เราเเอบชอบเพื่อนนึ่ง เราใม่เจอกัน8 ปีเเล้ว จนวันนึงมาเจอกันเค้าจำเราได้เเต่เราจำเค้าใม่ใด้555 เราคุยกันทุกวัน เปิดกล้องกันตลอด ไปไหนต้องบอกเค้าใม่บอกเจองอลตลอด !! เค้าชอบพาเราไปหาของกินทุกวัน เหมือนจะดีใช่มั้ย  ป่าวเลยเรารุ้มาสักพักเเล้วเค้ามีคนคุยยุ เเต่เค้าปิดบังเรา จนเราต้องเดินออกมา บล้อกไลน บล้อกเฟส บล้อกเบอร ทุกอย่าง จนเค้าหาเราเจอเค้าร้องต่อหน้าดพื่อน ทั้งที่เค้าท
ใม่ใด้เป้นคนร้องง่ายๆ เค้าบอกอย่าหายใปเเบบนี้นะ รุ้มั้ยกว่าเราจะกล้าบอกรัก ทั้งที่ชอบมา7ปี มันใม่ง่าย กว่าจะหากันเจอทั้งที่จากกันมา 8ปี มันทรมาน เเต่เราว่านายใปดูเเลเเฟนนานยดีกว่านะ เค้าเลยถามทำไงถึงจะเชื่อว่าเรารัก อย่างยุ่งกับเราดิ ! ได้.. ถ้ามันจะทำให้เชื่อ หลังจากวันนั้นเค้าใม่ทัก ใม่คุย ใม่โทร เราเเค่อยากให้เค้ายุกับคนนั้น เค้ามาก่อนเรา เค้าเป้นรัย เราเป้นอะไร ?? เราใด้เเต่เเอบมองเค้า. นั่งดูตัสเค้า  เค้าชอบถามเรื่องเราจากเพื่อน จนวันนี้เค้าโพสว่า การที่ชายคนนึ่งจะกล้านอกใจเเฟนมันต้องมาก มันใม่ใช่เรื่องง่ายเลย ถ้ผุ้หญิงอีกคนใม่ใช่คนที่เรารักมาก เเค่มาก อะไรหลายอย่าง เมื่อเราเจอคนที่เคยเเอบชอบมาเจ้ดปี คนอยากรักษาให้เค้ายุกับเรานานๆ อย่าถามว่าเรารักเค้ามั้ย เรายอมโกหก ปกปิด ยอมเหี้ยนอกใจเเฟนโดยใม่ลังเล เพื่อคุยกับคนที่เราเเอบชอบ เราผิดมากใช่มั้ย ? เราจะทำไงดีจะสุ้ต่อไป เค้าก้อชอบเรานิ เเย่งเค้ามาเลยมั้ย หรือเป้นเเบบนี้ดีเเล้ว อย่าเจอ อย่าคุย ทั้งที่เราก้อรักเค้ามา7 ปีเหมือนกัน !