่เราในบ้านมีกันอยู่6คน ลูกพี่ลูกน้อง2ลูกพี่ลูกน้องอายุ49-47 เรา22 พี่คนกลาง32 คนโต33แล้วก็มีแมา
แม่คือเจ้าของบ้าน ตอนแรกก็อยู่กัน6คน พี่คนโตคนกลางก็ทะยอยออกเพราะไปมีครอบครัว แล้วแม่เราก็ออกไปกรุงเทพ ไปอยู่กับพี่คนโต เราอยู่กับลูกพี่ลูกน้อง2คน แต่เค้าทํางานจนไม่ไหวและเป็นหนี้มากเลยย้ายที่ทํางานเพื่อหลบเจ้าหนี้แล้วมีค่อยมาทยอยไช้
ทําไห้เราอยู่บ้านคนเดียว แล้วลูกพี่ลูกน้องออกไปอยู่บ้านกับแม่ที่ต่างหมู่บ้าน ไม่ค่อยได้กลับมาแล้วกลับมาก็กลับมาแค่แวะมาไม่ได้มาอยู่มานอนมาไช้ชีวิตอยู่ที่( ลูกพี่ลูกน้อง2คนเป็นผัวเมียขอไช้นามแฝงว่า จูนกับโจ ) พอเราอยู่บ้านคนเดียวเราก็รู้สึกอยากดูก็บบ้านเพราะบ้านรกเราอยากไห้มันสะอาดโล่งๆ พี่โจเขาชอบเก็บของเก็บทุกอย่าง รังเปล่า กล่องโฟม ปีปขึ้นสนิมก็เกก็บจนรก เราอยู่บ้านคนเดียวเราอยากดูก็บเลยไปคุยกับแม่เรื่องนี้
แม่แกก็บอกเก็บเลยอย่าไปเก็บของลุกพี่ลุกน้องพอเราเลยถามว่าทําไมหล่ะ แม่ก็บอกเดี๋ยวเขาก็จะว่า เราก็โอเครยังไม่เก็บ เก็บส่วนในบ้านที่ไม่ไช้ของเขาก่อน เราก็เก็บห้องครัว พอเก็บพี่แกกลับมาถึงก็บ่น มันทําอะไรของมัน อะไรก็ทิ้งไปหมด แล้วก็เก็บสิ่งที่เราทิ้งกลับมาใว้ สิ่งที่เราทิ้งก็มีพวกนํ้าตาลที่กลิ่นเปรี้ยวออกเครื่องปรุงที่ใส่กระปุกไว้3-5ปีแล้ว เฮลูบอย10ปี
ซอสพริกที่เหลวเป็นนํ้าเปล่าเราก็แทแล้วก็เก็บขวดไว้ขาย ก็มาบ่นโวยวาย เราก็ขับรถไปข้างนอกไประบายกับแม่ เพราะเรายอมทนไปก่อน ถ้าไม่ไหวก็ค่อยมีปากเสียง เราไม่อยากโกรธเกลียดใคร เพราะเราเป็นประเภทที่เกลียดใครแล้ว ไม่มีคําว่านับถือ ก็คืออยู่ใครอยู่มัน กราบเท้าขอโทษก็ไม่ยุ่งด้วย
เราก็คุยกับแม่ระบายไปแม่ก็บอกอย่าไปเกลียดเค้าเลยปัจจุบันเขาก็ตกตํ่าพอแรงแล้วหนีหนี้ เราก็ระบายไปว่าเราไม่ได้ทิ้งมั่วซั่ว ทําตัวโครตไร้เหตุผลเลย
ครั้งที่2เราก็เก็บแล้วไม่อยู่บ้าน ไม่ไช่เพราะกลัวพี่คนนั้นนะ แต่กลัวมีปากเสียงแล้วก็มีการไล่กันออกจกาบ้าน แล้วแม่ไม่อยากไห้บ้านเดียวกันทะเลาะกันเอง
แต่เราก็มองว่าแม่เรายอมมากเกินไป เขานินทาแม่ลับหลัง เค้าเอาของคนในบ้านไปบางอย่างแบบไม่ขออนุญาติก็มี ทุกอย่างติดที่แม่นี่แหละ เพราะถ้ามีปากเสียงกันขึ้นมา กลัวแม่จะมองเราผิดไปเลยเพราะมีปากเสียงกับผู้ไหญ่ ถึงในมุมมองเราคนที่หน้านับถือไม่เกี่ยวกับอายุก็เถอะ เราได้คุยกับแม่ล่าสุด เราจะโละของทุกอย่างจัดไหม่หมดเอง รวมถึงของพี่โจด้วยชิ้นไหนมันไช้ไม่ได้ก็ทิ้งไปเถอะ แม่ก็บอกเดี๋ยวมีปากเสียงกันอย่าเลยแม่ลงไปแม่จะไปช่วยเก็บเอง เราก็พูดไปว่า ทะยอยเก็บเค้าก็บ่น เก็บรวดเดียวก็เหมือนเดิม จะมีความหมายอะไรคนไร้เหตุผลแบบนี้ ตัวเองก็ไม่ได้มาอยู่แล้ว เป็นเ...ยไรมากป่ะ ทําตัวสถุ...ไร้เหตุผล
เราอยากจัดการของนะแต่แม่ก็ใจอ่อนอยู่เลื่อยเลยใจอ่อนถึงขั้นที่ว่าเขาได้ใจ เราเลยกําลังคิดอยู่ว่าทําไงดี ถ้าเราทะยอยเก็บก็มีบ่นเลื่อยๆ วันไหนเราไม่ไหวได้แตกหักกันแน่ แล้วแม่พอเห็นคนในบ้านทะเลาะกันแกเซ็นสทีพมากด้วย ถ้ารอแม่ลงมาก็จะไม่ทันใจ และมันมานินทาแม่ลับหลังสุดท้ายเราเองก็จะทนไม่ไหว
ถ้าเราไม่เก็บเลยก็รู้สึกไม่สะอาดตา แม่ยอมเขามากเกินไป เขาเอาของไปเป็นของตัวเองโดยไม่ได้รับอนุญาติ นินทาแม่นินทาลูกแม่ลับหลังทั้งที่แม่ก็ไห้ยืมเรื่องเงินมานับไม่ถ้วยแม่ก็ปล่อย
ในมุมแม่เราไม่อยากไห้มีปากเสียง ในมุมเราเองถ้าจะด่าเราว่าเราก็ได้แต่ขอไห้มีเหตุผลมากกว่านี้ อันนี้จะ50แล้วทําตัวยังกับ15ไปได้
แล้วก็คําสุดท้ายก็
เอ๋ยแม่กุกับพี่ชายกุ2คนเป็นคนบอกแม่ไห้เอาบ้านหลังนั้นไห้น้องไปเลย วันนี้ไม่เก็บวันหน้าก็เก็บอยู่ดี เพราะเราไม่ชอบอะไรที่มันรก ถ้ากุไม่ไช่คนที่แคร์ความรู้สึกแม่นะกับกุคงไม่มีลําแข้งมีปะทะวาจามีมวยเกลียดกันไปแล้ว(ขอบคุณที่ฟังผมระบายขอบคุณครับ)😒
บ้านรกขอระบายหน่อย
แม่คือเจ้าของบ้าน ตอนแรกก็อยู่กัน6คน พี่คนโตคนกลางก็ทะยอยออกเพราะไปมีครอบครัว แล้วแม่เราก็ออกไปกรุงเทพ ไปอยู่กับพี่คนโต เราอยู่กับลูกพี่ลูกน้อง2คน แต่เค้าทํางานจนไม่ไหวและเป็นหนี้มากเลยย้ายที่ทํางานเพื่อหลบเจ้าหนี้แล้วมีค่อยมาทยอยไช้
ทําไห้เราอยู่บ้านคนเดียว แล้วลูกพี่ลูกน้องออกไปอยู่บ้านกับแม่ที่ต่างหมู่บ้าน ไม่ค่อยได้กลับมาแล้วกลับมาก็กลับมาแค่แวะมาไม่ได้มาอยู่มานอนมาไช้ชีวิตอยู่ที่( ลูกพี่ลูกน้อง2คนเป็นผัวเมียขอไช้นามแฝงว่า จูนกับโจ ) พอเราอยู่บ้านคนเดียวเราก็รู้สึกอยากดูก็บบ้านเพราะบ้านรกเราอยากไห้มันสะอาดโล่งๆ พี่โจเขาชอบเก็บของเก็บทุกอย่าง รังเปล่า กล่องโฟม ปีปขึ้นสนิมก็เกก็บจนรก เราอยู่บ้านคนเดียวเราอยากดูก็บเลยไปคุยกับแม่เรื่องนี้
แม่แกก็บอกเก็บเลยอย่าไปเก็บของลุกพี่ลุกน้องพอเราเลยถามว่าทําไมหล่ะ แม่ก็บอกเดี๋ยวเขาก็จะว่า เราก็โอเครยังไม่เก็บ เก็บส่วนในบ้านที่ไม่ไช้ของเขาก่อน เราก็เก็บห้องครัว พอเก็บพี่แกกลับมาถึงก็บ่น มันทําอะไรของมัน อะไรก็ทิ้งไปหมด แล้วก็เก็บสิ่งที่เราทิ้งกลับมาใว้ สิ่งที่เราทิ้งก็มีพวกนํ้าตาลที่กลิ่นเปรี้ยวออกเครื่องปรุงที่ใส่กระปุกไว้3-5ปีแล้ว เฮลูบอย10ปี
ซอสพริกที่เหลวเป็นนํ้าเปล่าเราก็แทแล้วก็เก็บขวดไว้ขาย ก็มาบ่นโวยวาย เราก็ขับรถไปข้างนอกไประบายกับแม่ เพราะเรายอมทนไปก่อน ถ้าไม่ไหวก็ค่อยมีปากเสียง เราไม่อยากโกรธเกลียดใคร เพราะเราเป็นประเภทที่เกลียดใครแล้ว ไม่มีคําว่านับถือ ก็คืออยู่ใครอยู่มัน กราบเท้าขอโทษก็ไม่ยุ่งด้วย
เราก็คุยกับแม่ระบายไปแม่ก็บอกอย่าไปเกลียดเค้าเลยปัจจุบันเขาก็ตกตํ่าพอแรงแล้วหนีหนี้ เราก็ระบายไปว่าเราไม่ได้ทิ้งมั่วซั่ว ทําตัวโครตไร้เหตุผลเลย
ครั้งที่2เราก็เก็บแล้วไม่อยู่บ้าน ไม่ไช่เพราะกลัวพี่คนนั้นนะ แต่กลัวมีปากเสียงแล้วก็มีการไล่กันออกจกาบ้าน แล้วแม่ไม่อยากไห้บ้านเดียวกันทะเลาะกันเอง
แต่เราก็มองว่าแม่เรายอมมากเกินไป เขานินทาแม่ลับหลัง เค้าเอาของคนในบ้านไปบางอย่างแบบไม่ขออนุญาติก็มี ทุกอย่างติดที่แม่นี่แหละ เพราะถ้ามีปากเสียงกันขึ้นมา กลัวแม่จะมองเราผิดไปเลยเพราะมีปากเสียงกับผู้ไหญ่ ถึงในมุมมองเราคนที่หน้านับถือไม่เกี่ยวกับอายุก็เถอะ เราได้คุยกับแม่ล่าสุด เราจะโละของทุกอย่างจัดไหม่หมดเอง รวมถึงของพี่โจด้วยชิ้นไหนมันไช้ไม่ได้ก็ทิ้งไปเถอะ แม่ก็บอกเดี๋ยวมีปากเสียงกันอย่าเลยแม่ลงไปแม่จะไปช่วยเก็บเอง เราก็พูดไปว่า ทะยอยเก็บเค้าก็บ่น เก็บรวดเดียวก็เหมือนเดิม จะมีความหมายอะไรคนไร้เหตุผลแบบนี้ ตัวเองก็ไม่ได้มาอยู่แล้ว เป็นเ...ยไรมากป่ะ ทําตัวสถุ...ไร้เหตุผล
เราอยากจัดการของนะแต่แม่ก็ใจอ่อนอยู่เลื่อยเลยใจอ่อนถึงขั้นที่ว่าเขาได้ใจ เราเลยกําลังคิดอยู่ว่าทําไงดี ถ้าเราทะยอยเก็บก็มีบ่นเลื่อยๆ วันไหนเราไม่ไหวได้แตกหักกันแน่ แล้วแม่พอเห็นคนในบ้านทะเลาะกันแกเซ็นสทีพมากด้วย ถ้ารอแม่ลงมาก็จะไม่ทันใจ และมันมานินทาแม่ลับหลังสุดท้ายเราเองก็จะทนไม่ไหว
ถ้าเราไม่เก็บเลยก็รู้สึกไม่สะอาดตา แม่ยอมเขามากเกินไป เขาเอาของไปเป็นของตัวเองโดยไม่ได้รับอนุญาติ นินทาแม่นินทาลูกแม่ลับหลังทั้งที่แม่ก็ไห้ยืมเรื่องเงินมานับไม่ถ้วยแม่ก็ปล่อย
ในมุมแม่เราไม่อยากไห้มีปากเสียง ในมุมเราเองถ้าจะด่าเราว่าเราก็ได้แต่ขอไห้มีเหตุผลมากกว่านี้ อันนี้จะ50แล้วทําตัวยังกับ15ไปได้
แล้วก็คําสุดท้ายก็