ครั้งแรกที่ผมเจอเธอ
ผมทำงานอยู่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
วันนั้นผมทำงานตามปกติ แล้วผมออกมาดูดบุหรี่
สักพักมีผู้หญิงคนนึง ออกมาคุยโทรศัพท์ เห็นผู้หญิงคนนั้นคุยโทรศัพท์กับเพื่อนว่าไม่ได้อยู่ร้านอาหารผมแอบไปมองผู้หญิงคนนั้นด้วยความที่สงสัยอยู่ร้านอาหารแต่บอกว่าไม่ได้อยู่ร้านอาหาร สักพักผู้หญิงคนนั้นก็มองมาที่ผม
มองมาหลายทีมาก เกิดความรู้สึกกลัว
แล้วผมก็เดินหนีไปทำงานตามปกติแล้วสักพักเธอก็เรียกว่าจะสั่งอาหาร ผมก็เลยเดินเข้าไป เมนูที่เธอสั่งผมจำได้ ปูอัดวาซาบิ ต่อมาผมก็ได้คิดอะไรเพราะว่าเธอมาเป็นลูกค้าตามปกติ ผมก็รับอาหารเดินไปเสิร์ฟตามปกติ ก็เห็นเธอยืนเต้นแล้วผมก็ยื่นอาหารให้เพราะว่าผมเข้าไปที่โต๊ะเธอไม่ได้เลยเพราะว่าลูกค้ายืนเต้นกันหมด ต่อมาตอนเลิกงาน
ผมไปเก็บโต๊ะเก็บขวดเบียร์ที่โต๊ะเธอ ผมได้ทำขวดเบียร์ล้ม เธอคงตกใจเพราะว่าเสียงมันดังมาก แล้วผมก็รีบขอโทษเธอ แล้วเธอก็ยื่นเงินทิพย์มาประมาณ 100 สักพักเธอได้ชวนผมคุยแล้วก็แลกเฟซ กัน สักพักผมก็ชวนไปกินที่หน้าร้านเพราะว่าหลานจะปิดแล้ว ผมก็เรียกเก็บของเสร็จผมก็รีบออกไปหาเธอที่หน้าร้านกับแก้ว 1 ใบ จริงๆแล้วผมไม่ใช่คนที่จะไปนั่งกับลูกค้าง่ายๆถูกชะตาด้วยมั้ง ผมเลยไป เขาก็ถามมาว่าทำงานตรงนี้มานานหรือยังผมก็บอกว่าประมาณ 3 เดือนได้จริงๆแล้วผมทำมาเป็นปีแล้ว ผมพยายาม สร้างกำแพงปิดบังความจริงทั้งหมด
เพื่อความปลอดภัยของผม สักพักเขาก็ชวนผมยกอย่างเดียวเลย จนผมรู้สึกว่าเริ่มจะเมาแล้ว แล้วเธอก็มาจูบที่ปากผมความรู้สึกจูบแรกริมฝีปากเธอมันนุ่มนวล เป็นจูบแรกของผมสักพัก
ผมก็เลยจะขอตัวกลับบ้าน แต่มีพี่คนนึงบอกว่ารอพี่ด้วยเดี๋ยวพี่กลับด้วยผมก็เลยนั่งรอ
ผมก็รอไปสักพักเขาก็คุยกันเรื่องว่าจะนอนไหนแล้วพี่คนนั้นที่ว่าจะกลับกับผมแกก็แนะนำที่พักที่พี่พักมันมีห้องพักอยู่ สักพักก็จะชวนกันไปกินข้าวต้มแต่วันนั้นร้านข้าวต้มดันปิดก็เลยไม่ได้กินผมก็เลยไปส่งพี่ที่พักเลย แต่ผมก็เมามากผมบอกว่าขอนอนกับเธอได้ไหมแต่คนละเตียงผมไม่ทำอะไรเธอหรอกผมมีความสุภาพบุรุษพอเธอก็เมามากด้วย แต่ผมก็ยังจำทุกอย่างได้ทั้งหมด
สักพักเธอก็ไล่ผมกลับไม่รู้สิเพราะว่าอะไร
ตอนนั้นผมเหมือนทอมมากใครๆก็บอกว่าผมเหมือนทอม จริงๆแล้วผมเป็นผู้ชาย ผมบอกว่าผมขอนอนสักแป๊บได้ไหมเดี๋ยวผมค่อยกลับตอนนี้ผมเมามากผมจะไม่ไหวแล้ว สักพักเธอก็หาของในกระเป๋าหาแว่นตาเธอหาไม่เจอ แล้วเธอก็เททุกอย่างในกระเป๋าทิ้งและแล้วเธอก็หลับ ผมเป็นคนเก็บของทั้งหมดใส่กระเป๋าให้เธอ เก็บของเสร็จอะไรเสร็จผมก็มานอนเล่นโทรศัพท์แล้วผมก็หลับไปตื่นมาอีกทีประมาณ 9:00 น ตื่นมาได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำมันดังผมก็เลยไปดูให้
อะไรที่ผมพอจะทำได้ผมก็ทำ เสียงมันคงดังมั้ง
ผมเดินออกจากห้องน้ำมาสักพักเธอก็ตื่น ผมก็เลยเอ่ยถามไปว่าตื่นแล้วหรอ จะกินอะไรหรือเปล่าเดี๋ยวผมจะออกไปซื้อให้เธอก็บอกว่าไม่เป็นไรไม่หิว แล้วผมก็เทน้ำ 1 แก้วให้เธอเพื่อ
จะได้ สดชื่นสด แล้วเธอก็ถามว่า ทำไมไม่ปลุกเธอมาอาบน้ำ ผมก็บอกไปว่าเห็นเธอหลับผมไม่อยากรบกวน แล้วเธอก็บอกผมไปอาบน้ำ
ผมบอกว่าอาบก่อนเลยเดี๋ยวค่อยอาบ เธอก็เดินไปอาบน้ำประมาณ 20 นาทีได้ ผมเดินออกไปดูดบุหรี่ที่หน้าโรงแรม กลับเข้ามาเขายังไม่เสร็จเลย
ผมก็นอนรอ เพื่อที่จะอาบน้ำต่อ เธอออกมาเสร็จผมก็ได้เข้าไปอาบน้ำต่อ อาบน้ำเสร็จอะไรเสร็จผมก็ขอตัวกลับบ้าน ตอนผมกลับบ้านฝนดันตกผมเลยไม่กลับผมว่าจะไปทำงานเลยเพราะว่าถึงเวลาทำงานแล้วได้ ตอนเลิกงาน ผมได้โทรไปหาเธอแล้วเธอก็บอกผมว่า คิดว่าจะไม่โทรมาแล้ว
คิดว่าจะทิ้งกันแล้ว แล้วเขาก็บอกว่าเกือบร้องไห้
ผมก็ได้ตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว อย่างน้อยก็มีคนคอยเป็นห่วงคอยรอ กำแพงที่จิตใจผมได้สร้างไว้
ค่อยๆพังทลายลงทุกวัน มีวันนึงที่เราทะเลาะกัน
เธอได้บล็อกผม ผมกลับมาเป็นห่วงเป็นใย
คิดถึงเธอ นี่สินะเขาเรียกว่าความรัก พอจะจริงจังทีไรใจก็พังทุกที จนผมไม่หวังอะไรจากเธอแล้ว และแล้วเธอก็มามาเที่ยวที่ร้านอีกที
กลับเป็นผมเองที่เข้าไปหาเธอก่อน เราได้คุยกันปรับความเข้าใจอะไรกันต่อมาเราก็คบกันจริงจัง
มีอยู่วันหนึ่งผมประสบอุบัติเหตุรถล้ม ก็มีแต่เธอนี่แหละที่เป็นกำลังใจมาตลอด และแล้ววันนึง
เราไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเลยแต่เธอเป็นคน
ขอบอกเลิก เพราะว่าทางบ้านผมกีดกันกับเธอ
ผมพยายามติดต่อเธอพยายามดึงเธอไว้พยายามไม่ให้เธอไปไหน ผมได้ปรับความเข้าใจกับทางบ้านของผมแล้ว ผมทำทุกวิถีทางไม่อยากเสียเธอไป และแล้วเธอก็กลับมาแต่เธอไม่เหมือนเดิม
ไม่ใช่คนเดิมที่เราเคยรู้จัก กลับมาแบบคบกันไม่มีสถานะคบกันเพื่อให้รู้แค่เราสองคน เราผิดเองแหละที่ไปดึงเขากลับมา ผมก็พยายามสานความสัมพันธ์ให้มันดีมากกว่าเดิมแต่ผมพยายามวิ่งตามเธอเธอกลับเหมือนหมีผม มาตลอดเวลา
ผมรักเธอมากช่วงเวลาที่เราคบกันมาผมให้อิสระเธอทุกอย่าง จะไปไหนก็แค่บอกก็แค่ขอ เธอเคยขอให้ผมเบาๆเรื่องบุหรี่ ผมกลับเลิกมันไปเลย ไม่รู้สิเพื่อคนที่เรารักผมคงจะทำได้ทุกอย่างจริงๆ มีเหตุการณ์เหตุการณ์นึงที่ทำให้เราไม่เข้าใจกันทะเลาะกัน ผมพยายามจะขอโทษทั้งๆที่ผมไม่ได้ผิด ผมคิดว่าการทะเลาะกันไม่มีอะไรดีขึ้นเลยแต่ก็ทำให้ผมได้รู้ว่าผมรักเขามากแค่ไหนเป็นห่วงเขามากแค่ไหนเขาเป็นยังไงบ้างกินข้าวหรือยัง สุดท้ายเธอกลับมาง้อผมซื้อเสื้อผ้าให้ผม ผมกลับเย็นชาใส่เธอไม่สนใจเธอทั้งๆที่เธอ ขับรถตากฝนเพื่อมาหาผม ผมพยายามจะขอโทษเธอน้อยใจผมไม่เห็นค่า ที่เขาทำลงไป อันนี้ผมยอมรับว่าผมผิดจริงๆ ไม่ได้ผมก็เครียดกลัวว่าจะเสียเธอไปอีกผมกลับมาดูดบุหรี่อีกรอบ ไม่รู้ว่าผมควรทำยังไง ผมเป็นคนที่ใช้คำขอโทษเปลืองมากที่ผมขอโทษผมเต็มใจขอโทษมาตลอดผมไม่อยากให้ทะเลาะกันไม่อยากให้แตกหักกัน
ผมอยากให้จบที่ผมคนเดียวไม่ว่าผมจะถูกหรือจะผิด และแล้วก็ถึงตอนความสัมพันธ์เราเริ่มที่จะห่างกัน รู้สึกได้ ถามคำตอบคำผมไม่โทรไปเธอก็ไม่โทรมารู้สึกได้เลยถ้าผมปล่อยมือเธอไปเธอไม่หันหลังกลับมาแน่นอนทำให้ผมได้รู้ว่าเธอไม่มีแค่ผมแค่คนเดียว เธอจำได้ไหมเธอไม่สัญญาอะไรกับเขาไว้ เธอสัญญาไว้ว่าเธอจะไม่มีคนอื่นและเค้าก็จะไม่มีคนอื่น สุดท้ายผม กลับเป็นคนที่ถูกสวมเขาถูกหักหลังมาตลอด
ผมยอมทิ้งทุกอย่างมาร่วมหัวจมท้ายกับเธอ
ผมรู้ทั้งรู้ว่าเธอมีคนอื่นผมยอมเป็นหูปิดตา
ไม่รู้ไม่เห็น ผมคิดว่าเขาไปมีคนอื่น ที่ไหนได้กลับเป็นผมซะเองที่เป็นคนอื่น ผมยอมเค้าได้ทุกอย่าง ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเหมือนผมตายทั้งเป็น
ความคิดถึงบนความทรมาน แบบนี้มันโคตรเจ็บ
ถ้ารู้แบบนี้ตั้งแต่แรกไม่เอาใจลงไปเล่นเลยสักนิด จึงทำให้ผมได้รู้ว่าการรักใครสักคนนึงมันเจ็บขนาดนี้มันทรมานขนาดนี้พูดจะไม่รักใครเลยผมรู้แหละว่าเธอรำคาญผม ถ้าเธอได้อ่านถ้าเธอได้ดูผมเป็นห่วงผมรักตั้งแต่ไม่มีเธอผมเกือบจะเป็นบ้าแต่กินไม่ได้นอนไม่หลับไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรสักอย่างผมเป็นห่วงนะขอให้เธอไปเติบโตเจอคนที่ดีกว่าไปรักคนที่ดีกว่าไม่ต้องเป็นห่วงผมถ้าสมมุติว่าเราไม่เจอกันตั้งแต่แรกคงจะดีกว่านี้ เป็นกำลังใจให้นะถ้าคนใหม่เขาไม่ดี
หันหลังมายังเจอเราอยู่นะเราจะอยู่ที่เดิมตลอด
เราไม่ได้หายไปไหนขอดูเธอจากไกลๆในที่ของเรา เราจะไม่ทักไปให้เธอรำคาญอีกขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างมีความสุขที่ให้ผม นี่คือข้อความสุดท้ายถ้าผมตายไป ให้ทุกคนจำไว้ว่าการตายของผมไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลยผมแค่เบื่อชีวิตที่เป็นอยู่เบื่ออะไรหลายๆอย่างเบื่อการผิดหวังไม่อยากเป็นภาระไม่อยากเป็นตัวถ่วง
สุดท้ายแล้วขอบทุกคนคุณที่เข้ามาอ่าน
ผมคิดว่าจะไม่มีใครมาอ่านหรอก
19/8/67 01:57 วันที่
เราจบกัน
รักแท้ไม่มีอยู่จริง
ผมทำงานอยู่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
วันนั้นผมทำงานตามปกติ แล้วผมออกมาดูดบุหรี่
สักพักมีผู้หญิงคนนึง ออกมาคุยโทรศัพท์ เห็นผู้หญิงคนนั้นคุยโทรศัพท์กับเพื่อนว่าไม่ได้อยู่ร้านอาหารผมแอบไปมองผู้หญิงคนนั้นด้วยความที่สงสัยอยู่ร้านอาหารแต่บอกว่าไม่ได้อยู่ร้านอาหาร สักพักผู้หญิงคนนั้นก็มองมาที่ผม
มองมาหลายทีมาก เกิดความรู้สึกกลัว
แล้วผมก็เดินหนีไปทำงานตามปกติแล้วสักพักเธอก็เรียกว่าจะสั่งอาหาร ผมก็เลยเดินเข้าไป เมนูที่เธอสั่งผมจำได้ ปูอัดวาซาบิ ต่อมาผมก็ได้คิดอะไรเพราะว่าเธอมาเป็นลูกค้าตามปกติ ผมก็รับอาหารเดินไปเสิร์ฟตามปกติ ก็เห็นเธอยืนเต้นแล้วผมก็ยื่นอาหารให้เพราะว่าผมเข้าไปที่โต๊ะเธอไม่ได้เลยเพราะว่าลูกค้ายืนเต้นกันหมด ต่อมาตอนเลิกงาน
ผมไปเก็บโต๊ะเก็บขวดเบียร์ที่โต๊ะเธอ ผมได้ทำขวดเบียร์ล้ม เธอคงตกใจเพราะว่าเสียงมันดังมาก แล้วผมก็รีบขอโทษเธอ แล้วเธอก็ยื่นเงินทิพย์มาประมาณ 100 สักพักเธอได้ชวนผมคุยแล้วก็แลกเฟซ กัน สักพักผมก็ชวนไปกินที่หน้าร้านเพราะว่าหลานจะปิดแล้ว ผมก็เรียกเก็บของเสร็จผมก็รีบออกไปหาเธอที่หน้าร้านกับแก้ว 1 ใบ จริงๆแล้วผมไม่ใช่คนที่จะไปนั่งกับลูกค้าง่ายๆถูกชะตาด้วยมั้ง ผมเลยไป เขาก็ถามมาว่าทำงานตรงนี้มานานหรือยังผมก็บอกว่าประมาณ 3 เดือนได้จริงๆแล้วผมทำมาเป็นปีแล้ว ผมพยายาม สร้างกำแพงปิดบังความจริงทั้งหมด
เพื่อความปลอดภัยของผม สักพักเขาก็ชวนผมยกอย่างเดียวเลย จนผมรู้สึกว่าเริ่มจะเมาแล้ว แล้วเธอก็มาจูบที่ปากผมความรู้สึกจูบแรกริมฝีปากเธอมันนุ่มนวล เป็นจูบแรกของผมสักพัก
ผมก็เลยจะขอตัวกลับบ้าน แต่มีพี่คนนึงบอกว่ารอพี่ด้วยเดี๋ยวพี่กลับด้วยผมก็เลยนั่งรอ
ผมก็รอไปสักพักเขาก็คุยกันเรื่องว่าจะนอนไหนแล้วพี่คนนั้นที่ว่าจะกลับกับผมแกก็แนะนำที่พักที่พี่พักมันมีห้องพักอยู่ สักพักก็จะชวนกันไปกินข้าวต้มแต่วันนั้นร้านข้าวต้มดันปิดก็เลยไม่ได้กินผมก็เลยไปส่งพี่ที่พักเลย แต่ผมก็เมามากผมบอกว่าขอนอนกับเธอได้ไหมแต่คนละเตียงผมไม่ทำอะไรเธอหรอกผมมีความสุภาพบุรุษพอเธอก็เมามากด้วย แต่ผมก็ยังจำทุกอย่างได้ทั้งหมด
สักพักเธอก็ไล่ผมกลับไม่รู้สิเพราะว่าอะไร
ตอนนั้นผมเหมือนทอมมากใครๆก็บอกว่าผมเหมือนทอม จริงๆแล้วผมเป็นผู้ชาย ผมบอกว่าผมขอนอนสักแป๊บได้ไหมเดี๋ยวผมค่อยกลับตอนนี้ผมเมามากผมจะไม่ไหวแล้ว สักพักเธอก็หาของในกระเป๋าหาแว่นตาเธอหาไม่เจอ แล้วเธอก็เททุกอย่างในกระเป๋าทิ้งและแล้วเธอก็หลับ ผมเป็นคนเก็บของทั้งหมดใส่กระเป๋าให้เธอ เก็บของเสร็จอะไรเสร็จผมก็มานอนเล่นโทรศัพท์แล้วผมก็หลับไปตื่นมาอีกทีประมาณ 9:00 น ตื่นมาได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำมันดังผมก็เลยไปดูให้
อะไรที่ผมพอจะทำได้ผมก็ทำ เสียงมันคงดังมั้ง
ผมเดินออกจากห้องน้ำมาสักพักเธอก็ตื่น ผมก็เลยเอ่ยถามไปว่าตื่นแล้วหรอ จะกินอะไรหรือเปล่าเดี๋ยวผมจะออกไปซื้อให้เธอก็บอกว่าไม่เป็นไรไม่หิว แล้วผมก็เทน้ำ 1 แก้วให้เธอเพื่อ
จะได้ สดชื่นสด แล้วเธอก็ถามว่า ทำไมไม่ปลุกเธอมาอาบน้ำ ผมก็บอกไปว่าเห็นเธอหลับผมไม่อยากรบกวน แล้วเธอก็บอกผมไปอาบน้ำ
ผมบอกว่าอาบก่อนเลยเดี๋ยวค่อยอาบ เธอก็เดินไปอาบน้ำประมาณ 20 นาทีได้ ผมเดินออกไปดูดบุหรี่ที่หน้าโรงแรม กลับเข้ามาเขายังไม่เสร็จเลย
ผมก็นอนรอ เพื่อที่จะอาบน้ำต่อ เธอออกมาเสร็จผมก็ได้เข้าไปอาบน้ำต่อ อาบน้ำเสร็จอะไรเสร็จผมก็ขอตัวกลับบ้าน ตอนผมกลับบ้านฝนดันตกผมเลยไม่กลับผมว่าจะไปทำงานเลยเพราะว่าถึงเวลาทำงานแล้วได้ ตอนเลิกงาน ผมได้โทรไปหาเธอแล้วเธอก็บอกผมว่า คิดว่าจะไม่โทรมาแล้ว
คิดว่าจะทิ้งกันแล้ว แล้วเขาก็บอกว่าเกือบร้องไห้
ผมก็ได้ตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว อย่างน้อยก็มีคนคอยเป็นห่วงคอยรอ กำแพงที่จิตใจผมได้สร้างไว้
ค่อยๆพังทลายลงทุกวัน มีวันนึงที่เราทะเลาะกัน
เธอได้บล็อกผม ผมกลับมาเป็นห่วงเป็นใย
คิดถึงเธอ นี่สินะเขาเรียกว่าความรัก พอจะจริงจังทีไรใจก็พังทุกที จนผมไม่หวังอะไรจากเธอแล้ว และแล้วเธอก็มามาเที่ยวที่ร้านอีกที
กลับเป็นผมเองที่เข้าไปหาเธอก่อน เราได้คุยกันปรับความเข้าใจอะไรกันต่อมาเราก็คบกันจริงจัง
มีอยู่วันหนึ่งผมประสบอุบัติเหตุรถล้ม ก็มีแต่เธอนี่แหละที่เป็นกำลังใจมาตลอด และแล้ววันนึง
เราไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเลยแต่เธอเป็นคน
ขอบอกเลิก เพราะว่าทางบ้านผมกีดกันกับเธอ
ผมพยายามติดต่อเธอพยายามดึงเธอไว้พยายามไม่ให้เธอไปไหน ผมได้ปรับความเข้าใจกับทางบ้านของผมแล้ว ผมทำทุกวิถีทางไม่อยากเสียเธอไป และแล้วเธอก็กลับมาแต่เธอไม่เหมือนเดิม
ไม่ใช่คนเดิมที่เราเคยรู้จัก กลับมาแบบคบกันไม่มีสถานะคบกันเพื่อให้รู้แค่เราสองคน เราผิดเองแหละที่ไปดึงเขากลับมา ผมก็พยายามสานความสัมพันธ์ให้มันดีมากกว่าเดิมแต่ผมพยายามวิ่งตามเธอเธอกลับเหมือนหมีผม มาตลอดเวลา
ผมรักเธอมากช่วงเวลาที่เราคบกันมาผมให้อิสระเธอทุกอย่าง จะไปไหนก็แค่บอกก็แค่ขอ เธอเคยขอให้ผมเบาๆเรื่องบุหรี่ ผมกลับเลิกมันไปเลย ไม่รู้สิเพื่อคนที่เรารักผมคงจะทำได้ทุกอย่างจริงๆ มีเหตุการณ์เหตุการณ์นึงที่ทำให้เราไม่เข้าใจกันทะเลาะกัน ผมพยายามจะขอโทษทั้งๆที่ผมไม่ได้ผิด ผมคิดว่าการทะเลาะกันไม่มีอะไรดีขึ้นเลยแต่ก็ทำให้ผมได้รู้ว่าผมรักเขามากแค่ไหนเป็นห่วงเขามากแค่ไหนเขาเป็นยังไงบ้างกินข้าวหรือยัง สุดท้ายเธอกลับมาง้อผมซื้อเสื้อผ้าให้ผม ผมกลับเย็นชาใส่เธอไม่สนใจเธอทั้งๆที่เธอ ขับรถตากฝนเพื่อมาหาผม ผมพยายามจะขอโทษเธอน้อยใจผมไม่เห็นค่า ที่เขาทำลงไป อันนี้ผมยอมรับว่าผมผิดจริงๆ ไม่ได้ผมก็เครียดกลัวว่าจะเสียเธอไปอีกผมกลับมาดูดบุหรี่อีกรอบ ไม่รู้ว่าผมควรทำยังไง ผมเป็นคนที่ใช้คำขอโทษเปลืองมากที่ผมขอโทษผมเต็มใจขอโทษมาตลอดผมไม่อยากให้ทะเลาะกันไม่อยากให้แตกหักกัน
ผมอยากให้จบที่ผมคนเดียวไม่ว่าผมจะถูกหรือจะผิด และแล้วก็ถึงตอนความสัมพันธ์เราเริ่มที่จะห่างกัน รู้สึกได้ ถามคำตอบคำผมไม่โทรไปเธอก็ไม่โทรมารู้สึกได้เลยถ้าผมปล่อยมือเธอไปเธอไม่หันหลังกลับมาแน่นอนทำให้ผมได้รู้ว่าเธอไม่มีแค่ผมแค่คนเดียว เธอจำได้ไหมเธอไม่สัญญาอะไรกับเขาไว้ เธอสัญญาไว้ว่าเธอจะไม่มีคนอื่นและเค้าก็จะไม่มีคนอื่น สุดท้ายผม กลับเป็นคนที่ถูกสวมเขาถูกหักหลังมาตลอด
ผมยอมทิ้งทุกอย่างมาร่วมหัวจมท้ายกับเธอ
ผมรู้ทั้งรู้ว่าเธอมีคนอื่นผมยอมเป็นหูปิดตา
ไม่รู้ไม่เห็น ผมคิดว่าเขาไปมีคนอื่น ที่ไหนได้กลับเป็นผมซะเองที่เป็นคนอื่น ผมยอมเค้าได้ทุกอย่าง ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเหมือนผมตายทั้งเป็น
ความคิดถึงบนความทรมาน แบบนี้มันโคตรเจ็บ
ถ้ารู้แบบนี้ตั้งแต่แรกไม่เอาใจลงไปเล่นเลยสักนิด จึงทำให้ผมได้รู้ว่าการรักใครสักคนนึงมันเจ็บขนาดนี้มันทรมานขนาดนี้พูดจะไม่รักใครเลยผมรู้แหละว่าเธอรำคาญผม ถ้าเธอได้อ่านถ้าเธอได้ดูผมเป็นห่วงผมรักตั้งแต่ไม่มีเธอผมเกือบจะเป็นบ้าแต่กินไม่ได้นอนไม่หลับไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรสักอย่างผมเป็นห่วงนะขอให้เธอไปเติบโตเจอคนที่ดีกว่าไปรักคนที่ดีกว่าไม่ต้องเป็นห่วงผมถ้าสมมุติว่าเราไม่เจอกันตั้งแต่แรกคงจะดีกว่านี้ เป็นกำลังใจให้นะถ้าคนใหม่เขาไม่ดี
หันหลังมายังเจอเราอยู่นะเราจะอยู่ที่เดิมตลอด
เราไม่ได้หายไปไหนขอดูเธอจากไกลๆในที่ของเรา เราจะไม่ทักไปให้เธอรำคาญอีกขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างมีความสุขที่ให้ผม นี่คือข้อความสุดท้ายถ้าผมตายไป ให้ทุกคนจำไว้ว่าการตายของผมไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลยผมแค่เบื่อชีวิตที่เป็นอยู่เบื่ออะไรหลายๆอย่างเบื่อการผิดหวังไม่อยากเป็นภาระไม่อยากเป็นตัวถ่วง
สุดท้ายแล้วขอบทุกคนคุณที่เข้ามาอ่าน
ผมคิดว่าจะไม่มีใครมาอ่านหรอก
19/8/67 01:57 วันที่
เราจบกัน