การโกหกเพื่อให้คนที่เรารักสบายใจดูเป็นคําพูดที่ฟังดูดีจัง เเต่ในอีกมุมหลายคนก็มองว่ามันคือความเห็นเเก่ตัว คนอื่นคิดเห็นยังไงบ้างคะ
เราอายุ 26 ปีเเล้ว เเต่ไม่สามารถเปิดใจหรือบอกอะไรตรงๆกับครอบครัวได้เลย พอจะเริ่มหยั่งเชิงเปิดประเด็นคุยก็จะโดนดักทางตลอด ครอบครัวเรามีมุมมองความคิดที่ชัดเจนมากๆ ว่าอะไรรับได้หรือรับไม่ได้จนเราไม่กล้าที่จะพูดเลยค่ะ เราเลยเลือกที่จะไม่บอกไม่ขออะไรเลย เริ่มจากโกหกเรื่องเล็กๆน้อยๆจนบานปลาย เริ่มจากเรามีเเฟนที่ปัจจุบันคบกันมา 9 ปี เเต่ที่บ้านไม่อยากให้มีจากตอนเเรกที่บอกว่าเรียนจบค่อยมี ก็ลามไปทํางานก่อนค่อยมี จนตอนนี้เราทํางานเเล้วก็บอกมั่นคงก่อนค่อยมี คือบ้านเราออกไปทางไม่สนับสนุนให้เเต่งงานมีครอบครัวเลยค่ะ ไม่ได้ห้ามเเบบจริงจังเเต่ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากให้เรามีภาระ หรือเจอคู่ชีวิตที่ไม่ดี ในขณะที่ครอบครัวเเฟนเราดีกับเรามากๆ มีมุมมองความคิดต่างจากทางบ้านเราสุดๆ ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตอยู่กับเเฟนมาตลอด เเต่ต้องโกหกที่บ้านว่าอยู่คนเดียว เพราะถ้าเค้ารับรู้ว่าอยู่ด้วยกัน ไม่มีทางรับได้เเน่นอนค่ะ ที่ผ่านมาเราพยายามเข้าใจความรัก ความเป็นห่วงของครอบครัวมาตลอด เเคร์ความรู้สึกเขาเลยพยายามเป็นในเเบบที่เค้าคิดว่าเราควรจะเป็น เเต่ในความเป็นจริงมีหลายอย่างมากที่เรากับครอบครัวคิดเห็นไม่เหมือนกันเลย อย่างเช่น เรื่องการทํางาน เราชอบทําธุรกิจส่วนตัว เเละทําได้ดีด้วยค่ะ เรียกว่าเป็นความถนัดเราเลยเเต่ครอบครัวไม่ยอมรับเลยค่ะ เขามองว่างานประจํามั่นคงกว่า ซึ่งก็จริงเราไม่เถียงในจุดนี้ เเต่เราเเค่อยากอยู่ในจุดที่เราเป็นตัวเอง สบายใจเเละหาเงินได้ ถึงจะไม่มั่นคงเเต่เราก็รับตรงนี้ได้ เเม้เเต่เรื่องนี้เราก็ยังต้องโกหกครอบครัวเลยค่ะว่าเราเป็นพนักงานออฟฟิศอยู่ ทั้งที่จริงๆเราทําธุรกิจส่วนตัวมาโดยตลอด สิ่งที่ทําให้รู้สึกกลัวตัวเองมากคือ ทุกวันนี้เรากลายเป็นคนที่โกหกเป็นเรื่องเป็นราว จนไม่รู้สึกเเย่กับสิ่งนี้ไปเเล้ว🥲เเต่เราก็เป็นเเค่กับครอบครัวอย่างเดียวนะคะ กับคนรอบข้างเพื่อนฝูงเราไม่ได้ปิดบังอะไร เพื่อนหลายคนเเนะนําให้เอาความจริงไปพูดเลยจะได้จบๆถ้าจะต้องทะเลาะจนเเตกหักก็ปล่อยให้มันเป็นไป เเต่ใจเราก็ไม่กล้าทําถึงขนาดนั้น เราเองรู้จักครอบครัวตัวเองดีที่สุด ทุกเรื่องที่เราเริ่มโกหกปิดบังมา เป็นเรื่องที่เราเคยเกริ่นๆคุยกับครอบครัวมาทั้งหมดเเล้ว เเต่อย่างที่บอกนั้นเเหละค่ะไม่ว่าจะชวนคุยหรือพูดถึงเรื่องนี้อีกกี่ครั้ง ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนเเปลง
โกหกครอบครัวเพื่อให้เขาสบายใจผิดไหม?
เราอายุ 26 ปีเเล้ว เเต่ไม่สามารถเปิดใจหรือบอกอะไรตรงๆกับครอบครัวได้เลย พอจะเริ่มหยั่งเชิงเปิดประเด็นคุยก็จะโดนดักทางตลอด ครอบครัวเรามีมุมมองความคิดที่ชัดเจนมากๆ ว่าอะไรรับได้หรือรับไม่ได้จนเราไม่กล้าที่จะพูดเลยค่ะ เราเลยเลือกที่จะไม่บอกไม่ขออะไรเลย เริ่มจากโกหกเรื่องเล็กๆน้อยๆจนบานปลาย เริ่มจากเรามีเเฟนที่ปัจจุบันคบกันมา 9 ปี เเต่ที่บ้านไม่อยากให้มีจากตอนเเรกที่บอกว่าเรียนจบค่อยมี ก็ลามไปทํางานก่อนค่อยมี จนตอนนี้เราทํางานเเล้วก็บอกมั่นคงก่อนค่อยมี คือบ้านเราออกไปทางไม่สนับสนุนให้เเต่งงานมีครอบครัวเลยค่ะ ไม่ได้ห้ามเเบบจริงจังเเต่ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากให้เรามีภาระ หรือเจอคู่ชีวิตที่ไม่ดี ในขณะที่ครอบครัวเเฟนเราดีกับเรามากๆ มีมุมมองความคิดต่างจากทางบ้านเราสุดๆ ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตอยู่กับเเฟนมาตลอด เเต่ต้องโกหกที่บ้านว่าอยู่คนเดียว เพราะถ้าเค้ารับรู้ว่าอยู่ด้วยกัน ไม่มีทางรับได้เเน่นอนค่ะ ที่ผ่านมาเราพยายามเข้าใจความรัก ความเป็นห่วงของครอบครัวมาตลอด เเคร์ความรู้สึกเขาเลยพยายามเป็นในเเบบที่เค้าคิดว่าเราควรจะเป็น เเต่ในความเป็นจริงมีหลายอย่างมากที่เรากับครอบครัวคิดเห็นไม่เหมือนกันเลย อย่างเช่น เรื่องการทํางาน เราชอบทําธุรกิจส่วนตัว เเละทําได้ดีด้วยค่ะ เรียกว่าเป็นความถนัดเราเลยเเต่ครอบครัวไม่ยอมรับเลยค่ะ เขามองว่างานประจํามั่นคงกว่า ซึ่งก็จริงเราไม่เถียงในจุดนี้ เเต่เราเเค่อยากอยู่ในจุดที่เราเป็นตัวเอง สบายใจเเละหาเงินได้ ถึงจะไม่มั่นคงเเต่เราก็รับตรงนี้ได้ เเม้เเต่เรื่องนี้เราก็ยังต้องโกหกครอบครัวเลยค่ะว่าเราเป็นพนักงานออฟฟิศอยู่ ทั้งที่จริงๆเราทําธุรกิจส่วนตัวมาโดยตลอด สิ่งที่ทําให้รู้สึกกลัวตัวเองมากคือ ทุกวันนี้เรากลายเป็นคนที่โกหกเป็นเรื่องเป็นราว จนไม่รู้สึกเเย่กับสิ่งนี้ไปเเล้ว🥲เเต่เราก็เป็นเเค่กับครอบครัวอย่างเดียวนะคะ กับคนรอบข้างเพื่อนฝูงเราไม่ได้ปิดบังอะไร เพื่อนหลายคนเเนะนําให้เอาความจริงไปพูดเลยจะได้จบๆถ้าจะต้องทะเลาะจนเเตกหักก็ปล่อยให้มันเป็นไป เเต่ใจเราก็ไม่กล้าทําถึงขนาดนั้น เราเองรู้จักครอบครัวตัวเองดีที่สุด ทุกเรื่องที่เราเริ่มโกหกปิดบังมา เป็นเรื่องที่เราเคยเกริ่นๆคุยกับครอบครัวมาทั้งหมดเเล้ว เเต่อย่างที่บอกนั้นเเหละค่ะไม่ว่าจะชวนคุยหรือพูดถึงเรื่องนี้อีกกี่ครั้ง ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนเเปลง