มีเพื่อนนิสัยดีมากคนนึง เขาไม่พูดคำหยาบ ไม่โวยวาย ไม่หงุดหงิดขึ้นเสียง แต่ข้อเสียของเขาคือไม่รับฟังคำเตือนหรือความเห็นของคนอื่น เราเองก็ไม่อยากทะเลาะหรือเปิดประเด็นให้ผิดใจกันจนมองหน้ากันไม่ติด เรื่องของเรื่องคือเวลาเขารู้สึกมั่นใจอะไรสักอย่างเขาจะยิงคำถามถามความเห็นจากคนรอบข้าง แต่พอคำตอบที่ได้มันไม่ตรงกับความคิดเขา เขาก็จะเสนอทางเลือกตรงกันข้ามกับที่คนอื่นตอบ มันก็คล้ายกับมุกที่มีคนถามว่า -ซื้อเสื้อสีอะไรดี แดงหรือดำ เพื่อนตอบว่าต้องสีดำสิเข้ากับทุกชุด แต่คนถามกลับบอกว่า แต่สีแดงมันเข้ากับเรามากกว่านะ งั้นเอาสีแดงละกันเนอะ- มันอาจจะดูเหมือนไร้สาระ แต่ในชีวิตจริงมันไม่มีใครมาปัดความเห็นคนอื่นเรื่องสีเสื้อหนิจริงมั้ย มันจะเป็นหัวข้ออะไรที่ใหญ่กว่านั้น และแน่นอนว่าพอเราลงความเห็นไป เขาก็จะไม่สนข้อเสนอของเราอยู่ดี หนักที่สุดก็คือไม่รับฟังคนเตือนจากคนอื่น ต้องปล่อยให้เขาประสบปัญหาด้วยตัวของเขาเอง มันไม่ดีหรอกที่เรายืนมองดูเพื่อนเจอกับปัญหาวุ่นวาย แต่บางครั้งเขาทำตัวเองอ่ะนะ ถึงจะแบบนั้นแต่จริงๆแล้วเขาก็เป็นคนที่ไม่ได้มีความมั่นใจดีเด่นอะไรหรอก แต่เถียงเก่งมากไม่รู้จะเถียงเอาอะไร คือตอนนี้กำลังจัดการทบทวนตัวเองอยู่ เหลือแต่จัดการมัน