คืองี้คะ เราคบกับแฟนคนนี้มาจะเข้า 5 ปีแล้ว แฟนเราเป็น ญ.(ทอม)อายุเราต่างกันมาก (เราอายุน้อยกว่าเค้ารอบนึงเลย) ้
ตลอดระยะเวลาที่คบกันมาเราและเขาก็พยายามปรับตัวเข้าหากันตลอด แต่เรื่องแรกหนักๆเลยคือ เรื่องฐานะซึ่งแฟนเราเป็นผู้ใหญ่ที่ค่อนข้างมีฐานะอยู่พอสมควร ส่วนเราเป็นเด็ก ตจว. มาเรียนและทำงานใน กทม. การใช้ชีวิตค่อนข้างแตกต่าง ช่วยที่เจอกันแรกๆเรามีปัญหาลุมเล้าหลายเรื่อง ทั้งเรื่องทางบ้าน เรื่องส่วนตัว เคลียดมากๆ พี่เค้าก็เข้ามาดูแลช่วยเหลือเรื่องการเงิน และดูแลเราดีมากๆ เราตัดสินใจคบกับก็ย้ายไปอยู่ด้วยกันเลย และให้ออกจากงานกะว่าจะมาทำธุระกิจด้วยกัน
ปัญหาที่เจอคือความเนี๊ยบ ความภูมิแพ้ ซึ่งเราก็พยายามปรับตัวมาตลอดทะเราะกันแม้นกระทั้งเรื่องแขวนกางเกงใส่ไม้แขวนเสื้อ เพราะเขาต้องใช้วิธีพับถึงจะเรียบร้อย
เลข้าประเด็นเลยดีกว่า เราไม่เข้าใจมากๆเวลาทะเราะกันเขาชอบพูดว่า
"เมื่อก่อนฉันเคยอยู่ดีกว่านี้ เคยใช้ชีวิตดีกว่าตอนนี้ ได้ไปออกกำลังกายโน้นนี่นั่น(ซึ่งเราไม่เคยห้ามเขาไปนะ) และไม่พอชอบพูดถึงแฟนเก่าว่า แฟนเก่าเค้าทำอะไรให้บ้างไม่เคยต้องมาแบบนั้นแบบนี้(แต่แฟนเก่าเขาแอบมีชูนะ😅)"
ที่เจ็บใจมากสุดคือ พูดให้เรารู้สึกแย่ที่ดูแลเขาได้ไม่ดีพอ พูดให้เราดูไม่มีคุณค่าในตัวเองมากๆเหมือรมาเกาะกินไปวันๆ เพราะเขาเป็นคนหาเงินจ่ายเงินให้ใช้ทุกวัน (พอเราจะกลับไปทำงานก็บอกอยากให้อยู่ด้วย (เพราะเค้าชอบปวดโน้นนี่จะได้มีคนคอยดูคอยนวดให้)
เอาภาษาเราๆเลยนะ คือพี่แกเป็นคนอยู่อยาก กินยาก นอนยาก เรื่องมากอ่ะ ชอบให้เอาใจตลอดเวลา
ล่าสุดไม่ได้กลับบ้าน ตจว มา จะ 2 ปีเพราะตัดลำคาญ ขับรถพากลับทีก็บ่นปากจะถึงหู ปวดขาจอดนวดตลอดทาง พักนอนโรงแรมครึ่งทางแล้วค่อยไปต่อมันทุลักทุเลมากด้วยวัย สุขภาพและความไม่ชินทาง เปลี่ยนขับก็ไม่ได้เพราะเขาไม่ไว้ใจว่าจะขับได้(กลัวอุบัติเหตุ) เลยต้องทนขับคนเดียว พอไปถึงบ้านก็ลำบากเรื่องที่นอน เรื่องอาหารการกิน เรื่องห้องน้ำอีก อากาศร้อนอยู่ไม่ได้ ต้องไปเช่าห้องนอนกันในตัวเมือง กลับบ้านทีบ้านตัวเองก็ไม่ได้นอนเพราะต้องมานอนเป็นเพื่อนเค้า อยู่ได้ไม่เกิน2คืน ต้องรีบกลับ กทม. ล่ะ
ปีนี้ได้ฤกษ์กลับ แพลนกับแฟนว่าปีนี้ขอกลับบ้านนะกลับก่อนปีใหม่ช่วงนี้อากาศเย็นน่าจะอยู่ได้กว่าช่วงเมษา รถก็ยังไม่ติด แต่รอบนี้อยากจะนอนบ้านหน่อยได้ไหม? ปกติเรากลับบ้านก็จะนอนที่บ้าน2 คืน ไปนอนกับย่า 1 คืน ประมาณนี้ แต่ตั้งแต่คบแฟนคนนี้แทบจะนอนบ้านไม่ได้เลย ทะเราะกันตลอดเขาบอกพาเขาไปลำบากเขาต้องได้อยู่ดีกว่านั้นรึป่าว?? หาว่าเราแคร์แต่คนอื่นไม่เคยแคร์เขาเลย ทั้งๆที่เราใช้ชีวิตตัวติดกันทุกวันใน1ปีก็ 360 วันแล้ว ขอกลับบ้านแค่4-5วัน ก็เป็นปัญหา ให้เช่าห้องนอนในตัวเมืองคนเดียวกลางวันค่อยขับรถมาหาที่บ้านแม่ก็ไม่เอา ให้อยู่ กทม. คนเดียวก็ไม่โอเคร ไม่รู้จะทำไงแล้ว เขาบอกเขาอายุเยอะไม่รู้จะอยู่ได้ถึงวันไหนขับรถไกลก็ปวดขาปวดหลังต้องมีคนดูแล
จนเราสงสัยจนต้องถามไปว่าถ้าเป็นอยู่แบบนี้ ถ้าวันนึงพ่อแม่ป่วยขึ้นมาฉันคงต้องจ้างคนไปดูแลเอาใช่ไหม?
เขาก็หาว่าเราหาเรื่องเขาอีก เห้อท้อใจ
ชีวิตเราต้องวนอยู่แบบนี้ คือทำอะไรทุกอย่างต้องอยู่ตัวเค้าเห็นด้วยเท่านั้น อะไรที่ชอบ ที่เคยทำก็หยุดไปแทบทั้งหมดเพราะไม่อยากมีปัญหา จนไม่มีความเป็นตัวเองละ
เราไม่มีความสุขเลย😢 แต่เราก็ไม่อยากทิ้งเค้าเพราะเขาก็ดีกับเราช่วยเหลือเราและทางบ้าน แต่ถ้าเขาเอ่ยปากว่าไม่อยากมีเราแล้ว เราจะไปทันทีโดยไม่เสียดายอะไรในชีวิตทั้งนั้น ขอแต่แมวไปด้วย2 ตัว พร้อมเริ่มต้นใหม่กับตัวเองคนเดิม😸😸
ผิดไหมที่เราจะเบื่อหน่ายกับแฟนนิสัยแบบนี้
ตลอดระยะเวลาที่คบกันมาเราและเขาก็พยายามปรับตัวเข้าหากันตลอด แต่เรื่องแรกหนักๆเลยคือ เรื่องฐานะซึ่งแฟนเราเป็นผู้ใหญ่ที่ค่อนข้างมีฐานะอยู่พอสมควร ส่วนเราเป็นเด็ก ตจว. มาเรียนและทำงานใน กทม. การใช้ชีวิตค่อนข้างแตกต่าง ช่วยที่เจอกันแรกๆเรามีปัญหาลุมเล้าหลายเรื่อง ทั้งเรื่องทางบ้าน เรื่องส่วนตัว เคลียดมากๆ พี่เค้าก็เข้ามาดูแลช่วยเหลือเรื่องการเงิน และดูแลเราดีมากๆ เราตัดสินใจคบกับก็ย้ายไปอยู่ด้วยกันเลย และให้ออกจากงานกะว่าจะมาทำธุระกิจด้วยกัน
ปัญหาที่เจอคือความเนี๊ยบ ความภูมิแพ้ ซึ่งเราก็พยายามปรับตัวมาตลอดทะเราะกันแม้นกระทั้งเรื่องแขวนกางเกงใส่ไม้แขวนเสื้อ เพราะเขาต้องใช้วิธีพับถึงจะเรียบร้อย
เลข้าประเด็นเลยดีกว่า เราไม่เข้าใจมากๆเวลาทะเราะกันเขาชอบพูดว่า
"เมื่อก่อนฉันเคยอยู่ดีกว่านี้ เคยใช้ชีวิตดีกว่าตอนนี้ ได้ไปออกกำลังกายโน้นนี่นั่น(ซึ่งเราไม่เคยห้ามเขาไปนะ) และไม่พอชอบพูดถึงแฟนเก่าว่า แฟนเก่าเค้าทำอะไรให้บ้างไม่เคยต้องมาแบบนั้นแบบนี้(แต่แฟนเก่าเขาแอบมีชูนะ😅)"
ที่เจ็บใจมากสุดคือ พูดให้เรารู้สึกแย่ที่ดูแลเขาได้ไม่ดีพอ พูดให้เราดูไม่มีคุณค่าในตัวเองมากๆเหมือรมาเกาะกินไปวันๆ เพราะเขาเป็นคนหาเงินจ่ายเงินให้ใช้ทุกวัน (พอเราจะกลับไปทำงานก็บอกอยากให้อยู่ด้วย (เพราะเค้าชอบปวดโน้นนี่จะได้มีคนคอยดูคอยนวดให้)
เอาภาษาเราๆเลยนะ คือพี่แกเป็นคนอยู่อยาก กินยาก นอนยาก เรื่องมากอ่ะ ชอบให้เอาใจตลอดเวลา
ล่าสุดไม่ได้กลับบ้าน ตจว มา จะ 2 ปีเพราะตัดลำคาญ ขับรถพากลับทีก็บ่นปากจะถึงหู ปวดขาจอดนวดตลอดทาง พักนอนโรงแรมครึ่งทางแล้วค่อยไปต่อมันทุลักทุเลมากด้วยวัย สุขภาพและความไม่ชินทาง เปลี่ยนขับก็ไม่ได้เพราะเขาไม่ไว้ใจว่าจะขับได้(กลัวอุบัติเหตุ) เลยต้องทนขับคนเดียว พอไปถึงบ้านก็ลำบากเรื่องที่นอน เรื่องอาหารการกิน เรื่องห้องน้ำอีก อากาศร้อนอยู่ไม่ได้ ต้องไปเช่าห้องนอนกันในตัวเมือง กลับบ้านทีบ้านตัวเองก็ไม่ได้นอนเพราะต้องมานอนเป็นเพื่อนเค้า อยู่ได้ไม่เกิน2คืน ต้องรีบกลับ กทม. ล่ะ
ปีนี้ได้ฤกษ์กลับ แพลนกับแฟนว่าปีนี้ขอกลับบ้านนะกลับก่อนปีใหม่ช่วงนี้อากาศเย็นน่าจะอยู่ได้กว่าช่วงเมษา รถก็ยังไม่ติด แต่รอบนี้อยากจะนอนบ้านหน่อยได้ไหม? ปกติเรากลับบ้านก็จะนอนที่บ้าน2 คืน ไปนอนกับย่า 1 คืน ประมาณนี้ แต่ตั้งแต่คบแฟนคนนี้แทบจะนอนบ้านไม่ได้เลย ทะเราะกันตลอดเขาบอกพาเขาไปลำบากเขาต้องได้อยู่ดีกว่านั้นรึป่าว?? หาว่าเราแคร์แต่คนอื่นไม่เคยแคร์เขาเลย ทั้งๆที่เราใช้ชีวิตตัวติดกันทุกวันใน1ปีก็ 360 วันแล้ว ขอกลับบ้านแค่4-5วัน ก็เป็นปัญหา ให้เช่าห้องนอนในตัวเมืองคนเดียวกลางวันค่อยขับรถมาหาที่บ้านแม่ก็ไม่เอา ให้อยู่ กทม. คนเดียวก็ไม่โอเคร ไม่รู้จะทำไงแล้ว เขาบอกเขาอายุเยอะไม่รู้จะอยู่ได้ถึงวันไหนขับรถไกลก็ปวดขาปวดหลังต้องมีคนดูแล
จนเราสงสัยจนต้องถามไปว่าถ้าเป็นอยู่แบบนี้ ถ้าวันนึงพ่อแม่ป่วยขึ้นมาฉันคงต้องจ้างคนไปดูแลเอาใช่ไหม?
เขาก็หาว่าเราหาเรื่องเขาอีก เห้อท้อใจ
ชีวิตเราต้องวนอยู่แบบนี้ คือทำอะไรทุกอย่างต้องอยู่ตัวเค้าเห็นด้วยเท่านั้น อะไรที่ชอบ ที่เคยทำก็หยุดไปแทบทั้งหมดเพราะไม่อยากมีปัญหา จนไม่มีความเป็นตัวเองละ
เราไม่มีความสุขเลย😢 แต่เราก็ไม่อยากทิ้งเค้าเพราะเขาก็ดีกับเราช่วยเหลือเราและทางบ้าน แต่ถ้าเขาเอ่ยปากว่าไม่อยากมีเราแล้ว เราจะไปทันทีโดยไม่เสียดายอะไรในชีวิตทั้งนั้น ขอแต่แมวไปด้วย2 ตัว พร้อมเริ่มต้นใหม่กับตัวเองคนเดิม😸😸