อันนี้ตั้งมาเพื่อระบายเฉยๆค่ะเผื่อมีใครคิดถึงบ้านคิดถึงครอบครัวเหมือนกัน
เราอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้อายุ14ต้องอยู่หอคนเดียวเพราะที่เรียนไกลบ้านมากๆประมาณ60กิโล++ เคยนั่งรถตู้ไปกลับตอนม.1แต่มันเหนื่อยมากค่ะเหนื่อยที่ต้องตื่นเช้าทุกวันกลับถึงบ้านทีก็เกือบ1ทุ่มแถมยังต้องลำบากยายอายุ60 ขับรถมารับมาส่งขึ้นรถตู้ทุกวันระยะทางถึงที่ขึ้นรถตู้ก็ประ15กิโล สงสารยายมากเลยตัดสินใจมาอยู่หอค่ะ รู้สึกโฮมซิกอยากกลับบ้านมากยิ่งเวลาที่เหนื่อย,ท้อยิ่งคิดถึงบ้านอยากกลับไปหายายอยากกินกับข้าวที่ยายทำแต่ทำไรไม่ได้มากคิดถึงก็โทรหา ทำไงได้ก็มันต้องทำเพื่ออนาคตตัวเองถึงจะไม่อยู่คนเดียวตอนนี้อนาคตข้างหน้าก็ต้องอยู่คนเดียวอยู่ดี ตอนนี้พึ่งกลับบ้านมาค่ะแต่ก็ยังคิดถึงอยู่ดีแต่มันก็รู้สึกดีขึ้น ❤️เหมือนเป็นการกลับไปฮีลใจเลยค่ะรู้สึกดีขึ้นมากๆในหลายๆเรื่องหนูเป็นกำลังใจให้คนที่คิดถึงบ้านเหมือนกันนะคะ✌️✌️
คิดถึงบ้าน
เราอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้อายุ14ต้องอยู่หอคนเดียวเพราะที่เรียนไกลบ้านมากๆประมาณ60กิโล++ เคยนั่งรถตู้ไปกลับตอนม.1แต่มันเหนื่อยมากค่ะเหนื่อยที่ต้องตื่นเช้าทุกวันกลับถึงบ้านทีก็เกือบ1ทุ่มแถมยังต้องลำบากยายอายุ60 ขับรถมารับมาส่งขึ้นรถตู้ทุกวันระยะทางถึงที่ขึ้นรถตู้ก็ประ15กิโล สงสารยายมากเลยตัดสินใจมาอยู่หอค่ะ รู้สึกโฮมซิกอยากกลับบ้านมากยิ่งเวลาที่เหนื่อย,ท้อยิ่งคิดถึงบ้านอยากกลับไปหายายอยากกินกับข้าวที่ยายทำแต่ทำไรไม่ได้มากคิดถึงก็โทรหา ทำไงได้ก็มันต้องทำเพื่ออนาคตตัวเองถึงจะไม่อยู่คนเดียวตอนนี้อนาคตข้างหน้าก็ต้องอยู่คนเดียวอยู่ดี ตอนนี้พึ่งกลับบ้านมาค่ะแต่ก็ยังคิดถึงอยู่ดีแต่มันก็รู้สึกดีขึ้น ❤️เหมือนเป็นการกลับไปฮีลใจเลยค่ะรู้สึกดีขึ้นมากๆในหลายๆเรื่องหนูเป็นกำลังใจให้คนที่คิดถึงบ้านเหมือนกันนะคะ✌️✌️