ผมมีไรจะมาเล่าให้ฟังครับ วันนี้เป็นวันเกิดผม เป็นวันที่น่าเบื่อทุกๆปี เมื่อก่อนเวลาพ่อกับแม่บอกHBDเราน้ำตาไหลตลอดเลย เพราะมันเป็นวันเกิดที่พ่อแม่จะติดต่อมา ตั้งแต่เด็ก วันเกิดเรา เราตะร้องไห้กับคำอวยพรตลอด ตั้งแต่เราอายุ21-25มา แม้แต่คำอวยพรที่เราอยากได้ยินที่คำอวยพรที่ทำให้เราน้ำตาไหลมันไม่มีอีกแล้ว มันมีแต่สุขสันต์วันเกิด แค่คำนี้เท่านั้นจากพ่อแม่ มันไม่มีคำอวยพรอะไรเลย แต่ต่างจากพี่สาวเรานะ พี่สาวเราแม่ทั้งทำคลิปรูปภาพละคำอวยพรให้พี่สาวเราทุกๆครั้งทุกปี ตั้งแต่เด็กไม่เคยได้ของขวัญจากพ่อแม่แบบคนอื่นเขาบ้าง พี่สาวเราได้ตลอด เราไม่ได้อยากได้ของขวัญวันเกิดเลย เราอยากได้ยินคำอวยพรที่พ่อแม่โทรมาบอกแบบตอนเด็กแค่นั้น ตอนเด็กพ่อกับแม่ก็ไม่ได้เลี้ยงเรากับพี่สาวเรา พ่อแม่จ้างคนเลี้ยงที่ผมกับพี่สาวผมเรียกว่ายาย พอผมอายุ12พี่สาวผมอายุ13 พ่อแม่ก็เอาพี่สาวผมไปอยู่ด้วยแต่ไม่เอาผมไปอยู่ ผมอยากได้ความรักจากพ่อแม่บ้าง อยากได้ความอบอุ่นแบบครอบครัวคนอื่นบ้าง ผมคิดมาตั้งแต่ผมเด็กเลยว่าทำไมเรามันแตกต่างจากคนอื่น ผมอายุ25เต็มก็วันนี้ 01-08-2024 ผมก็ยังยากได้ความรักละความอบอุ่นจากพ่อแม่อยู่นะครับ ผมอยู่ตัวคนเดียวเลี้ยงตัวเองมาตลอดเลย ผมเหนื่อย ผมอยากให้พ่อแม่ที่คอยบอกคอยซัพพอร์ตเราแบบคนอื่นบ้าง ผมเคยคิดว่าทำไมผมต้องเกิดมาด้วย เกิดมาแล้วไม่ได้ความรัละความอบอุ่นจากครอบครัวเลย ผมเคยคิดจะทำร้ายตัวเองปิดชีวิตตัวเองมาตลอดแต่ก็มีเพื่อนเข้ามาเห็นเข้ามาห้ามตลอด ผมเหนื่อยมากจริงๆ ขนาดผมเข้ารพ.เมื่อ4-5เดือน อาการหนักเพราะไส้ติ่งแตก พ่อแม่ยังไม่สนใจสักนิด ผมเหนื่อยมากจริงๆ เหนื่อยที่จะใช้ชีวิตจริงๆ เหนื่อยที่สุดเลย ผมไม่รู้ว่าผมเป็นซึมเศร้ารึป่าวผมก็ไม่แน่ใจผมไม่เคนไปพบหมอถ้าเวลาเหนื่อยหรือท้ออะไรสักอย่างละอยู่คนเดียวความคืดมันดิ่งไปหมด คิดจะทำร้ายตัวเองละปิดชีวิตตัวเองทุกครั้ง