เราเป็นคนที่อยู่ไปวันๆเลื่อนๆลอยๆ เพื่อนบอกเราว่าเราเฉื่อยชามากๆเลยตอนเราถามเพื่อนว่าเราเฉื่อยไหม เราเป็นคนที่ไม่มีกะจิตกะใจจะมีชีวิตอยู่เท่าไหร่ เราค่อนข้างออกแนวเป็นคนเบื่อโลกด้วยซ้ำ มันเริ่มเป็นแบบนี้มา2อาทิตย์แล้ว แต่เราคิดว่าคงเป็นมานานมากๆแล้วภาวะนี้ของเราเคยไปพบจิตแพทย์กินยาอยู่ ช่วงนี้แอบโดดเรียนบ่อยมากๆ เราก็เคยโดดตอนมัธยมนะ ตอนม.6 ม.5โดดเยอะมากๆ แล้วเราก็กลับมาวนวัฏจักรโดดเรียนตอนมหาลัยอีกแล้ว ตอนมัธยมก็เคยโดดสอบก็มี มาสอบย้อนหลังบ่อยๆ คือเราเบื่อโลกจริงๆถึงมีคนรอบตัวดีแค่ไหนมันไม่ได้เติมเต็มจิตใจของเราเลยสักนิด หมอสงสัยว่าเราเป็นซึมเศร้า แต่เราก็คิดว่ามาจากนิสัยก้นลึกของหัวใจเราด้วยเหมือนกัน เราอาจจะไม่แคร์อะไรเลยจริงๆก็ได้ตัวตนของเรา แต่สภาพบางอย่างอาจมาบังคับให้เราเป็นคนขยันขึ้นมา ตอนนี้เราเรียนมหาลัย คณะที่เราต้องการแล้ว (สายการแพทย์) เอกชน พ่อแม่ให้เราเรียนเราก็เรียนไปเล่นไปตามนั้นพยายามประคองไม่ให้เกรดร่วงเกินไป คะแนนมิดเทอมใช้ได้พอให้คนอื่นดู เกณฑ์ค่อนข้างดี แล้วก็เรสเป็นคนที่กังวลตลอดเวลาก้วยเหมือนกลัวโดนจับผิดตลอดน่าจะมาจากปมในวัยเด็กของเราละมั้ง