เรื่องของผมมันเริ่มจาก ผมคบกับแฟนมา4ปีครับ กับคนนี้ ผมเริ่มอะไรหลายๆอย่างมาด้วยกัน และเป็นคนที่ผมตั้งใจจะให้เป็นคนสุดท้าย ผมมั่นใจ และวางไว้อย่างนั้น มาตลอด เพราะฉะนั้นผมสามารถให้เค้าได้ทุกอย่าง เราย้ายมาอยู่ด้วยกันคับ
ผมคิดว่า ผมอยากจะทำเรื่องดีๆให้ อยากเป็นคนรักที่ดี ผมเคยไม่ดีตอนสมัยเรียน แล้วก็รู้ว่ามันเป็นยังไง ทำให้ผู้หญิงที่เค้ารักเราร้องไห้ อารมรุนแรงแล้วก็gaslight แต่ตอนนั้นก็มีคุยหลายคนจริงๆ
พอรู้ว่าไม่ดี ผมเปลี่ยนตัวเอง พอมาเจอคนนี้ เลยคิดจะทำดีๆคับ เราคบกันมา4ปี ปีที่สามผมจับได้ว่าเค้านอกใจ แต่ผมคิดว่าเป็นเรื่องของวัย ถ้าจะคบกันยาวๆอีกสิบยี่สิบปี เรื่องนี้จะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่จริงๆ กับผู้ชายคนนี้ก็คาราคาซังอยู่ พักนึงเหมือนกันคับ
พอหมดผู้ชายคนนี้ อีกครั้งนึง ผมจับได้ว่าเค้ามีคุยกับอีกคน คนนี้เป็นแฟนเก่าสมัยเรียน เราเลยทะเลาะกัน เค้าบอกว่าเป็นเพราะผม ทำไมดี เรื่องไม่ดีผมทำจริงคับ เอาเงินไปลงทุนเป็นหนี้เป็นสิน แต่คิดว่าเคลียได้อาจจะสองสามเดือน แบบไม่ได้ลำบาก และสองสามวันหลังจากนั้น เค้าขอให้ผมออกไปจากที่ๆ
สร้างมาด้วยกัน ทะเลาะกันอยู่พัก ผมตัดสินใจออกมา เพราะเค้าจะต้องเอาคนนั้นเข้ามาแล้ว และผมคิดว่าผมคงไม่ได้กลับมาแล้ว ถึงจะเป็นที่เดียวที่เรียกว่าบ้าน ผมออกมาโดยเอาแค่เสื้อผ้าออกมาเท่านั้น ของในห้องที่ซื้อด้วยกัน ผมเก็บไว้ให้เค้าใช้ (ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นเงินผม เพราะเงินเดือนผมมากกว่า)
 
หลังจากออกมา ผมก็ใช้ชีวิตปกติ มาเช่าห้องอยู่ ทำงาน กลับบ้านทำงาน วนอยู่อย่างนี้ ใจมันยังรักครับ แต่ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะไม่กลับไปอีก ยังเป็นห่วงนะครับ ประมาณสามเดือน ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้ใช้ชีวิตเลย ผมอยากมีใครสักคน แค่ใครสักคนที่จะพอรู้ว่าผมมีตัวตนตรงนี้ ท้าวความก่อนว่าผมตัดขาดจากครอบครัว แล้วก็มีออกห่างจากเพื่อนตั้งแต่คนที่1  ผมเริ่มมองหาครับ ผมเจอคนนึง คุยกัน แล้วผมค่อนข้างคลิ๊กกลับ Logic ความคิดเค้า humor ผมคิดว่า ค่อนข้างโอเคร เป็นอะไรที่ค่อนข้างดี เราคุยกัน เจอกันหลังเริ่มงาน เสาอาทิต ไปเที่ยวต่างจังหวัดเป็นอย่างนี้ประมาณ 4-5 เดือนครับ จนมาเดือนนี้ เค้าให้เหตุผลว่าไปด้วยกันไม่ได้หรอก พอซักไปซักมา ก็ได้รู้ว่าแฟนเก่าเค้ากลับมา จริงๆ เค้าบอกเลิกแล้ว แต่ผู้ชายไม่รับ และระหว่างตอนที่คบกันก็มี deep talk ในเรื่องนี้กันบ้าง ทำให้ผมรู้ว่าเค้าเป็นยังไง ประมาณ gaslight ครับ แต่เค้าอยู่ด้วยแล้วมีความสุข ในระยะเวลาที่คุยกับผม เค้าบอกว่าแฟนเค้าก็ไม่ทักไม่โทรมา เดือนละครั้งสองครั้งและก็บอกเลิกมาตลอด จริงๆ ถ้าได้อยู่ในชีวิตไปเรื่อยๆก็คงดี ผมเป็นห่วงเค้านะคนนี้ อาจจะยังไม่ได้รักขนาดนั้น แต่มันมีความcare มีความรู้สึกเหมือนกันครับ

สุดท้าย ตอนนี้ ผมกลับมาอยู่คนเดียว แต่ที่ผมอยากถามเลยคือ หรือมันเป็นที่ผม บุคลิกภาพ หรืออะไรสักอย่างในตัวผม มันไม่น่าดึงดูดหรือยังไง ไม่ว่าผมจะเริ่มกับใคร ผมจะตัดเรื่องผู้หญิงอย่างแรกเลย จะไม่มีใคร เข้ามาแทรกได้ เพราะผมจะไม่เปิดโอกาสให้เรื่องเหล่านั้นเกิดขึ้น และก็ไม่มองใครดีกว่าแฟนตัวเอง แล้วก็เรื่องเวลา ไม่ต้องห่วงเลยเพราะผมจะให้กับคนนั้นๆเต็มที่ ที่ผมได้รับคอมเม้นมาคือ ตามใจไป แต่เรื่องตามใจ ผมแค่รู้สึกว่า เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆที่คนรักจะทำให้กัน ถ้าให้ได้ไม่ใช่เรื่องแย่เรื่องผิดอะไรก็ควรให้

หรือผมควรจะเป็นคนที่ gaslight แบบ alpha-male เพื่อควบคุมคน คือผมไม่มีความคิดอย่างนั้นเลย เพราะการที่คนสองคน มาอยู่ด้วยกัน มันควรblend เข้าหากัน ไม่มีใครมีอำนาจเหนือใคร รับฟัง หรือจริงๆบางคนต้องการถูกควบคุมคับ การควบคุมโดยไม่ต้องมีเหตุผล 

ตอนนี้คือไม่รู้แล้วว่า ต้องดีหรือเลว เพราะตอนเลวสมัยมหาลัยมันมีคนสนใจเราเยอะกว่า แต่พอดีกับแค่คนๆเดียว ที่อยากทำดีด้วย และก็ทำดีแล้วด้วย ยังไม่มีใครอยากอยู่กับเราเลย (เป็นคนดี แล้วมันไม่มีใครรร)