เราต้องปรับตัวยังไง ในวัยที่เพื่อนรักทะยอยจากโลกนี้ไปจนน่าใจหาย

กระทู้คำถาม

สุขภาพจิต สังคมผู้สูงอายุ

เมื่อชีวิตเดินทางมาถึงวัยที่เขาเรียกว่า "ไม้ใกล้ฝั่ง"

เพื่อนรักในวัยเด็ก วัยเรียน เริ่มทะยอยจากโลกนี้ไป

ไม่มีกัลยาณมิตรที่คุ้นเคยผู้ซึ่งรู้ใจคอยแบ่งปันประสบการณ์ ให้คำปรึกษาอย่างจริงใจ

เราจะต้องปรับตัวอย่างไร ไม่ให้รู้สึกหดหู่ที่ต้องขาดสิ่งนั้นไป

ถูกใจให้พอยต์

สมาชิกหมายเลข 7205524

wave5 ซึ้ง, ไวน์อุ่น ถูกใจ, chimerism ถูกใจ, แอปเปิ้ลเชอรี่ ถูกใจ, You Know No Better ถูกใจ, นุดผู้รักแมว ซึ้ง, happy birdy ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 702776 ซึ้ง, วัยรุ่นผู้เคว้งคว้างกับชีวิต ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2716157 ซึ้งรวมถึงอีก 20 คน ร่วมแสดงความรู้สึก

สุดยอดความคิดเห็น

ความคิดเห็นที่ 2

1. พยายามพึ่งตนเองให้ได้มากที่สุด ตอนเกิด เราก็เกิดมาคนเดียว ตอนตายก็ไม่มีใครตายเป็นเพื่อน มาคนเดียว ไปคนเดียว

2. คิดเสียว่าเสมือนเพื่อนเข้าสู่วัยมีครอบครัวใหม่ ๆ ต้องอุทิศเวลาให้ครอบครัว

3. หากัลยาณศัตรู เอ๊ย! กัลยาณมิตร ในโลกโซเชียลแทน อย่างเช่น ในพันติ๊บ เป็นต้ล

4. เอาธรรมะเข้าข่ม

5. มีลูก บำรุงลูก มีหลาน บำรุงหลาน ตัวคนเดียว ก็เป็นจิตอาสาช่วยเหลือสังคม ส่งไม้ ส่งมอบ ส่งโลกใบนี้ต่อ ให้อนุชนรุ่นถัดไป งามอย่างมีคุณค่า แต่ราคาน้ำอัดลม

6. ฯลฯ