3 สิงหาคม 2567
ตอนนี้เวลา 22:23 น. ตอนนี้ลูกหลับหมดแล้ว ณ วันนี้ฉันมีลูกชายสองคนแล้วนะ
ฉันมีครอบครัวเหมือนตอนที่เล่น พ่อ แม่ ลูก ตอนเด็กๆเลยละ น่าขำดีเหมือนกันที่เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้ฉันอายุ 30 ปี แล้ว แต่ก็ยังชอบระบายความในใจไว้ที่ไหนสักแห่งเหมือนกับสมัยวัยรุ่นไม่มีผิด แต่สิ่งที่ระบายออกมานั้นต่างไปจากวัยหนุ่มสาวโดยสิ้นเชิง ในวัยเด็กสิ่งที่ระบายออกมามักเป็นเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้นสะส่วนใหญ่ หรือเป็นเรื่องที่ตั้งใจและใฝ่ฝันว่าจะทำมันให้ได้ รวมไปถึงรสชาติความรักในวัยรุ่นที่เจอในแต่ละวัน ผิดกับในตอนนี้ สิ่งที่มักระบายลงที่ไหนสักที่ มันกับเป็นรสชาติชีวิต รสชาติของการโตขึ้นเป้นผู้ใหญ่ที่ต้องใช้ความอดทนอดกลั่นมากมายเหลือเกิน หากในตอนนี้ฉันเขียนไดอารี่ส่งให้ตัวเองในช่วงวัยรุ่นได้ สิ่งแรกที่ฉันจะบอกตัวเองคงจะพูดว่า “รสชาติของการเป็นผู้ใหญ่ มันไม่สนุกเป็นที่คิดหรอกไอ้มอส หากรู้ว่าโตขึ้นจะต้องเจอกับอะไรบ้าง เชื่อกูเถอะ จะอยากเป็นเด็กไปตลอดกาล”
และที่อยากจะบอกอีกก็คงจะเป็นคำเตือน และวิธีรับมือกับปัญหาที่จะต้องเจอแน่ๆ บอกว่าต้องทำยังให้ผ่านปัญหาเหล่านั้นไปได้ไวที่สุด แน่นอนว่าต้องบอกตรงๆเลยว่าไม่มีทางลัดอยู่บนเส้นทางนี้แน่นอน มีแต่สิ่งที่ต้องก้าวผ่านมันไปให้ได้เท่านั้น และที่สำคัญที่สุดที่กูจะบอกนะมอส ไม่ต้องมัวนั่งเสียดายอดีตที่มันไม่ได้ดั่งใจ ไม่ต้องโทษคนอื่นที่ไม่ได้ดั่งใจ เปลี่ยนอดีตไม่ได้ เปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ ต้องเริ่มจากตัวเอง ปัจจุบันของจะกำหนดอนาคตเอง.
รสชาติของการเป็นผู้ใหญ่ ไม่หวานเหมือนฝันในวัยเด็ก
ตอนนี้เวลา 22:23 น. ตอนนี้ลูกหลับหมดแล้ว ณ วันนี้ฉันมีลูกชายสองคนแล้วนะ
ฉันมีครอบครัวเหมือนตอนที่เล่น พ่อ แม่ ลูก ตอนเด็กๆเลยละ น่าขำดีเหมือนกันที่เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้ฉันอายุ 30 ปี แล้ว แต่ก็ยังชอบระบายความในใจไว้ที่ไหนสักแห่งเหมือนกับสมัยวัยรุ่นไม่มีผิด แต่สิ่งที่ระบายออกมานั้นต่างไปจากวัยหนุ่มสาวโดยสิ้นเชิง ในวัยเด็กสิ่งที่ระบายออกมามักเป็นเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้นสะส่วนใหญ่ หรือเป็นเรื่องที่ตั้งใจและใฝ่ฝันว่าจะทำมันให้ได้ รวมไปถึงรสชาติความรักในวัยรุ่นที่เจอในแต่ละวัน ผิดกับในตอนนี้ สิ่งที่มักระบายลงที่ไหนสักที่ มันกับเป็นรสชาติชีวิต รสชาติของการโตขึ้นเป้นผู้ใหญ่ที่ต้องใช้ความอดทนอดกลั่นมากมายเหลือเกิน หากในตอนนี้ฉันเขียนไดอารี่ส่งให้ตัวเองในช่วงวัยรุ่นได้ สิ่งแรกที่ฉันจะบอกตัวเองคงจะพูดว่า “รสชาติของการเป็นผู้ใหญ่ มันไม่สนุกเป็นที่คิดหรอกไอ้มอส หากรู้ว่าโตขึ้นจะต้องเจอกับอะไรบ้าง เชื่อกูเถอะ จะอยากเป็นเด็กไปตลอดกาล”
และที่อยากจะบอกอีกก็คงจะเป็นคำเตือน และวิธีรับมือกับปัญหาที่จะต้องเจอแน่ๆ บอกว่าต้องทำยังให้ผ่านปัญหาเหล่านั้นไปได้ไวที่สุด แน่นอนว่าต้องบอกตรงๆเลยว่าไม่มีทางลัดอยู่บนเส้นทางนี้แน่นอน มีแต่สิ่งที่ต้องก้าวผ่านมันไปให้ได้เท่านั้น และที่สำคัญที่สุดที่กูจะบอกนะมอส ไม่ต้องมัวนั่งเสียดายอดีตที่มันไม่ได้ดั่งใจ ไม่ต้องโทษคนอื่นที่ไม่ได้ดั่งใจ เปลี่ยนอดีตไม่ได้ เปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ ต้องเริ่มจากตัวเอง ปัจจุบันของจะกำหนดอนาคตเอง.