คือถ้าถามว่าเราผิดมั้ยเราก็คิดว่าเราผิดมากๆแต่ว่าบางอย่างมันก็ไม่อยากทนมันอัดอั้นมามากแล้ว เขาบอกว่าเราเดี๋ยวนี้ติดเพื่อนไปกับเพื่อนบ่อยแต่ว่ามันเป็นที่เขาป่ะคุยดีด้วยได้ก้ไม่ได้นานแปปๆก็หาเรื่องมาด่าแล้วบ่นๆๆพออธิบายเหตุผลไม่ฟังอ่ะเอาแต่บ่นแล้วมาหาว่าเถียงจนบางทีมันไม่ไว้แล้วอ่ะเผลอหลุดด่าไปแต่ด่าเขาไม่ได้ยินจนมันติดแต่เข้าใจป่ะเราก็โตแล้วอ่ะให้มีชีวิตของตัวเองบ้างเหอะคิดทุกวันทำไมเกิดมาต้องเจอแม่แบบนี้เป็นอยู่อย่างนี้ทะเลาะทุกวันนี่รู้เลยว่าโตไปแยกกันอยู่แน่ๆมหาลัยก็เชิญเลยจ้าแยกกันอยู่ต่างคนต่างอยู่  เหนื่อยจนพอแล้วจ้าแต่แค่อยากรู้ไงทำไมบางคนเจองี้แล้วทนกันได้