อยู่ในสมัยใด ผัสสะ ฯลฯ
อวิกเขปะ มีในสมัยนั้น ฯลฯ สภาวธรรมเหล่านี้ชื่อว่า ธรรมเป็นกุศล.

https://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=34&A=1903&Z=1920&pagebreak=0 
 
งาม...........กว่าดาวเสาร์ที่ว่างาม
งาม...........กว่าดาวเหนือที่ว่างาม

วิโมกข์ ๘ ก็มีนะจ๊ะ

**ในอรรถกถาจะมีคำว่า ฌานจักษุด้วย 
**ส่วนท่านที่ยกเอาพรหมวิหารมาอธิบายในกระทู้ก่อน พึงทราบว่าจะมีในบทถัดไปในพระสูตรนี้
**จบเรื่องธรรมอันเนื่องด้วยกสิณ
**พระอภิธรรม เต็มไปด้วยธรรมที่มีรายละเอียดเยอะจริงๆ (ในอรรถกถาว่า ก็สอนเทวดานะ)