เราอายุ27 อยู่ในวัยที่ต้องสร้างเนื้อสร้างตัว ตามวิถี เรามีเเฟนที่คบกันมา 11 ปี เคยตั้งกระทู้รัก 7 ปีเเต่เลิกไม่ได้เพราะกลัว ตอนนี้เราเลิกกันเเล้วค่ะ ตัดสินใจเพราะทำดีที่สุด สุดตัวเเต่ผลออกมาเเหลกเหลวมาก เหมือนของตาย เรารู้สึกดีมากมีเวลาให้ตัวเองมันมุมมองบวก หัวเราะให้กับต้นไม้ใบหญ้า อยู่กันเเมวอ้วน1ตัว (เราใช้ชีวิตอยู่คนเดียวครอบครัวจะนานๆเจอกันทีค่ะ) ต่อมาสัก3-4เดือนเราเจอคนใหม่ ที่ดีมากๆ ใส่ใจ นึกถึงเราเป็นอันดับเเรก อบอุ่น เราไม่คาดหวังไม่คิดว่าจะมีใครรักเราได้จริงๆทุกคนรักตัวเอง เเละเราต้องรักตัวเอง เพราะเราพยายามกับคนเก่ามาทำทุกวิธีหวังสร้างอนาคตด้วยกัน เเต่มันพังเลยรู้สึกลึกๆว่าทุกอย่างไม่เป็นไปอย่างที่หว่าเเม้เราจะพยายามสุดตัวก็ตาม  ปัญหาอยู่ตรงนี้ค่ะ เราคบกับเเฟนคนปัจุบันมา2ปีเเล้ว เขาใจดีดูเเลดีมากดูเราทุกเรื่อง น่ารักสดใส ชอบคุยเเละรับฟัง เเต่ยิ่งเขาใส่ใจเรามากเขาก็ต้องการเหมือนกันเราก็พยายามพอทำไม่ดีเท่าที่เค้าหวังกับการเป็นทะเราะจริงจัง เราก็ปรับ ปรับทุกจุด ทุกครั้งที่เราลุกเข้าห้องน้ำเราต้องบอกเค้า ต้องปลุกเบาๆ ทุกครั้งที่จะไปไหนทำอะไรต้องบอกเขาถึงเราจะอยู่ด้วยกันในห้องก็ตาม ต่างจากที่เราอยู่กับเเฟนคนเก่าที่เเทบต่างคนต่างอยู่ ปรับกันไปสักพัก เค้าค่อนข้างไวต่ออารมณ์ถ้ามีปัญหาไม่เข้าใจกันเขาจะร้องไห้จริงๆมากค่ะ เราใช้เเรงทำงานเหนื่อยๆ มาเจออารมณ์เขาเเบบนี้บางครั้งมันเกือบหลุดบ้าง เเต่พยายามปรับที่ตัวเอง ตามให้เร็วใส่ใจโอ๋เขาให้ไว ประเด็กนี้ดีขึ้น เขามีจุดที่ไม่ว่าจะทำอะไรถ้าผิดพลาดเล็กหรือใหญ่เขาจะโทษเราหรือเราต้องมีส่วนในความผิดนั้น เรานิ่งดูเขามาสักพักอธิบายเหตุผลเเต่ก็ดูเเย่ลงพอใช้วิธีเงียบเเละบอกว่าครั้งหน้าจะดูดีๆนะจะระวังดีๆจะได้ไม่เป็นเเบบนี้อีก ก็โอเคขึ้น เขาดูเบาลงเเรกๆคือหนักเลย มาชั่งน้ำหนักสิ่งที่เราชอบกับเรื่องไม่โอเค เราก็รับได้ เเต่ตอนนี้เราคบกันมา2ปี เขาอารมณ์ร้นค่ะเวลาโกธร จะใช้คำพูดหยาบคาย เเละอารมณ์ทำลายข้าวของ เราเองก็นิ่งเเละพูดสุภาพเพื่อไม่ให้มันเเย่ลง เเต่เขาก็ยังใช้วิธีเเบบนั้นมาตลอด ทุกวันนี้รู้สึกเขาทันอารมตัวเองได้ดีขึ้นเบาลงเร็วขึ้น  ก็ดีเเต่อีกใจก็อยากดูไปอีกนิด เมื่อวานเขามาขอพูกข้อไม้ข้อมือกับที่บ้านเราตกใจมาก ดีที่พ่อเราให้ดูๆไปก่อน บางครั้งอยากเข้าใจว่าคนที่โทษคนอื่นมากกว่าโทษตัวเองเขามีปัญหามาจากอะไร