เรื่องเกิดตอนที่เรามีสอบรำค่ะ แล้วเราด้วยความแอบกลัวการมองหน้าคนอื่นเพราะจะกดดัน ตอนสอบเราเลยมองตรง ๆ แล้วพยายามท่องจำท่ารำในหัว ให้มันเบลอ ๆ ไป แต่สุดท้ายตอนสอบไปได้ครึ่งทางก็ตบะแตก เพราะมีเพื่อนมาขำเราเพราะเรารำผิดแล้วล้อเลียนท่าทางของเรา ทั้ง ๆ ที่คนอื่นเงียบตั้งใจดูเพื่อนสอบ ตอนนั้นเอง เราหยุดรำแล้วยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมทั้งร้องไห้ จนเพลงจบ แต่ไม่รู้ทำไม เราสอบผ่านได้เต็มด้วยซ้ำ เราสงสัยนะ แต่ไม่กล้าถามครู แต่พอจบคาบไปด้วยความที่เป็นคาบสุดท้าย ตอนครูออกมาจากห้อง ครูพูดกับเราว่า ไม่เป็นไรนะ ร้องไห้ทำไม ครูเข้าใจ ไม่ต้องร้องแล้วนะ เรารู้สึกดีขึ้น แต่ก็ยังแอบเต็บใจกับเพื่อนคนนั้น เป็นทุกคนจะคิดยังไงคะ แล้วก็เรื่องนี้เรารู้ค่ะ เราก็ไม่ใช่คนที่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีเลยร้องไห้ไป แต่ก็พยายามอยู่ อยากให้ทุกคนแสดงความคิดเห็นแบบให้เกียรติกันหน่อยนะคะ