ตามหัวข้อเลยค่ะ รู้สึกว่าทุกคนไม่ชอบเรา รู้สึกว่าเพื่อนทุกคนในห้องเกลียดและไม่ชอบเรายังไงไม่รู้ ทั้งๆที่ไม่ได้โดนรังแก แต่เพื่อนๆก็ชอบทำเหมือนกับเราเป็นผี ไม่ใช่เมินนะแต่ทำเหมือนเราเป็นผีเลย ไม่มองหน้าไม่สบหน้าไม่คุยด้วยไม่ชวนไม่ทักไม่อะไรเลย เราก็คิดซ้ำไปซ้ำมาว่าเป็นเพราะอะไรตลอด บุคลิก รูปร่างหน้าตา นิสัย เกรด เราคิดอยู่แบบนั้นจนปวดหัวมากเลยค่ะ แล้วก็เครียดลงกระเพาะ
ไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามเข้าหาคนอื่นนะคะ เราพยายามมาก คือเราเป็นโรคกลัวการเข้าสังคม คุยไม่เก่ง เข้ากับคนยาก แต่เราก็พยายามดีขึ้นตลอด เราซื้อหนังสือที่เป็นวิธีให้คนอื่นชอบ มาไฮไลท์และแปะโพสอิทเลยด้วยซ้ำ เราพยายามยิ้มพยายามหัวเราะ พยายามเป็นคนอารมณ์ดี เปิดเผย พยายามแสดงความคิดเห็น พยายามจะน่ารักและเฟรนลี่ตลอดเวลา เราพยายามมาก แต่กลับรู้สึกเหมือนแย่ลงกว่าเดิม และยิ่งเราอยู่กับเพื่อนก็ยิ่งเห็นชัดขึ้น เพราะทุกคนจะเลือกเพื่อนเราเสมอ ไม่มีใครเลือกเราเลย
จนย้อนกลับมาจุดที่เราย้อนถามตัวเองตลอดว่าเราผิดปกติตรงไหน ไม่น่ารักตรงไหน ทำไมเขาถึงใจร้ายแบบนี้ ทำไมเมินเราแบบนี้ ทำไมเราถึงเข้ากับใครไม่ได้เลย เรารู้สึกว่าทุกคนไม่ชอบเรา กังวลสายตา ท่าทางเขา คอยจับพิรุธทุกอย่างตลอด ทั้งๆที่เขาไม่ได้อะไรกับเราเลย แต่เรากังวลมาก เครียดหนักมากๆ เพราะทุกอย่างเราก็แค่อยากเข้ากันได้กับคนอื่น ไม่อยากเป็นคนน่าอึดอัดใจ อยากเป็นเพื่อนกับทุกคน แต่เรารู้สึกเหมือนไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับเราเลย ทั้งๆที่เราก็พยายามขัดเกลาตัวเอง พยายามดีกว่าเดิมให้คนอื่นชอบในทุกๆวัน แต่มันไม่มีค่าอะไรเลย
แบบนี้คืออาการทางจิตรึเปล่าคะ หรือเป็นอะไร
รู้สึกว่าทุกคนไม่ชอบเรา เป็นอาการทางจิตรึเปล่า
ไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามเข้าหาคนอื่นนะคะ เราพยายามมาก คือเราเป็นโรคกลัวการเข้าสังคม คุยไม่เก่ง เข้ากับคนยาก แต่เราก็พยายามดีขึ้นตลอด เราซื้อหนังสือที่เป็นวิธีให้คนอื่นชอบ มาไฮไลท์และแปะโพสอิทเลยด้วยซ้ำ เราพยายามยิ้มพยายามหัวเราะ พยายามเป็นคนอารมณ์ดี เปิดเผย พยายามแสดงความคิดเห็น พยายามจะน่ารักและเฟรนลี่ตลอดเวลา เราพยายามมาก แต่กลับรู้สึกเหมือนแย่ลงกว่าเดิม และยิ่งเราอยู่กับเพื่อนก็ยิ่งเห็นชัดขึ้น เพราะทุกคนจะเลือกเพื่อนเราเสมอ ไม่มีใครเลือกเราเลย
จนย้อนกลับมาจุดที่เราย้อนถามตัวเองตลอดว่าเราผิดปกติตรงไหน ไม่น่ารักตรงไหน ทำไมเขาถึงใจร้ายแบบนี้ ทำไมเมินเราแบบนี้ ทำไมเราถึงเข้ากับใครไม่ได้เลย เรารู้สึกว่าทุกคนไม่ชอบเรา กังวลสายตา ท่าทางเขา คอยจับพิรุธทุกอย่างตลอด ทั้งๆที่เขาไม่ได้อะไรกับเราเลย แต่เรากังวลมาก เครียดหนักมากๆ เพราะทุกอย่างเราก็แค่อยากเข้ากันได้กับคนอื่น ไม่อยากเป็นคนน่าอึดอัดใจ อยากเป็นเพื่อนกับทุกคน แต่เรารู้สึกเหมือนไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับเราเลย ทั้งๆที่เราก็พยายามขัดเกลาตัวเอง พยายามดีกว่าเดิมให้คนอื่นชอบในทุกๆวัน แต่มันไม่มีค่าอะไรเลย
แบบนี้คืออาการทางจิตรึเปล่าคะ หรือเป็นอะไร