สวัสดีค่ะเราอายุจะ 26 ปี ทำงานช่วยที่บ้าน สาเหตุคือที่กลับมาทำงานที่บ้านคือบ้านมียายอยู่กับน้องหมาอีก 3 ตัว ยายก็อายุ 60+ ปีแล้ว น้องหมาทุกตัวก็ 12 ปีกว่าทั้ง 3 ตัว เราห่วงพวกเขากลัวถ้าไม่มีใครอยู่ด้วยใครจะดูแลยิ่งตอนเราเรียนจบมาเจอโควิดอีกแต่ดีที่ยายไม่เป็นและรับวัคซีนเรียบร้อย ปัจจุบันยาย 65 ปี น้องหมาออกท่องโลกกว้างไปแล้ว 1 ตัว ทำให้เราเห็นการจากลาต่อให้เราอยากให้เขาอยู่กับเราแค่ไหนก็บังคับอายุขัยเขาไม่ได้  จุกอก ร้องไห้ โหยหาก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีกที่จะกลับมา เสียใจมากจนไม่สามารถที่จะทิ้งยายกับน้องหมาอีก 2 ตัวได้เลย เรามองยายแก่ขึ้น ริ้วรอย เนื้อหนังเหี่ยวย่น เราก็ไม่อยากจากยายไปไหน และด้วยเราก็รักน้องหมามาก 2 ตัว ที่ยังอยู่ ตัวหนึ่งเขาแก่มากจำอะไรไม่ได้แล้ว ฉี่ อึเรี่ยราด  เราเป็นคนดูแลเขาตลอด อีกตัวที่พอเพื่อนเขาจากไปเขาจะอยู่ใกล้เราตลอดไม่ขาดเราเลยนอนข้างเตียงตลอด เดินตามเราตลอด ถึงขนาดเราไปเข้าห้องน้ำนานๆ เขาจะไม่นอนรอข้างเตียงเขาจะไปนอนกับอีกตัวรอเรากลับมานอนด้วยกัน เรามองตาเขาเราสงสารเขา เขาไม่เคยสดใสเหมือนตอนน้องอีกตัวยังอยู่อีกเลย และสิ่งที่ทำให้เราคิดไม่ตกอยู่ตลอดมาหลายปี การที่ต้องออกจากบ้านไปหาเงินให้อนาคต ขอยอมรับทำงานที่บ้านเราได้แค่พอกินนิดๆไม่มากเท่าไร เวลาเกิดเหตุฉุกเฉินเข้ารพ.เราก็อยากมีเงินสำรองไว้ให้เขา อยากซื้อของดีๆพวก นม ยาบำรุง เสื้อผ้า ให้บ้าง น้องหมาก็อยากทำทุกอย่างให้เขาในช่วงชีวิตที่ไม่รู้ว่าจะกี่ปีมีอาหาร ของเล่นของใช้ให้เขาสะดวกสบาย เราควรเลือกอะไรคะ ถ้าทุกท่านจะถามว่าที่บ้านไม่มีใครสามารถมาดูแลยายและน้องๆแทนหรอ ตอบว่าไม่มีค่ะ แม่อยู่ตจว.ย้ายไปอยู่กับพ่อเลี้ยง ลุงทำงานต่างประเทศ หลานคนอื่นไปทำงานตจว. เลยเหลือเราคนเดียวแล้วจริงๆ ทุกท่านที่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ทำยังไง และถ้าเลือกหาเงินให้อนาคตมีวิธีปลดล็อคความรู้สึกผิดในใจยังไงคะ