"คนบางคน อาจจะมีใจท้อ แค่ตรงกลางทาง
หมดความหวัง ในหัวใจ
แต่มีฉันคนหนึ่ง ที่ยังคงจะก้าวไป
ฉันมั่นใจ กับทางที่เลือกเดิน

ฉันนั้นต้องการ เขียนตำนานให้หัวใจ
เพื่อจำจดไว้นานเท่านาน
สิ่งที่ฉันทำไป จะเป็นเส้นทางให้ข้ามผ่าน
สู่จุดหมายที่ตั้งใจ ด้วยตัวฉันเอง..."

ใครจะรู้ว่ากว่าจะมาถึงวันนี้ได้ มันช่างเหนื่อย ยากลำบากจริงๆ 
ความสำเร็จ และความรู้สึกเก็บไว้ในใจ รับรู้แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น

นี่เป็นเพียงก้าวแรกของรุ่นห้า คือก้าวเข้ามาอยู่ในวง
ก้าวที่สอง คือก้าวออกไป ให้ทุกคนได้ชื่นชม
ทุกคนเตรียมให้พร้อม ตอบคำถามด้วยสติที่พึงมี ทำงานด้วยความรักที่พึงได้ แล้วทุกอย่าง จะดีเองจ้า

ส่วนข้าพเจ้า ได้ไปร่วมดูอีกหนึ่งประวัติศาสตร์ชาติไอดอลไทย
นั่งอยู่ข้างคุณแม่สาวน้อย นั่งตรงข้ามคุณพ่อนีน(ไม่ได้เจอนานเลยพี่) และนั่งอยู่หน้าพี่สาวนีญ่า
เดินไปซื้อของกิน ก็กระทบศอกโดยบังเอิญกับโยเกิด น้องสูงกว่าจึงไม่โดนไหล่ 
พี่โย มีลูกสมุนเดินตามคือ ซินดื้อและเจ้าจิ๋ว ไม่ทักทาย เพราะอยากให้น้องเดินหาของกินแบบสบายใจ

เดินสวนกับน้องตรีผมสวย และอีกคนมองไม่ทัน โบกมือทักทายน้องเกรซ ลาสไอดอลที่มากับคุณแม่
โบกมือสวัสดีพี่มันหมู และพี่จี้สวยมาก วันนี้สวยจริงนะพี่จี้
เจอพี่เจษ ถือถุงสองสามใบ เดินหน้าตาเหนื่อยเลยไม่ทัก
สุดท้ายแล้ว วงการไอดอลไทยยังไปต่อได้อีกไกล อย่างน้อยวงครบสิบปีแน่นอน ฟันทิ้ง!!! ขอบคุณครับ