เรื่องมันมีอยู่ว่าหนูไปฝึกตัดเย็บที่หมู่บ้านใกล้เคียงนะคะแล้วพี่เจ้าของที่หนูไปเย็บอ่ะค่ะ เขาไปเจอเหมือน พ่อแม่ของสามีเก่าแต่เลิกไปแล้วนะคะ แต่พี่คนที่เจ้าของร้านก็ยังไปเที่ยวหาเยี่ยมเยียนอะไรอยู่นะคะ ที่บ้านนะคะก็จะมีคุณตาคุณยายเพียง 2 คน เขาอยู่กันสองคน อายุก็ 70 80 กันแล้วนะคะทั้ง 2 ท่าน แล้วทีนี้ลูกหลานเขามีประมาณ 7-8 คนอันนี้พี่พี่เจ้าของร้านบอกนะคะ แต่ไม่มีลูกหรือหลาน คอยดูแลตากับยายเลย เพราะโทรไปก็ไม่รับสาย เวลาตากับยายไม่สบายก็ไม่มีคนพาไปโรงพยาบาล จนตอนนี้ตานะคะขาบวม เดินไม่ได้ แล้วก็ยายนะคะ ตัวสั่น แต่ก็ยังหากับข้าวทำกับข้าวมาให้ตากิน เมื่ออาทิตย์ก่อนไปอยู่กับลูกสาว 2 อาทิตย์ คุณ คุณยายบอกว่าให้พา ไปหาหมอหน่อยแต่ลูกสาวตอบว่าไม่ว่าง ก็เลยจ้างคนอื่นพาไปคลินิกแทน พ่อกลับมายายก็คิดถึงหลานๆและได้ไปโทรหาหลานให้มาเยี่ยมหน่อย แต่พอโทรไปหลานตอบกลับมาว่าเดี๋ยวตอนเลิกเรียนแล้วจะมาหา พอผ่านไป 4-5 วันหลานก็ไม่มายายก็เลยตัดสินใจ กลับมาบ้าน เพราะว่าบ้านของยายอยู่ฝั่งท่าขี้เหล็กนะคะ แล้วทีนี้พี่ พี่ที่ร้านเอาข้าวไปให้ตากับยาย พี่เขาถึงกับร้องไห้เพราะว่าไม่มีลูกหลานคนไหนมาดูแลแกเลย มี ลูกตั้ง 7-8 คนแต่ไม่มีใครมาดูแลเลยสักคน ลูกแต่ละคนของแกไม่ใช่ว่าจนนะคะก็คือบางคนก็คือรวยไปเลยแต่แบบแม่กับพ่อแค่ 2 คนแต่เขาไม่มีปัญญาดูแล บางคนมีบ้านเป็น 2-3 หลังก็อย่างนี้อ่ะค่ะ พอ หนูได้ฟังเรื่องนี้แล้วหนูก็คิดว่าเออ เรื่องจริงยิ่งกว่าในละครนะ